هدف از انجام این پژوهش، مقایسه اثر حاد و طولانی مدت دو پروتکل گرم کردن ایستا و پویا بر قابلیت های جسمانی و اجرای حرکتی دختران ژیمناست بود. بدین منظور تعداد 24 نفر از دختران ژیمناست (با میانگین سن 43/1±66/9 سال، وزن 48/8±45/28 کیلوگرم، قد 68/13±91/129 سانتی متر و bmi 16/2±44/16 کیلوگرم بر مترمربع) انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه هشت نفره (گرم کردن عمومی، گرم کردن عمومی و کشش ایستا و گرم کردن عمومی و کشش پویا) تقسیم شدند. پروتکل گرم کردن گروه عمومی شامل 10 دقیقه جاگینگ و نرمش مفاصل مختلف، پروتکل تمرین گروه ایستا شامل جاگینگ و نرمش مفاصل به همراه حرکت های کششی ایستا و پروتکل تمرین گروه پویا شامل جاگینگ و نرمش مفاصل و حرکت های کششی پویا در عضلات استفاده شده در اجرای مهارت بود. توان بی هوازی با استفاده از آزمون بوسکو (bosco)، سرعت دویدن 20 متر با ثبت کننده دیجیتالی و همچنین تعادل با استفاده از سیستم نیروسنج مجهز به 7 دوربین و صفحه فشارسنج (kistler forceplate) بررسی گردید. تجزیه و تحلیل آماری داده ها از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنا داری 05/0p? انجام گرفت.