در این تحقیق معدن منگنز ونارچ قم جهت تعیین میزان آلودگی فلزات سنگین بر سکونت گاههای اطراف خود مورد بررسی قرار گرفتند. برای این کار 22 نمونه شامل ،8نمونه خاک ،8 نمونه گیاه و 6 نمونه آب در اواسط خرداد ماه 1392 به صورت تصادفی جمع آوری گردیده و به وسیله دستگاه طیف سنجی گسیل پلاسمای جفت شده القایی که غلظت 14عناصر،سلنیوم ،استرانسیوم ، منگنز ،مولیبدن، نیکل ،سرب ،روی ، آلومینیوم ،آرسنیک ،باریم ،کادمیوم ،کبالت ،کروم و مس در آنها اندازه گیری شدو با عیار های زیست محیطی مقایسه گردید. بیشترین میزان غلظت نمونه های آب در آب چاه اردوگاه 15 خرداد که در 14 کیلو متری شمال معدن که منگنز ،سرب ،استرانسیوم ،روی ،کبالت ، مس و آرسنیک آن از تمام نمونه ها بیشتر بود. بیشترین میزان غلظت در نمونه های خاک در روستای طایقان که در 11 کیلو متری شمال غربی معدن که منگنز ،سرب ،آلومینیوم ،باریم ،کبالت ،کروم و مس از نمو نه های دیگر بیشتر است. بیشترین میزان آلودگی فلزات سنگین در نمونه های گیاهی در مزرعه پیمانه بالا در 6 کیلو متری شمال معدن که کروم،استرانسیوم ،منگنز ،سرب و کادمیوم از نمو نه های دیگر بیشتر است. نتیجه گیری که می توان کرد بیشتر غلظت ها در سه نمونه آب ،خاک و گیاه از معدن فاصله بیشتری دارند تا روستای ونارچ ، که نزدیک تر محل به معدن منگنز قرار دارد.چون شیب آبراهه ها ،شیب زمین وجهت شیب و جنس خاک ها و زمین بیشتر قلیایی است همه نشان دهنده این که آلودگی از معدن ونارچ به سمت شمال معدن بیشتر است.

مرزنجوش یک گیاه آروماتیک با استفاده های فراوان در زمینه های دارویی و خوراکی می باشد. فلزات سنگین از راه-های مختلف، بر رشد و متابولیسم گیاهان اثر می گذارند. اسانس های فرار، ترکیباتی طبیعی، فرار و پیچیده با بوی بسیار قوی هستند که به عنوان متابولیت های ثانویه توسط گیاهان آروماتیک تولید می گردند. متابولیت های ثانویه نقش بسیار مهمی را در سازگاری گیاهان با محیط و غلبه بر شرایط استرس ایفا می کنند. در این مطالعه، رشد و مقاومت گیاه مرزنجوش در برابر سمیت سرب و کادمیم مورد آزمایش قرار گرفت. همچنین مقدار سرب و کادمیم تجمع یافته در ریشه و ساقه اندازه گیری شد. برای آشکار شدن ارتباط بین سمیت فلز و استرس اکسیداتیو و پاسخ-های سمیت زدایی، اثر سرب و کادمیم بر روی گیاه مرزنجوش بررسی شد و مقدار رنگیزه های فتوسنتزی، آنتوسیانین، پرولین، کربوهیدرات ها، کمیت و کیفیت اسانس فرار و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان (آسکوربات پراکسیداز و کاتالاز) بررسی گردید. بذرهای گیاه مرزنجوش در گلدان های حاوی پرلیت کاشته شد و پس از مدت 65 روز تغذیه با محلول غذایی هوگلند، به مدت 14 روز تحت تیمار با غلظت های مختلف سرب (0، 5، 10، 25، 50 و 100 میلی گرم بر لیتر) و کادمیم (0، 2/5، 5، 8، 12 و 15 میلی گرم بر لیتر) به طور جداگانه، قرار گرفتند. با افزایش غلظت سرب و کادمیم، وزن خشک ریشه و ساقه به طور معنی داری کاهش یافت و غلظت سرب و کادمیم تجمع یافته در بافت های ریشه و ساقه گیاه افزایش یافت. بنابراین می توان اظهار داشت که مرزنجوش گیاهی مقاوم به سرب و کادمیم بوده که توانایی تجمع مقادیر بالای سرب و کادمیم را در بافت های خود دارد. همچنین نتایج نشان داد که مقدار آنتوسیانین، کربوهیدرات و پرولین، به طور معنی داری در اکثر تیمار ها افزایش یافت؛ در حالی که یک کاهش معنی دار در مقدار رنگیزه های فتوسنتزی در اکثر تیمار ها مشاهده شد. نتایج همچنین افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان