این پژوهش در خلیج گرگان و در ساحل جزیره آشوراده از بهمن ماه 1389 تا مرداد ماه 1390 به منظور مطالعه تاثیر 2 ماده شیمیایی به عنوان ضد فولینگ برروی فولینگ های موجود برروی تورهای قفس های پرورش ماهیان خاویاری انجام شد. در مجموع 5 تیمار شامل: تین کلراید دی هیدرات 5 گرم و 10 گرم به ازای هر کیلوگرم تور، سدیم دی تیوکاربامات 25 گرم و 50 گرم به ازای هر کیلوگرم تور و یک تیمار شاهد شامل تور ساده و بدون ضد فولینگ جهت مقایسه تیمارها با آن در نظر گرفته شد. همچنین مقاومت پارگی تورها قبل و بعد از دوره آزمایش مورد بررسی قرار گرفت. در مجموع 21 مرتبه نمونه برداری طی 193 روز انجام شد. در مقایسه تیمارها با تیمار شاهد مشاهده گردید که تیمارهای 1، 2، 4 باعث کاهش معنی دار رشد فولینگ ها گردید (0.05p?) تیمار های 1و2 باعث کاهش معنی دار رشد فولینگ های گیاهی نمی گردد (0.05p?) و تنها باعث کاهش معنی دار بالانوس می گردد (0.05p?). تیمار 4 باعث کاهش معنی دار فولینگ های گیاهی و جانوری می گردد (0.05p?). در مقایسه مقاومت پارگی تورها با تیمار شاهد قبل از قرار گرفتن در آب مشاهده گردید که تفاوت معنی داری بین تیمارها و شاهد وجود ندارد (0.05p?). در مقایسه مقاومت پارگی تورها با تیمار شاهد بعد از قرار گرفتن در آب مشاهده گردید که تیمار 1و4 باعث کاهش مقاومت پارگی تور می گردد (0.05p?). در مقایسه مقاومت پارگی هر تیمار در قبل و بعد از قرار گرفتن در آب مشاهده گردید که تنها در تیمار 1 تفاوت معنی دار وجود دارد (0.05p?) و بدین معناست که تین کلراید دی هیدرات 5 گرم به ازای هر کیلوگرم تور باعث کاهش مقاومت پارگی تور می گردد.

توجه به ساختارهای نانولیفی در طی سالهای گذشته رو به افزایش بوده است. بخاطر ویژگی های خارق العاده ای مانند تخلخل بسیار بالا، سطح ویژه بسیار زیاد و فعالیت پذیری مطلوب که این ساختارها دارند در کاربردهای متنوعی مانند تصفیه و جداسازی، مواد پیشرفته، کاتالیزورها، مهندسی بافت و دارو رسانی بکار گرفته می شوند. مناسب بودن ساختار نانولیفی برای هر کاربرد خاص به شدت وابسته به ویژگی های ساختاری آن است. منافـذ شکل گرفته بین نانوالیاف، مورفـولوژی نانوالیاف و قابلیت گذردهی از جمله مهمترین خواص سازه های نانولیفی است که عملکرد سازه را مشخص می کند. در این رساله قابلیت گذردهی هوا در لایه نانوالیاف پلی اکریلونیتریل الکتروریسی شده از طریـق بررسی منافذ مورد مطالعه نظری و تجربی قرار گرفت. برای این منظور نانوالیاف پلی اکریلونیتریل در شرایط مختلف فرایند و محلول الکتروریسی شد. جمع آوری نانوالیاف الکتروریسی شده بر روی قاب های کاغذی و همچنین ورق آلومینیوم به ترتیب نمونه های مناسب برای سنجش عبوردهی هوا و تصویر برداری با میکروسکوپ الکترونی روبشی را فراهم نمود. به کمک پردازش تصاویر بدست آمده از میکروسکوپ الکترونی روبشی، مشخصات ساختاری لایه های نانوالیاف شامل قطر و توزیع اندازه قطرنانوالیاف، تعداد منافذ، سطح کلی منافذ و توزیع اندازه منافذ تعیین گردید. در ادامه تاثیر عوامل محلول و فرایند بر مشخصات ساختاری لایه های نانوالیاف و همچنین میزان عبوردهی هوای آنها ارزیابی شد تا درک جامع تری از ارتباط بین هندسه ساختار و خواص عبوردهی آن پدید آید. در بخش مطالعه نظری نیز دو مدل هندسی بر پایه احتمال هندسی و فرایند پواسون در فضای دو بعدی (صفحه) برای ارزیابی اندازه منافذ شکل گرفته بین نانوالیاف ارائه و تحلیل شد. نتایج پیش بینی هر دو مدل برای میانگین اندازه شعاع منافذ شکل گرفته بین نانوالیاف با نتایج حاصل از پردازش تصویر و اندازه گیری دستگاهی مقایسه شد. نهایتاً مدل های آماری مجزا برای پیش بینی میزان عبوردهی هوا از روی ویژگی های ساختاری لایه نانوالیاف مستخرج از پردازش تصویر و همچنین از روی مشخصات فرایند الکتروریسی ارائه شد. هر دو مدل بخوبی عبوردهی هوا را برای لایه های نانوالیاف الکتروریسی شده در محدوده عوامل مورد بررسی، تبیین می کنند. اهمیت مدل اول در توانمندی این مدل برای تعیین میزان عبوردهی هوای لایه های نانوالیاف پلی اکریلونیتریل الکتروریسی شده با استفاده از تصویر میکروسکوپ الکترونی و بدون نیاز به انجام آزمایش گذردهی هوا که تهیه نمونه مناسب از لایه های نانومقیاس برای این آزمایش مشکل و پردردسر می باشد، است. اهمیت مدل دوم در توانمندی این مدل برای مهندسی ساختارهای نانولیفی با میزان عبوردهی هوای مشخص است.

