زمینه: از آنجایی که ریسک های زنجیره تامین بر خروجی های آن اثر می گذارند، و هر اختلال یا ریسکی در زنجیره تامین اثری مستقیم، بر ادامه عملیات شرکت و تحویل محصولات و یا خدمات به بازار خواهد گذاشت، شناسایی و مدیریت ریسک های موجود در زنجیره تامین برای ایجاد تعادل صحیح در سرتاسر زنجیره تامین، تهیه به موقع منابع لازم و در نهایت تحویل به موقع محصولات به مشتریان ضروری به نظر می رسد، و می توان آن را یکی از ملزومات مدیریت موفق در این عرصه دانست. هدف: هدف پژوهش حاضر، در ابتدا ارائه مدل و شناسایی مهم ترین عوامل ریسک زنجیره تامین در صنعت لبنیات کشور، و سپس ارزیابی مدل ارائه شده در یک شرکت فعال در صنایع لبنی می باشد. روش‏شناسی: در روش پیشنهاد شده، عوامل ریسک زنجیره تامین به هفت شاخص اصلی و سی وهفت زیرشاخص تقسیم شده، و سپس از تحلیل عاملی تاییدی، به منظور بررسی و تایید مدل، استفاده گردید. در ادامه، با استفاده از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی، اهمیت و وزن هر یک از عوامل ریسک، و با استفاده از طیف پنج نقطه ای لیکرت، میزان ریسک هر عامل، در یک شرکت فعال در صنعت لبنیات محاسبه گردید. در نهایت ریسک های زنجیره تامین، با استفاده از نمره موزون نهایی و نمره پایه به دست آمده برای هر عامل، مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‏ها: هفت عامل اصلی ریسک زنجیره تامین در صنایع لبنی کشور عبارتند از: «ریسک سیاسی، ریسک بازار، ریسک تکنولوژی و فناوری اطلاعات، ریسک اختلال، ریسک تامین، ریسک فرآیند تولید و ریسک همکاری و ارتباط». این عوامل دارای بیست وهفت عامل فرعی می باشند، که با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی به دست آمدند. یافته ها نشان داد از میان هفت عامل اصلی ریسک زنجیره تامین شناسایی شده، ریسک تامین، بالاترین وزن را دارا می باشد. نتیجه‏گیری: در نهایت با توجه به یافته های پژوهش، با توجه به نمودار وزن-میزان ریسک، عوامل ریسک به سه دسته ریسک های غیرقابل قبول، قابل تحمل و قابل قبول تقسیم شدند. از ریسک های شناسایی شده، سیزده عامل آن غیرقابل قبول هستند، و نیازمند اقدامات فوری اند. همچنین از این سیزده ریسک غیرقابل قبول، چهار مورد آن دارای وزن و میزان ریسک بالاتری نسبت به بقیه هستند، که نیازمند توجه خاص مدیریت می باشند. این چهار عامل شامل: عدم ارسال به موقع مواد به شرکت، نوسانات اقتصادی، شکست شبکه توزیع توزیع کنندگان و وابستگی به تامین کننده می باشد.

صنعت گردشگری به عنوان زمینه و گستره ی موثری در توسعه اقتصادی، اجتماعی مناطق شهری ایران مطرح می باشد. شهرها از ابتدا تا کنون از جذابترین فضاها برای گردشگران بوده اند و به عنوان نماد اصلی درجه ای از تکامل اجتماعی انسانها در بردارنده مراکزمهم اقتصادی، علمی، تفریحی، پزشکی و غیره بوده و نیز از جاذبه های طبیعی و میراث تاریخی فرهنگی نیز بهره مند می باشند. اگر ورود گردشگران به شهرها و ارائه خدمات توریستی به آنها با برنامه ریزی و مدیریت همراه نباشد علاوه بر اینکه باعث توسعه و پیشرفت شهر نمی شود بلکه خسارات زیادی برای این مناطق به وجود می آورند. به طوری که برای دست یابی به اهداف توسعه پایدار گردشگری با توجه به ابعاد اجتماعی ، فرهنگی ، اقتصادی و زیست محیطی آن ، نگرش و تحلیل سیستمی و همه جانبه ای ضروری و اجتناب ناپذیر است. با توجه به اهمیت این موضوع شهر اصفهان، یکی از مراکز تاریخی فرهنگی کشور سالانه پذیرایی تعداد کثیری از گردشگران داخلی و خارجی می باشد که از این موقعیت شهر میتوان با برنامه ریزی های دقیق در جهت توسعه ی پایدار آن استفاده شود.هدف پژوهش حاضرارزیابی تاثیرات توریسم تاریخی و فرهنگی بر توسعه پایدا شهر اصفهان است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی – تحلیلی و نوع آن کاربردی است.داده های مورد نظر از طریق مطالعه میدانی وکتابخانه ای جمع آوری ودر روش پیمایشی از ابزار پرسشنامه استفاده شد. حجم نمونه384 نفر از کارشناسان و متخصصین حوزه گردشگری در شهر اصفهان با استفاده از فرمول کوکران تعیین وشیوه نمونه گیری سهمیه ای و پرسشنامه به صورت تصادفی توزیع شده است. سپس داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزارspss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق که در قالب آزمون تی(تک نمونه ای)حاکی از آن است که گردشگری تاریخی- فرهنگی در افزایش درآمد در شهر اصفهان تاثیر مثبت داشته است و همچنین پس از بررسی متغیرها در ابعاد توسعه پایدار(اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی) مشخص تمامی متغیر های مربوط به این ابعاد و نقش آنها در توسعه پایدار گردشگری در شهر اصفهان معنی دار بوده در نتیجه گردشگری در جهت تحقق توسعه پایدار شهری در اصفهان صورت گرفته است. در پایان مشخص شده است که گردشگری در زمینه توسعه زیرساخت های شهری در شهر اصفهان با توجه به شش متغیر (حفاظت از جاذبه،تامین زیر ساخت، ایجاد پارک و فضاهای تفریحی، ایجاد سرمایه گذاری، افزایش خدمات بهداشتی – درمانی و رونق بازار محلی) تاثیر به سزایی داشته به طوری که رونق گردشگری پایدار باعث بهبود زیرساخت ها گردشگری در این شهر شده است.