در بازارهای انرژی، رقابت بر روی قیمت و کمیت می تواند به عنوان انگیزه ای در جهت ‏توسعه بخش انرژی پایدار استفاده شود، و همچنین میتواند استفاده از منابع انرژی ‏تجدید پذیر را افزایش دهد و در سمت عرضه و تقاضا کارایی انرژی را بهبود بخشد. بر ‏همین اساس لازم است با درک درستی از مسائل مذکور سیستم پشتیبانی تصمیم ‏گیری قابل اطمینانی برای برنامه ریزی توسعه تولید پایدار ایجاد شود. اخیرا" در این ‏زمینه مدل های مبتنی بر نظریه بازیها به عنوان ابزارهای پشتیبانی تصمیم گیری توجه ‏روزافزون محققان بسیاری را به خود جلب کرده است؛ در هر حال، فرض این مدلها به ‏این صورت است که عاملهای تأمین کننده بدون توجه به دینامیک های زمانی بخش ‏بازار و همچنین تأثیرات تعاملات سمت تقاضا بر تصمیمات توسعه ظرفیت یک استراتژی ‏بلند مدت را برای توسعه ظرفیت تولید انرژی اتخاذ می کنند. در این تحقیق، یک ‏چهارچوب دو سمتی مبتنی بر رویکرد چند عاملی را پیشنهاد می کنیم که این ‏ملاحظات را با استفاده از یک رویکرد شبیه سازی مبتنی بر نظریه بازی ها اعمال نموده ‏است. برای توضیح مفید بودن رویکرد برنامه ریزی پیشنهادی و همچنین برای بحث ‏درباره اثربخشی آن از یک مطالعه ی موردی (سیستم انرژی الکتریکی ایران) استفاده ‏شده است. نتایج بدست آمده نشان دادند که رویکرد یکپارچه پیشنهادی نه تنها یک ‏طرح توسعه تولید مقرون به صرفه تر بوده بلکه در مقایسه با رویکرد نظریه بازی طرحی ‏سازگارتر با محیط زیست نیز ارائه می کند.‏