هرساله، در پایان فصل صید ماهیان خاویاری، کارشناسان مدیریت امور ماهیان خاویاری استان گلستان تورهای گوشگیر ویژه تاسماهیان را از نظر قابلیت صید در فصل آینده، براساس ویژگیهای ظاهری نظیر رنگ تور و استحکام آن، به ترتیب، به تورهایی با مشخصه های کیفی 75%، 50%، 25% و تورهای از رده خارج شده، طبقه بندی می کنند. در این تحقیق، صحت طبقه بندی فوق از نظر استحکام نخ ها با استفاده از روش های آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. نمونه نخهایی از تورهای نو، 75%، 50%، 25% و از رده خارج تهیه و مورد آزمایش قرار گرفت. میانگین استحکام در مقابل پارگی و انحراف استاندارد به ترتیب (8/84±318/5)، (30/83±330/67)، (6/7±295/66)، (13/3±296/23) و (31/3±287/46) نیوتون بود. هرچند مقایسه کلی نتایج حاصل از آزمایش با آنالیز واریانس یکطرفه، اختلاف معنیداری را نشان داد (0/001>p)، اما مقایسه دو به دو میانگین ها با آزمون توکی، نشان داد که بین تورهای اسقاط، 25% و 50% اختلاف معنی دار وجود ندارد (0/05<p)؛ همچنین بین 25%، 50% و نو نیز اختلاف معنی دار مشاهده نگردید (0/05<p)؛ ضمناً بین تورهای نو و 75% نیز به همین ترتیب بود (0/05<p). در آزمایش دیگر، میزان تاب در متر نمونه نخ های هر پنج مشخصه کیفی محاسبه گردید. براساس نتایج حاصل، پایین بودن استحکام در مقابل پارگی نمونه نخ های تور نو نسبت به تور 75%، به علت کمتر بودن معنی دار میزان تاب تور نو بوده است (0/05>p). بنابراین با توجه به نتایج، در این تحقیق صحت روش طبقه بندی تورهای گوشگیر ویژه صید تاسماهیان از نظر استحکام در مقابل پارگی نخ ها تأیید نشد.

چکیده: با افزایش جمعیت و تنوع طلبی بشر در زمینه منسوجات، نوآوری و استفاده از الیاف جدید بشر ساخته نیز افزایش پیدا کرده است. یکی از این نوع الیاف لایوسل می باشد. لایوسل با خصوصیات ظاهری خوب ،به همراه داشتن استحکام بالا و جذب رطوبت بسیار خوب توانسته است جای خود را در چند سال اخیر در بین دیگر الیاف بشر ساخته باز کند. بیشتر این الیاف به صورت مخلوط با دیگر الیاف به ویژه پنبه مورد استفاده قرار می گیرند. در این تحقیق رفتار و میزان آسیب دیدگی الیاف لایوسل در مراحل مختلف ریسندگی بررسی شد. الیاف لایوسل تهیه شده بعد از آماده سازی توسط سیستم های ریسندگی رینگ و چرخانه ای نخ با نمر? ne25 تهیه گردید. نخ های تهیه شده توسط ماشین حلقوی تبدیل به پارچه های حلقوی بافت ساده حلقوی گردید. برخی خواص فیزیکی مکانیکی نخ های مذکور مانند استحکام ، ازدیاد طول تا حد پارگی ، یکنواختی و موئینگی مورد مطالعه قرار گرفت. رفتار سایشی پارچه های تولیدی نیز مورد مطالعه قرار گرفت. به منظور بررسی آسیب دیدگی های احتمالی الیاف در پروس? ریسندگی در مراحل مختلف حلاجی ، کاردینگ و ریسندگی از میکروسکوپ الکترونی sem استفاده شد. جذب رطوبت الیاف نیز بررسی گردید. به منظور بررسی تغییرات ساختاری از طیف ftir استفاده شد. در تمام مراحل تحقیق فیبریلاسیون الیاف لایوسل مورد توجه قرار گرفت. مشاهدات sem نشان داد الیاف لایوسل آسیب های مکانیکی مختلفی مانند ترکهای محوری ، تغییر شکل های فشاری ، خراش های سطحی و فیبریل شدن الیاف را نشان دادند. نتایج طیف سنجی هیچ گونه تغییر ساختاری به وجود آمده در الیاف را نشان نداد. استحکام نخ های رینگ بیشتر از نخ های چرخانه ای بود. پرزینگی نخ های چرخانه بیشتر از نخ های رینگ بود. الیاف دست نخورده و الیاف بعد از مرحل? چرخانه ای تفاوت در میزان جذب آب را نشان ندادند. نتایج سایش نشان داد که الیاف لایوسل تمایل به جداشدن از سطح پارچه دارند و این یک خصوصیت ویژه برای این الیاف می باشد.