غده آدرنال از غدد مهم درون ریز بدن می باشد که در کنار کلیه ها قرار گرفته و نقش حیاتی مهمی در زندگی حیوان دارد. حیوانات آزمایشگاهی از جمله خرگوش، همستر و خوکچه هندی در مطالعات علوم پایه دارای اهمیت می باشند. ناحیه کپسول غده آدرنال در هر سه حیوان، از بافت همبند کلاژنی و فاقد سلول عضل? صاف تشکیل شده است. ضخامت کپسول در همستر نازکتر است. مویرگهای بیشتری در کپسول خوکچه هندی وجود دارد. در خرگوش، غده آدرنال با فاصله ای در مجاورت ناف کلیه قرار دارد، ولی در همستر، غده آدرنال در قطب قدامی کلیه و بر روی آن قرار گرفته است. محل قرارگیری غده آدرنال در خوکچه هندی با فاصله کمی در قسمت قدامی و مدیال کلیه ها می باشد. در هر سه گونه آدرنال چپ از آدرنال راست بزرگتر بوده و شکل آدرنال چپ در خرگوش لوبیایی و آدرنال راست برگی شکل است. هر دو آدرنال در همستر تخم مرغی شکل است. آدرنال راست در خوکچه لوبیایی شکل بوده و سمت چپ آن لوبیایی کشیده می باشد. کورتکس آدرنال در خرگوش و همستر دارای سه لایه و در خوکچه هندی چهار لایه مشخص می باشد. لایه های گلومرولوزا، فاسیکولاتا و رتیکولاریس در هر سه حیوان مشاهده می شود، ولی لایه اینتر مدیا تنها در خوکچه هندی دیده می شود. لایه های کورتکس در خرگوش طویل تر و در همستر کوتاه تر می باشد. در خرگوش ضخامت این لایه 5/2397میکرون و در همستر 669 میکرون می باشد . سلولهای لایه گلومرولوزا در خرگوش استوانه ای بلند و در خوکچه هندی، استوانه ای کوتاه و در همستر مکعبی است. در لایه فاسیکولاتا، حالت واکوئله در خوکچه هندی بیشتر از خرگوش و همستر است. سیتوپلاسم سلولهای رتیکولاریس در همستر تیره تر و ائوزینوفیلی تر می باشد. میزان رنگ دانه های لیپوفوشین در رتیکولاریس خوکچه هندی بسیار بیشتر می باشد. مدولا در خوکچه، طویل و باریک، در همستر تخم مرغی شکل و در خرگوش بیضی شکل است. طناب های سلولی کورتیکالی در مدولای خرگوش بیشتر از خوکچه هندی بوده و در همستر دیده نمی شود .

ماهیان خاویاری از پر ارزش ترین ماهیان جهان محسوب می شوند. آبشش، ارگان اصلی جهت تنظیم اسمزی و تعادل یونی بدن ماهی محسوب می شود. در آبشش، سلولی که این وظیفه را بر عهده دارد، سلول کلرید می باشد. سلول کلرید غنی از میتوکندری است. در این مطالعه که با میکروسکوپ الکترونی عبوری و بر روی سلول کلرید آبشش ماهی قره برون انجام شد تعداد 4 عدد آبشش از ماهی هایی که بلافاصله از دریای خزر صید شده بودند، جدا شدند و برای انجام مراحل آماده سازی بافت برای مشاهده با میکروسکوپ الکترونی به آزمایشگاه مرکزی منتقل شدند. در این نمونه ها، سلولها در رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین، دارای سیتوپلاسم ائوزینوفیلی و در قاعده لاملا قابل مشاهده بودند که این به خاطر وجود میتوکندری های فراوان در این سلول بود. در برش نیمه نازک، سلول کلرید به صورت سلول های بزرگ و روشن و به اشکال مختلف گلابی، بیضی و استوانه ای مشاهده می شدند. این سلولها عمدتا? در قاعده لاملا قرار داشتند، البته بر روی لاملا نیز این سلول ها قابل مشاهده بودند. سطح این سلول ها صاف وکمی برآمده بودو بوسیله سلول های سنگفرشی پوشیده شده بودند. هسته سلول، یوکروماتین، منظم وشفاف با هستک مشخص که در قاعده سلول قرار داشت. سیتوپلاسم تعدادی از سلولها در برش نیمه نازک به هم ریخته به نظر می آمد. در تصاویر میکروسکوپ الکترونی، اکثر آنها سیتوپلاسمی روشن و سیستم توبولار-وزیکولار گسترده و تعداد کمی نیز دارای سیتوپلاسم متراکم و تعداد فراوان تری میتوکندری بودند. مقدار کمی از سطح سلول در تماس با محیط قرار دارد. وزیکول های زیر رأسی به تعداد زیاد وجود دارد. در تعدادی از سلول ها سیستم توبولار گسترده تر بود و در تعدادی سیستم توبولار رشد کمتری داشت. سیستم توبولار قاعده ای_جانبی مشخصی در سلول ها مشاهده نشد. میکرو ویلی های واضحی نیز در سطح سلول های پوششی مجاور دیده شد. در مشاهدات میکروسکوپ الکترونی، تعدادی از سلول های کلرید به صورت سلول هایی با سیتوپلاسم دژنره شده به همراه شبکه توبولار تخریب شده و همچنین دژنراسیون کریستاهای میتوکندری دیده شدند.

(استریولوژی): باتوجه به اینکه مقدار sig کل آزمون ها کمتر از سطح آزمون 05/0 است، لذا می توان نتیجه گرفت که میانگین متغیر ها در طول دوره های مختلف رشد برابر نیستند و با افزایش سن سیر صعودی متوسط حجمی و چین های مخاطی را داریم. در بررسی متوسط درصد حجمی هر بخش از روده نیز نسبت به کل حجم روده درهر سن لاروی نشان داد، که روده مارپیچ به نسبت حجم کل روده بیشترین رشد حجمی و رکتوم کمترین رشد حجمی را در همه سنین لاروی بطور مشخص نشان می دهد. این قضیه در مورد چینهای مخاطی نیز صدق می کند.