pr81 آنتی بادی مونوکلونالی است که با افینیتی بالا به muc1 که در سرطان های سینه و سایر سرطان ها بیان بالایی دارد متصل می شود. هدف از این مطالعه مقایسه دو روش نشاندارسازی (مستقیم و غیرمستقیم) برای کاربرد این آنتی بادی ضد muc1 به عنوان یک رادیودارو می باشد. آنتی بادی مونوکلونال pr81 که بر علیه توالی تکراری پروتئین muc1 بود تهیه شده، تعیین ویژگی شده، تخلیص شده و با 131i به دو صورت مستقیم (با استفاده از کلرآمینt) و غیرمستقیم (تری پپتید fmoc-d-tyr (tbu)-d-tyr (tbu)-d-lys (boc)-oh (yyk) به عنوان رابط بین بین pr81 و 131i) نشاندار گردید. واکنش ایمنی کمپلکس های131i-pr81 و 131i-yyk-pr81 با muc1، bsa-p20 (20 اسید آمینه مربوط به بخش تکراری muc1) و رده سلولی mcf7 بوسیله روش ria بررسی شد. پایداری آزمایشگاهی کمپلکس های 131i-pr81 و 131i-yyk-pr81 در بافر و سرم بوسیله کروماتوگرافی لایه نازک (tlc) بررسی گردید. سمیت سلولی و مطالعات اینترنالیزاسیون بر روی رده سلولی mcf7 انجام شد. توزیع حیاتی کمپلکس های 131i-pr81 و 131i-yyk-pr81 در موش های balb/c نرمال و دارای سرطان سینه در زمان های 4، 24 و 48 ساعت انجام گرفت. مطالعات رادیوایمونوسینتی گرافی و رادیوایمونوتراپی نیز بر روی موشهای balb/c توموری سینه صورت گرفت. بازده نشاندارسازی که با نسبت اکتیویته محصول آخر به اکتیویته نمونه اولیه بدست آمد برای روشهای مستقیم و غیرمستقیم به ترتیب برابر7/9 ±9/59% و 3/2 ± 50% بود. کمپلکس های 131i-pr81 و131i-yyk-pr81 واکنش ایمنی بالایی به muc1، bsa-p20و رده سلولی mcf7نشان دادند. پایداری آزمایشگاهی کمپلکس های131i-pr81 و 131i-yyk-pr81 در سرم در 24 ساعت به ترتیب 50% و 70% بود. مطالعات سمیت سلولی و اینترنالیزاسیون نشان داد که کمپلکسهای 131i-pr81 و 131i-yyk-pr81 باعث80% مهار رشد سلول های mcf7 می شوند و درصد اینترنالیزاسیون بعد از 24 ساعت برای کمپلکس 131i-pr81 برابر 40% و برای کمپلکس 131i-yyk-pr81 برابر 60% می باشد. مطالعات توزیع زیستی در موش های balb/c نرمال و دارای سرطان سینه نشان داد که تجمع کمپلکس 131i-yyk-pr81 در تیروئید و معده دو تا سه برابر کمتر نسبت به کمپلکس131i-pr81 می باشد که نشان دهنده عدم تشخیص ریشه های d- تیروزین توسط دیدیناز اندوژن است. مطالعات رادیوایمونوسینتی گرافی نشان دهنده تجمع هر دو کمپلکس در تومور بعد از 24 و 72 ساعت بود. مطالعات رادیوایمونوتراپی نشان دهنده عدم رشد تومور در موش های سرطانی دریافت کننده هر دو کمپلکس 131i-pr81 و 131i-yyk-pr81نسبت به موش های کنترل بود. مطالعات پاتولوژیکی نشان دهنده القای آپوپتوز توسط کمپلکس های ذکر شده در موش های دارای سرطان سینه نسبت به موش های کنترل بود. این مطالعات نشان دهنده برتری روش نشاندارسازی غیرمستقیم نسبت به مستقیم بوده و همچنین نشان دهنده پتانسیل استفاده از این پرتودارو در درمان سرطان سینه است.

