این پژوهش، نگاه از دریچه ای خاص به یکی از اساسی ترین مباحث روز، یعنی چگونگی استفاده صحیح و بهینه از نور و گرمای خورشید در ساختمان است. در حال حاضر، گذشته از دیدگاه هایی که به مسائل زیبایی شناسانه اولویت می دهند، عمده توجه محققان به مباحث انتقال حرارت و استفاده از نور روز در جهت کاهش مصرف انرژی معطوف شده است. در پژوهش پیش رو به طور خاص، اثرات عایق جداره، موقعیت قرارگیری، جنس و اندازه پنجره ها با هدف کمینه سازی مصرف انرژی سالیانه در واحدهای اداری با تأکید بر تأثیر جداره های نورگذر مورد تحلیل و بررسی قرارگرفته است. میزان مصرف انرژی تحت تأثیر پارامترهای هندسی، خواص مواد و نوع شیشه، موقعیت قرارگیری و اقلیم منطقه، می تواند به طور قابل ملاحظه ای تغییر کند. میزان بهینه هریک از پارامترهای مورد بررسی، در راستای کمینه کردن مصرف انرژی سالیانه ساختمان با استفاده از الگوریتم های بهینه سازی محاسبه شده است. همین روش را می توان در انتخاب های دیگر فرایند طراحی بنا، نظیر جنس مصالح، نوع سیستم های مکانیکی و هندسه فضا با توجه به اقلیم، مورد استفاده قرار داد.

کمبود منابع انرژی و افزایش مصرف انرژی از نگرانی های پیش روی جوامع امروزی است. از آنجا که بخش مهمی از انرژی ، در ساختمان ها مصرف می شود، تاکنون تلاش های زیادی برای یافتن راه های کاهش مصرف انرژی در ساختمان ها انجام شده است. تأثیر کاربرد مواد تغییر فاز دهنده (pcm) در کاهش مصرف انرژی ساختمان یکی از موضوعات مورد بررسی در این زمینه است. این تحقیق مطالعه جامعی در مورد چگونگی عملکرد مواد تغییر فاز دهنده از دو جنبه آسایش حرارتی و مصرف انرژی در ساختمان های مسکونی و در اقلیم های مختلف ایران انجام شده است. عملکرد سیستم های حاوی(pcm) در هر اقلیم و در ماه های مختلف سال، بررسی و شناسایی شده است. دمای ذوب بهینه مواد تغییر فاز دهنده در هر اقلیم به گونه ای که بهترین عملکرد آن ها را در پی داشته باشد، به دست آمده اند. در این تحقیق از نرم افزار انرژی پلاس برای شبیه سازی استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان می‏دهد که کاربرد pcm در بیشتر اقلیم ها تأثیر قابل توجهی در بهبود شرایط آسایش حرارتی و کاهش مصرف انرژی ساختمان را به دنبال خواهد داشت. بر اساس نتایج به دست آمده، انتخاب دمای ذوب مناسب مواد تغییر فاز دهنده برای هر اقلیم ، در مدل طراحی‏شده موجب کاهش 12 درصدی بار گرمایشی در تبریز، کاهش 29 درصدی بار سرمایشی و 38 درصدی بار گرمایش در یزد و کاهش 15 درصدی بار سرمایشی در بندرعباس می گردد.علاوه بر این تأثیر تخته های گچی حاوی pcm در مقایسه با تخته‏های گچی ساده در یک ساختمان نمونه موجود نشان داد که موجب 4/13کیلووات ساعت بر مترمربع ذخیره بار گرمایشی و 2/1 کیلووات ساعت بر مترمربع ذخیره بار سرمایشی رادر پی دارد و در نهایت مقایسه عملکرد حرارتی تخته‏های گچی pcm با مصالح مرسوم جداره‏ها در ایران البته با تمهیدات خاصی حاکی از معادل بودن این تخته‏های گچی 5/1 سانتی متری با جداره‏های 10 سانتی‏متری می‏باشد

در همه مراتب معماری، از ایجاد یک "سرپناه" تا مراتب بالاتر که در نهایت به ساخت "مسکن" می انجامد، یک هدف مشترک قابل شناسایی است و آن نزدیک شدن به "شرایط آسایش" می باشد. تا قبل از عصر مدرن این هدف با هم-آهنگ نمودن بنا با طبیعت، تا حدودی برآورده می شد ولی امروزه با "مصرف انرژی" به اندازه کافی، امکان دستیابی به هر سطحی از آسایش وجود دارد. بنابراین امروزه برآیند مصرف انرژی کمتر و آسایش بیشتر، موفقیت طرح های ساختمانی را مشخص می نماید. در پی دستیابی به این برایند تاکنون راهکارهای زیادی ارائه شده است که سیستم های سرمایش تابشی از این دسته اند. این سیستم ها علاوه بر کاهش مشکلات سیستم های همرفتی (سرمایش موضعی، سرو صدا و ...)، مصرف انرژی کمتری هم دارند. از آن جا که معمولاً طراحی و محاسبات این نوع از سیستم ها به طور مجزا از بقیه ساختمان و توسط مهندسان تأسیسات صورت می گیرد، این تحقیق در پی یافتن راهکارهایی است که معماری می تواند برای بهبود عملکرد این سیستم ها ارائه نماید. برای این منظور تاثیر افزایش جرم حرارتی دیوارهای یک ساختمان مسکونی در شهر یزد بر عملکرد سیستم سرمایش تابشی، با استفاده از مدل سازی رایانه ای بررسی گردید و با راهکارهای نوینی مانند استفاده از مواد تغییرفاز دهنده در ساختار دیوار، مقایسه گردید