ارائه مجدد صورت¬های مالی برای بازار سرمایه حاوی اطلاعات جدید است. از دیدگاه سرمایه گذاران، اخبار ارائه مجدد صورت¬های مالی فقط بیانگر مشکلات عملکرد دوره گذشته نیست بلکه نوعی پیش بینی مشکلات آتی برای شرکت و مدیریت آن نیز محسوب می شود و موجب سلب اطمینان سرمایه گذاران نسبت به اعتبار و شایستگی مدیریت و کاهش کیفیت سود های گزارش شده می¬گردد.در حقیقت ارائ? مجدد صورت¬های مالی به صورت ضمنی،پیام و علائمی مبنی¬بر قابل اتکا نبودن صورت¬های مالی دوره های گذشته و کیفیت پایین آنها را به بازار سرمایه می¬دهندو متعاقب این عمل،انتظارات سرمایه گذاران در ارتباط با جریان¬های نقدی آتی و نرخ بازده مورد انتظار آنها تغییر می¬یابد.هدف این پژوهش بررسی تاثیر ارائه مجدد صورتهای مالی بر راهبردهای گزارشگری مالی شرکتها می باشد. بدین منظور سه اصلی و شش فرضیه فرعی تدوین و از طریق داده های مربوط به 120 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی بین سال های 1382 تا 1391 از طریق روش رگرسیون داده های تابلویی مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج بدست آمده نشان داد که ارائه مجدد صورت های مالی تاثیری بر رفتار متهورانه (محتاطانه)در گزارشگری مالی می گردد. همچنین نتایج نشان داد که اندازه شرکت و نسبت فرصت های رشد تاثیری بر ارتباط میان ارائه مجدد صورتهای مالی و رفتار متهورانه (محتاطانه)در گزارشگری مالی ندارند.

رویکرد اصلی در این پژوهش بررسی تاثیر ارائه مجدد صورتهای مالی بر راهبردهای گزارشگری مالی شرکتها می باشد. توجیه اصلی مدیران برای استفاده از تعدیلات سنواتی،انعکاس بهتر تغییرات محیط عملیاتی و سرمایه¬گذاری شرکت¬هاست.این توجیه با استاندارد¬های حسابداری سازگاری دارد زیرا وجود تعدیلات سنواتی را مجاز شمرده است . بر اساس استاندارد شمار? 6 حسابداری ایران،هنگام تغییر رویه حسابداری (در صورت لزوم)ارقام مقایسه ای سنوات قبل باید بر مبنای رویه جدید ارائه مجدد شوند.همچنین در مواردی ممکن است صورتهای مالی منتشر شده یک یا چند دوره قبل شامل اشتباهات با اهمیتی باشند که تصویر مطلوب را مخدوش و در نتیجه قابلیت اتکای صورتهای مالی را کاهش می دهد. اصلاح چنین اشتباهاتی نیز باید از طریق ارائه مجدد ارقام صورتهای مالی سال یا سال های قبل صورت گیرد