یکی از مسائل مهم در هر کشوری بحث فناوری وتوسعه فناوری در آن کشور می‎باشد. به منظور دستیابی به فناوری روش‎های مختلف موجود است که از جمله این روش‎ها می‎توان به روش‎های همکاری درانتقال فناوری اشاره نمود. همانطور که می‎دانیم همکاری‎ها همواره با موفقیت همراه نیست و در انجام همکاری مشکلات و ریسک‎های زیادی وجود دارد. این ریسک‎ها با توجه به ماهیت فناوری و همچنین شرایط متفاوت بوده و در انتقال فناوری‎های پیشرفته به دلیل پیچیده بودن این فناوری‎ها، میزان ریسک و مشکلات نیز بیشتر می‎باشد. لذا هدف از این پژوهش بررسی و شناسایی ریسک‎های موجود در پروژه‎های انتقال فناوری به منظور مدیریت بهتر ریسک‎ها می‎باشد. همانگونه که می‎دانیم، در توسعه فناورانه هر کشور برخی از حوزه‎ها اثرات بیشتری دارند. یکی از این حوزه‎های کلیدی حوزه بیوتکنولوژی می‎باشد. با مطالعات صورت گرفته مشخص شد که با اینکه این حوزه حوزه مهمی است اما مطالعات مدیریتی کمی در آن صورت گرفته است. لذا حوزه بیوتکنولوژی حوزه مورد بررسی در این پژوهش قرار گرفت. با توجه به مطالب بیان شده، هدف این مطالعه، شناسایی ، ارزیابی و در نهایت اولویت‎بندی ریسک‎هایی است که پروژه‎های انتقال فناوری در ارتباط با قناوری‏‎های پیشرفته بالاخص حوزه بیوتکنولوژی را با مشکل مواجه می‎سازد . جامعه آماری این مطالعه مدیران و کارشناسان اجرایی این پروژه‎ها می‎باشد. ابزار گردآوری داده‎ها، پرسشنامه‎ای استاندارد است که با توجه به تایید روایی محتوا توسط استادان و خبرگان صنعت مربوطه و پایایی با ضریب آلفای کرونباخ 0.94 مورد استفاده قرار گرفته است. برای تجزیه و تحلیل داده‎ها از روش‎های کمی و کیفی استفاده گردید. در روش‎های کمی از تحلیل دو محوری، تحلیل رادار و تحلیل تطبیقی استفاده شد و تحلیل کیفی از مصاحبه با مدیران و کارشناسان اجرایی پروژه‎ها انجام پذیرفت. در نهایت ریسک‎ها با روش آنالیز خطا اولویت‎بندی شد و مهمترین ریسک‎ها به روش پاره‎تو استخراج گردید. نتایج نشان‎دهنده این موضوع است که ریسک‎های بعد فردی، سپس ریسک‎های بعد میان‎فردی ، ریسک‎های سازمانی و در نهایت ریسک‎های بعد محیطی به ترتیب مهمترین ریسک‎های اثرگذار در حوزه بیوتکنولوژی می‎باشند.