آسکوربات پراکسیدار و کاتالاز را در پاسخ به استرس سرب و کادمیم نشان داد، این دو آنزیم آنزیم های کلیدی در سیستم دفاعی آنتی اکسیدانی گیاه محسوب می شوند. به طور کلی این نتایج نشان می دهد که پاسخ های متفاوت گیاهان در شرایط کنترل و تحت تیمار، به علت القای استرس اکسیداتیو و سمیت فلزات سنگین در گیاهان احتمالاً به دلیل تجمع گونه های اکسیژن فعال در گیاهان تحت تیمار است. در این تحقیق به طور کلی 37 ترکیب در اسانس فرار گیاه مرزنجوش شناسایی گردید که با روش تقطیر با آب جداسازی گردیدند. ترکیبات اصلی اسانس فرار مرزنجوش شامل سیس سابینن هیدرات، ترپین 4 ال، گاما ترپینن و آلفا ترپینن است. نتایج نشان داد که مونوترپن ها، بخش اصلی اسانس فرار را در این گیاه تشکیل داده و سزکویی ترپن ها درصد کمتری از این ترکیبات را شامل می شوند. ثابت شده است که استرس فلزات سنگین می تواند روی مقدار و کیفیت اسانس فرار گیاهان دارویی اثر بگذارد. در این تحقیق، نتایج نشان داد که سرب روی کمیت وکیفیت اسانس فرار گیاه مرزنجوش اثر گذاشته است و بیشترین مقدار اسانس فرار در غلظت 25 میلی گرم بر لیتر سرب مشاهده گردید.

خانواده ی brassicaceae یکی از بزرگترین گروه های گیاهی گلدار است. این خانواده حدود 380 جنس با 3700 گونه را شامل می شود که انتشار عالم گیر دارند. خانواده brassicaceae در ایران دارای 120 جنس و تقریباً 358 گونه است. حدود 25% از همه ی بیش تجمع دهندگان شناخته شده و بیش از نیمی از کل گیاهان بیش تجمع دهنده ی نیکل جزء این خانواده محسوب می شوند. جنس alyssum از بخش odontarrhena دارای 18 گونه در ایران میباشد. با توجه به اینکه تاکسون های این بخش توانایی زیستن بر روی محیط های سرپنتاین را دارند و قادر به تجمع مقدار زیادی فلزات سنگین از جمله نیکل در بخش های هوایی شان می باشند، بررسی تنوع درون ژرم پلاسم آن همواره از اهمیت خاصی برخوردار بوده است. در این مطالعه ارزیابی میزان تنوع درون و بین جمعیتی برخی گونه های این بخش در ایران بر پایه ی صفات ریخت شناسی، مولکولی و فیزیولوژیکی صورت پذیرفت. بررسی های ریخت شناسی نمونه های جمع آوری شده برای این مطالعه نشان دادکه گونه ها از یکدیگر متمایزند و تفاوت های ریختی قابل توجهی بین جمعیت های سرپنتاین و غیر سرپنتاین یک گونه وجود ندارد. صفات مربوط به اندام زایشی در مقایسه با صفات مربوط به اندام رویشی، صفات موثر و ثابت جهت تفکیک واحدهای گونه ای این بخش است و صفات رویشی کاربرد تاکسونومیک محدودی در این زمینه دارند. مطالعه ی ژنتیکی گونه ها با استفاده از نشانگر مولکولی irap انجام شد. نتایج حاصل از داده های مولکولی irap با استفاده از 6 آغازگر، سطح بالایی از پلی مورفیسم و تنوع ژنتیکی را بین گونه های این بخش در ایران نشان داد. در دندروگرام حاصل این داده ها و با توجه با ویژگی های فیزیولوژیک (مقدار نیکل در بافت برگی) جمعیتهای سرپنتاین و غیر سرپنتاین مربوط به هر یک از گونه ها به طور قابل ملاحظه ای از یکدیگر تفکیک شدند. گروه بندی هایی منطبق با پراکنش جغرافیایی در این گونه ها مشاهده شد که نشان دهنده ی ارتباط تنوع ژنتیکی با نواحی جغرافیایی می باشد. وجود تنوع ژنتیکی بالا بین جمعیت های سرپنتاین نشان می دهد که این جمعیت ها در ایران میتوانند به عنوان یک خزانه ی وراثتی مهم برای یافتن آلل های مفید جهت پاکسازی محیط های آلوده به فلزات سنگین مورد استفاده قرار گیرد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.