در این تحقیق به مطالعه عددی میدان جریان و انتقال حرارت نانوسیال در یک محفظه مربعی با وجود یک منبع حرارتی دما ثابت در کف و پره ضخیم متصل به منبع حرارتی پرداخته شده است. با انجام مطالعات پارامتریک، تاثیر استفاده از نانوسیال و وجود پره بر انتقال حرارت مورد ارزیابی قرار گرفته است. بدین منظور ابتدا نحوه مدلسازی خواص فیزیکی نانوسیال مرور شده و سپس با درنظر گرفتن مدل تک فاز و سیال نیوتنی، معادلات دیفرانسیل و شرایط مرزی حاکم بر جریان نانوسیال و انتقال حرارت در هندسه مورد نظر تعیین شده اند. در ادامه با توجه به هندسه حل و شرایط مرزی، کد کامپیوتری موجود اصلاح و آماده شده است. در کد کامپیوتری توسعه داده شده، روش حجم محدود برای شبکه غیریکنواخت و الگوریتم سیمپلر برای کوپلینگ سرعت- فشار به کار رفته است. به منظور معتبرسازی کد کامپیوتری، نتایج حاصل از کار حاضر با نتایج مطالعات عددی انجام شده توسط محققین قبلی در شرایط حل مشابه مقایسه شده اند و از صحت عملکرد برنامه کامپیوتری اطمینان حاصل شده است. با توجه به شرایط مسئله موردنظر، نتایج حاصل از شبیه سازی عددی میدان جریان و انتقال حرارت نانوسیال در شرایط مختلف با تغییر کسر حجمی نانوذرات، عدد رایلی، طول و ضخامت و موقعیت پره بررسی شده اند. با تحلیل نتایج حاصل از شبیه سازی عددی مشخص شده است که با افزایش کسـر حجمی نانوذرات و عـدد رایلی، عدد ناسلت متوسـط افزایش می یابد. بطور کلی استفاده از پره تاثیر بیشتری نسبت به افزودن نانوذرات بر انتقال حرارت دارد و استفاده از نانوسیال بهمراه پره تاثیر چشمگیری بر افزایش انتقال حرارت ندارد. چنانچه پره با بیشترین طول و ضخامت در ابتدای منبـع حرارتی قرار گیرد بیشترین میزان انتقال حرارت مشـاهده می شود. همچنین مقادیر راندمان پره برای یک ضخامت مشخص نشان می دهـد که با افزایش طول پره در یک عـدد رایلی مشخص راندمان افزایش می یابد و همچنین با افزایش عدد رایلی راندمان پره روندی افزایشی دارد.

ا مقدمه و هدف: یکی از رایج ترین آسیب ها بین ورزشکاران و عموم مردم پیچ خوردگی خارجی مچ پاست که به عنوان بخش عظیمی از ضایعات ارتوپدی در میان عموم مردم می باشد. اکثر پیچ خوردگی های مچ پا صدمات اینورژنی هستند که منجر به آسیب لیگامان خارجی مچ پا می شوند. تاثیرات صدمه مچ پا تنها محدود به ناحیه مچ نیست. تغییرات در نوسان پوسچرال و قدرت عضلات ابداکتورهیپ بعد از پیچ خوردگی اینورژنی مچ پا بیان می کند که عواقب صدمات مچ پا، ساختارهای پروگزیمال مچ پا را در بر می گیرد. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی الگوی فعالیت عضلات دیستال و پروگزیمال اندام تحتانی به دنبال اعمال یک اغتشاش بیرونی بین افراد سالم و افراد با بی ثباتی عملکردی مچ پا طراحی گردید. مواد و روش ها: در یک مطالعه موردی – شاهدی 16خانم با بی ثباتی عملکردی مچ پا و 18خانم با مچ پای سالم شرکت داشتند که از نظر سن، قد، وزن و پای غالب جور شدند. با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی میزان فعالیت و زمان شروع فعالیت عضلات گلوتئوس ماکسیموس، گلوتئوس مدیوس، تیبیالیس آنتریور و پرونئوس لانگوس حین اعمال اغتشاش از تنه در 4حالت اغتشاش از جلو با چشم باز، اغتشاش از جلو با چشم بسته، اغتشاش از عقب با چشم باز و اغتشاش از عقب با چشم بسته ثبت گردید و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بین عضلات از نظر زمان شروع فعالیتشان تفاوت وجود دارد. بین زمان شروع فعالیت عضلات با توجه به جهت اغتشاش در دو گروه (سالم و بی ثباتی عملکردی مچ پا) تفاوت وجود دارد. درگروه سالم بین میزان فعالیت عضلات پروگزیمال با میزان فعالیت عضلات دیستال طی اعمال اغتشاش از جلو با چشم باز و بسته تفاوت آماری معناداری وجود دارد. در گروه بی ثباتی عملکردی مچ پا بین میزان فعالیت عضلات پروگزیمال با میزان فعالیت عضلات دیستال طی اعمال اغتشاش از جلو و عقب با چشم باز تفاوت آماری معناداری وجود دارد. در مجموع این که بین میزان و زمان شروع فعالیت عضلات دیستال با پروگزیمال اندام تحتانی طی اغتشاش درون هر گروه و بین زمان شروع فعالیت عضلات بین دو گروه تفاوت وجود دارد. نتیجه گیری: در حضور بی ثباتی عملکردی مچ پا، الگوی فعالیت عضلات پروگزیمال هم تغییر می کند. پس بر این اساس در طراحی برنامه های درمانی باید علاوه بر تقویت عضلات مچ پا و تعادل فرد، توجه به عضلات هیپ ضروری به نظر می رسد.

چکیده ندارد.