هدف از تحقیق حاضر بررسی سلامت روان دانشجویان شاهد ورزشکار و غیرورزشکار دانشگاه فردوسی می باشد که بصورت توصیفی بوده و به صورت زمینه یابی(پیمایشی) انجام گرفت. جامعه آماری در این پژوهش، 248 نفر از دانشجویان شاهد (دختر و پسر) مشغول به تحصیل در دانشگاه فردوسی مشهد بودند که به صورت تصادفی انتخاب شدند. در این تحقیق اطلاعات فردی، اطلاعات لازم در زمینه فعالیت های ورزشی و سلامت روان (پرسشنامه ی سلامت عمومی28-ghq) دانشجویان شاهد با استفاده از پرسشنامهای که در اختیار آنها (پسر و دختر) قرار گرفت، جمع آوری گردید. پرسشنامه های مربوطه در گردهمایی دانشجویان شاهد که در نیمه دوم آبان ماه1387 برگزار گردید توسط خود محقق به صورت تصادفی توزیع و جمع آوری گردید. با توجه به نمرات کسب شده و معیارهای تعیین شده از 251 نفر واجد شرایط، 116 در گروه ورزشکاران و 135 نفر در گروه غیر ورزشکاران قرار گرفتند. در این تحقیق از جداول فراوانی و نمودارهای ستونی و همچنین میانگین- انحراف معیار و واریانس استفاده شده است. در روش های استنباطی از آزمون های کلموگراف – اسمیرنف، t گروه های مستقل و u من ویتنی استفاده به عمل آمد. تمامی فرضیه ها در حد معنی داری 05/0 مورد آزمون قرار گرفته اند و این نتایج بدست آمد: بین سلامت وان دانشجویان شاهد ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معنی داری وجود دارد. بین سلامت روان دانشجویان پسر و دختر شاهد تفاوت معنی داری وجود دارد. بین علائم اضطراب و اختلال در خواب دانشجویان شاهد ورزشکار و غیرورزشکار تفاوت معنی داری وجود دارد. بین علائم افسردگی در دانشجویان شاهد ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معنی داری وجود دارد. بین عملکرد اجتماعی دانشجویان شاهد ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معنی داری وجود دارد. بین وضعیت جسمانی دانشجویان شاهد ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معنی داری وجود دارد.