این مطالعه به طور اختصاصی نشان می دهد که: 1- توزیع زهر عقرب گادیم عمدتاً از مدل تک کمپارتمانی پیروی می کند. این مدل با برخی مطالعات که از مدل سه بخشی پیروی می کند متفاوت است. 2- تزریق عضلانی آنتی ونوم نشان داد که مقدار رادیواکتیویته ی آنتی ونوم پلی والان در کلیه در فواصل زمانی مختلف در مقایسه با سایر ارگان ها پس از تجویز عضلانی بیشتر است.

گیرنده نوع یک فاکتور رشد شبه انسولین (igf-ir ) لازمه مطلق برای ایجاد و حفظ فنوتیپ تغییر شکل یافته در خیلی از سلولها است. سرطان کولون دومین سرطان عامل مرگ و میر در جهان می باشد. مطالعات نشان داده اند که سلول های سرطانی کولون ژن igf-ir را به میزان زیادی بیان می کنند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات بیولوژیکی حاصل از کاهش بیان igf-ir از طریق به کار گیری rnai در سلول های سرطانی کولون انسان است. ابتدا دو دودمان سلولی sw480 وht29 از نظر بیان igf-ir بررسی شدند و مشاهده گردید که سلول های sw480 میزان بیشتری igf-ir نسبت به سلولهای ht29 تولید می کنند. در نتیجه سلول های sw480 به عنوان مدلی جهت این مطاله انتخاب شدند. سلول های sw480 توسط وکتور حاوی sirna ویژه طراحی شده بر علیه mrna ژن igf-ir (pkd-shrna-igf-ir-v2) و یا وکتور کنترل (pkd-shrna-negcon-v1) ترانسفکت شدند. میزان بیان mrna و پروتئین ژن igf-ir در سلولهای ترانسفکت شده و کنترل به ترتیب با روش های rt-pcr نیمه کمی و الایزا اندازه گیری شدند. تغییرات در رشد سلولی و حساسیت سلول ها به عوامل دارویی و پرتودهی با استفاده از روشmtt ارزیابی گردید. توزیع سلول ها در چرخه سلولی با استفاده از فلوسایتومتری اندازه گیری شدند. نتایج ما نشان داد که پلاسمید های حاوی sirna علیه igf-ir به صورت قوی و مداوم میزان igf-ir در سلول های sw480 را تا حدود 95% کاهش داد. میزان پرولیفراسیون سلولی در سلولهای ترانسفکت شده کاهش یافت و بالاترین میزان کاهش تکثیر (پرولیفراسیون ) سلولی 2/1±53/8% بود که در روز سوم پس از ترانسفکشن مشاهده گردید. تغییرات در میزان توزیع سلول ها در چرخه سلولی مابین سلول های ترانسفکت شده و کنترل بسیار چشمگیر بود. دربسیاری از سلول های ترانسفکت شده در مرحله g0/g1 چرخه سلولی وقفه ایجاد شد و فازهای s وg2/m به شدت کاهش یافتند. ترانسفکشن سلولهای sw480 با pkd-shrna-igf-ir-v2باعث برگشت حساسیت بیشتر سلول ها به تیمارهای شیمی و پرتودهی درمانی گردید. فاکتورهای افزایش حساسیت به تیمارهای شیمی دارویی و پرتودهی به ترتیب 2 /.± 8 / 1 و حدود 08/ .± 2 0/ 2 به دست آمد. نتایج نشان داد که ژن igf-ir در ایجاد و ترانسفورماسیون سلولهای سرطان کولون نقش مهمی را دارد و کاهش igf-ir در سطح سلولهای سرطانی کولون می تواند باعث برگشت فنوتیپ ترانس فورم گردد. همچنین فعالیت سینرژیکی rnai و عوامل سیتوتوکسیتی نشان داد که ترکیب ژن درمانی با شیمی درمانی یا پرتودهی می تواند یک رویکرد درمانی امیدوار کننده درآینده باشد.