در این تحقیق به منظور اصلاح یک نمونه خاک شور و سدیمی از کمپوست آزولا و پلی اکریل آمید در جهت کاهش فرسایش پذیری استفاده شد. در این راستا، دو سری آزمایش مختلف شامل آزمایش فرسایش خاک و آزمایش گلدانی به صورت طرح آماری فاکتوریل در قالب کاملاً تصادفی و با سه تکرار انجام شد. فاکتور ها شامل کمپوست آزولا در چهار سطح، a0 فاقد کمپوست آزولا، 5a، 10a و 15a به ترتیب 5، 10 و 15 تن در هکتار و پلی اکریل آمید در چهار سطح، p0 فاقد پلی اکریل آمید و 25p،50p و 75p که هر کدام به ترتیب 25، 50 و 75 کیلوگرم در هکتار بودند. در آزمایش فرسایش، نمونه های خاک مورد آزمایش در داخل سینی پاشمان (به ابعاد 35×30) ریخته شده و پس از اشباع شدن تحت بارندگی با شدت 95 میلی متر در ساعت قرار گرفت. بارندگی از طریق یک سیستم قطره چکانی که در ارتفاع سه متری نصب شده بود، شبیه سازی شد. با شروع رواناب، ضمن ثبت زمان، در فواصل زمانی مختلف تا 40 دقیقه از شروع آزمایش مقدار رواناب جمع آوری و در نهایت شدت جریان رواناب، غلظت رسوب و شدت فرسایش محاسبه گردید. در آزمایش گلدانی، اثر تیمار ها به مدت شش ماه در شرایط گلخانه تحت تر و خشک شدن بررسی شد. پس از گذشت شش ماه، sar، جرم مخصوص ظاهری و میانگین وزنی قطر خاکدانه ها تعیین گردید. نتایج نشان داد، بهترین تیمار در کاهش sar و esp آزمایش فرسایش، کاربرد حداقل ممکن از یکی از این مواد (25 کیلوگرم در هکتار پلی اکریل آمید و یا 5 تن در هکتار کمپوست آزولا) است. از نظر کاهش غلظت رسوب و شدت فرسایش، مصرف 5 تن در هکتار کمپوست آزولا به تنهایی در مقایسه با سایر تیمار های ترکیبی مناسب ترین می باشد. نتایج تأثیر تیمار ها بر شدت رواناب نشان می دهد تفاوت معنی داری در بین تیمار های پلی اکریل آمید مشاهده نشد. نتایج آزمایش گلدانی از نظر تأثیر تیمار ها بر sarو esp خاک، تقریباً مشابه نتایج آزمایش فرسایش بود. تفاوت معنی داری بین تیمار ها در کاهش جرم مخصوص ظاهری مشاهده نشد. در حالی که با افزایش سطوح کمپوست آزولا و پلی اکریل آمید میانگین وزنی قطر خاکدانه ها افزایش یافت. واژه های کلیدی: مارن، رواناب، شبیه ساز باران، غلظت رسوب، sar، ماده آلی

تغذیه قبل از برداشت می تواند عملکرد و کیفیت میوه های در زمان برداشت و پس از برداشت را تحت تاثیر قرار دهد. در این پژوهش، اثر مدیریت تغذیه ارگانیک، تلفیقی و متداول بر عملکرد و کیفیت میوه ها در زمان برداشت و عمر انبارمانی میوه ها بررسی شد. خصوصیات فیزیکی میوه و آریل، مواد شیمیایی مرتبط با طعم میوه، ترکیبات آنتی¬اکسیدانی میوه و عناصر معدنی آریل و پوست میوه انار اندازه¬گیری شدند. نتایج نشان داد که نوع تیمار کودی بر وزن میوه، وزن پوست و وزن آریل تاثیر داشت، اما هیچ اختلاف معنی داری بین تیمارها روی نسبت پوست به میوه، و آریل به میوه مشاهده نشد. خصوصیات شیمیایی مانند میزان ph و ta و tss/taمیوه های ارگانیک، تلفیقی و متداول اختلاف معنی¬داری نداشتند، اما درصد tss میوه¬های ارگانیک کمتر از سایر تیمار¬های بود. مصرف کودهای شیمیایی تاثیری بر میزان آنتوسیانین کل و فلاونوئید کل نداشت، اما بر میزان فنل کل و ظرفیت آنتی¬اکسیدانی کل تاثیر منفی گذاشت. نسبت¬های نیتروژن به کلسیم، پتاسیم به کلسیم، مجموع پتاسیم و منیزیم به کلسیم، مجموع پتاسیم و نیتروژن به کلسیم در آریل میوه¬های ارگانیک تولید کمتر بود. نتایج همچنین نشان داد که درختان اناری که با کود شیمیایی تیمار شدند کاهش وزن میوه بیشتری در مقایسه با میوه¬های ارگانیک در طی انبارداری نشان دادند. در طی دوره انبارداری میزان فنل کل و ظرفیت آنتی¬اکسیدانی کل میوه¬های ارگانیک به طور معنی¬داری بیشتر از کشت تلفیقی و مرسوم بود، اما از آنتوسیانین کل کمتری برخوردار بودند. بطورکلی، اگرچه اندازه میوه¬های ارگانیک انار اندکی کوچکتر شد، اما از ظرفیت آنتی¬اکسیدانی بالاتر و نسبت عناصر غذایی بهتری برخودار بود و در نتیجه عمر انبارمانی بالاتری داشتند.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.