در سال های اخیر رضایت شغلی به عنوان یک مفهوم کلیدی در تحقیقات پرستاری مورد توجه زیادی قرار گرفته است. با وجود تلاش محققان جهت شناسایی و اندازه گیری مولفه های مختلف رضایت شغلی، تعداد بیشمار شکایات و تذکرات موید این موضوع می باشد که این اندازه گیری ها دقیق نبوده است. پژوهش حاضر با هدف طراحی و استاندارد سازی مقیاس سنجش رضایت شغلی پرستاران بالینی متناسب با شرایط کاری موجود پرستاری و بافت فرهنگی جامعه ایرانی انجام شد. این مطالعه در دو مرحله انجام گرفت. در مرحله اول با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی، از طریق مصاحبه با 30 پرستار بالینی و مدیر پرستاری، مفهوم رضایت شغلی پرستاران بالینی تبیین گردید. یافته های حاصل از بخش اول مدل رضایت شغلی خود مولد را معرفی کرد. بر اساس مدل طراحی شده عناصر و ابعاد اصلی این مفهوم تحت عنوان درونمایه های چهارگانه مشخص گردید که عبارتند از: ماهیت کار، توانمندهای فردی، سازمان و فراحرفه ای.در مرحله دوم ابتدا بر اساس مدل رضایت شغلی خود مولد گویه های مقیاس رضایت سنجی استخراج گردید. سپس ویژگی های روانسنجی ابزار با استفاده از روایی صوری، محتوا، سازه و همسانی درونی و ثبات مورد بررسی قرار گرفت. جهت انجام روایی وابسته به ملاک از ابزار مولر مک کلاسکی استفاده شد. این ابزار بر اساس مدل بریسلین ترجمه شد. آزمون پیرسون ارتباط متوسطی بین ابزار مولر مک کلاسکی و ابزار بومی نشان داد (r=0.44). نتیجه تحلیل عاملی اکتشافی بیانگر وجود 12 عامل بعنوان عوامل تشکیل دهنده سازه رضایت شغلی بود. این دوازده عامل در مجموع 65/71 از واریانس کل عوامل را تبیین می کرد. محاسبه ضریب الفای کرونباخ موید همسانی درونی بالای ابزار (0/96) بود. پایایی ثبات از طریق آزمون مجدد با فاصله زمانی دو هفته 0/97 بود.یافته های نهایی این پژوهش حاکی از آن بود که در این مطالعه مدل خاص و منحصر بفردی از مفهوم رضایت شغلی ارائه شد که به نقش خود فرد در ایجاد، حفظ و ارتقاء رضایت شغلی تاکید دارد. همچنین ابزار معرفی شده با عنوان "مقیاس رضایت سنجی پرستاران بالینی" با 73 گویه یک مقیاس ویژه و منحصر بفرد متناسب با شرایط کاری پرستاران بالینی و وضعیت فرهنگی جامعه ایرانی تدوین شده است. این ابزار قابلیت کاربرد در تمام بخش های بیمارستان را دارد و از روایی و پایایی قابل قبولی برخوردار می باشد.

این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است ، که به منظور مقایسه تاثیر محلولهای شستشو در بهبود زخمهای فشاری مصدومین با ضایعات نخاعی انجام گرفته است . روش نمونه گیری در این پژوهش بر اساس نمونه گیری مبتنی بر هدف بوده است ، بدین صورت که 32 مصدوم نخاعی دچار زخم فشاری به طور غیر تصادفی و بر اساس مشخصات واحدهای تحت مطالعه انتخاب گردیدند و به دو گروه 16 نفری تقسیم شدند، یک گروه تحت درمان با محلول نرمال سالین و گروه دیگر تحت درمان با محلول بتادین قرار گرفتند. فاکتورهایی که روی روند بهبودی زخم تاثیر داشتند در دو گروه با هم جور شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات در این پژوهش پرسش نامه و چک لیست بوده است . پارامترهای مربوط به زخم فشاری هنگام تعویض پانسمان مورد مشاهده قرار می گرفت و تغییرات حاصله بصورت یک روز درمیان به مدت یک ماه پیگیری زخم، در چک لیست مربوطه ثبت گردید. تجزیه و تحلیل اطلاعات بوسیله کامپیوتر و با استفاده از نرم افزار spss صورت گرفت . نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل گروه نرمال سالین نشان داد که این محلول در انتهای پژوهش بر روی تمامی پارامترهای زخم تاثیر معنا دار داشته است (p<0.05) . محلول بتادین نیز بر روی تمامی پارامترهای زخم در انتهای پژوهش تاثیر معنادار داشته است (p<0.05) . آزمونهای آماری نشان دادند که بین دو محلول از نظر آماری اختلاف معناداری وجود ندارذ، اما تاثیر محلول نرمال سالین در طول و عرض زخم موثرتر از بتادین بوده است