هدف از تحقیق حاضر مقایسه اثر یک دوره تمرین حرکات ریتمیک و تمرینات منتخب یوگا بر توجه و حافظه کوتاه مدت کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود. بدین منظور تعداد 45دانش آموز کم توان ذهنی از بین دانش آموزان مدرسه استثنایی بیاضیان استان قزوین که دامنه سنی تقویمی 8تا 15 سال و سن عقلی 7تا10سال با ضریب هوشی 50تا70 داشتند با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها بعد از همتا سازی به سه گروه کنترل،یوگا و حرکات ریتمیک تقسیم شدند. طرح این تحقیق نیمه تجربی بود که بصورت پیش آزمون، پس آزمون اجرا شد. داده ها با استفاده از آزمون تولوز-پیرون(توجه) و خرده آزمون ارقام وکسلرکودکان(حافظه کوتاه مدت) جمع آوری و با استفاده از تحلیل واریانس یکطرفه و با سطح معنا داری p<0.05تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحلیل واریانس برای آزمون توجه نشان داد که بین دو گروه یوگا و حرکات ریتمیک با گروه کنترل تفاوت معنی دار بود؛ در آزمون حافظه کوتاه مدت نیز بین دو گروه یوگا و حرکات ریتمیک با گروه کنترل تفاوت معنی دار بود. از نتایج بدست آمده چنین برمی آید که برنامه تمرینی یوگا و حرکات ریتمیک بر روی توجه و حافظه کوتاه مدت کودکان کم توان ذهنی اثر مثبت دارد، بنابراین در برنامه ریزی های آموزشی برای این کودکان میتوان از هر دو برنامه تمرینی یوگا و حرکات ریتمیک دربخش تقویت حافظه کوتاه مدت و توجه استفاده کرد.

هدف از تحقیق حاضر، تاثیر جنسیت و نوع رشته ورزشی بر انگیزش پیشرفت و ترس از شکست در ورزشکاران نخبه رشته های تیمی و انفرادی بود. بدین منظور 200 نفر از ورزشکاران تیم های ملی یا باشگاهی که سابقه 7-5 سال فعالیت در رشته های تیمی(فوتبال، والیبال و بسکتبال) و رشته-های انفرادی(تکواندو، کاراته و دومیدانی) داشتند، به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری تحقیق، پرسشنامه ورزش گرایی(گیل،1988) و پرسشنامه ارزیابی شکست در عملکرد(کونروی،2002) بود که توسط ورزشکاران تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t گروه های مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره درسطح p?0/05 انجام شد. نتایج نشان داد که ورزشکاران مرد نسبت به ورزشکاران زن رقابت طلب تر و تمایل به پیروزی بیشتری دارند، در حالیکه ورزشکاران زن نسبت به ورزشکاران مرد هدف گراترند؛ زنان و همچنین ورزشکاران رشته های گروهی نسبت به مردان و ورزشکاران رشته های انفرادی ترس از شکست بیشتری دارند. به علاوه رشته های تیمی پیروزی گراتر و رشته های انفرادی رقابت طلب تر و هدف گراتر هستند. در نهایت نتایج نشان داد که بین انگیزش پیشرفت و ترس از شکست ارتباط معنادار از نوع منفی وجود دارد.

هدف این تحقیق بررسی اثر الگوی ترجیح جانبی چشم و اندام ها و دشواری تکلیف بر مهارت های رانشی دختران11-10 ساله بود. بدین منظور 100 دختر با دامنه سنی11-10 سال، از دو باشگاه ورزشی منطقه 4 شهر تهران که پس از پر کردن پرسشنامه های دست برتری چاپمن، پا برتری واترلو و آزمون کارت سوراخدار، شرایط لازم برای شرکت در تحقیق را داشتند، در تحقیق شرکت داده شدند. کودکان بر اساس الگوی برتری جانبی، در 10 گروه بدین شکل قرار داده شدند؛ الگوی چشم – دست؛ 4 گروه همسو و دگرسو، همچنین الگوی چشم – پا؛ 4 گروه همسو و دگرسو و دو گروه هم کودکان با الگوی چشم – دست – پای خالص و ترکیبی بودند. بررسی عملکرد دقت چشم – دست کودکان از طریق آزمون دوایر هم مرکز ، دقت چشم – پا از طریق آزمون پا برتری مور- کریستین و همچنین دقت الگو های خالص و ترکیبی از طریق آزمون پرتاب آزاد بسکتبال اندازه گیری شد. برای الگوی چشم – دست هر شرکت کننده 10 پرتاب در فاصله نزدیک (شرایط آسان) و 10 پرتاب در فاصله دورتر (شرایط دشوار) به سمت صفحه هدف روانه می کرد. همچنین گروه های مختلف با الگو های متفاوت چشم – پا تحت آزمون شوت روی پای مور-کریستین قرار گرفتند و هر شرکت کننده 8 پرتاب در شرایط ساده (فاصله نزدیک) و 8 پرتاب در شرایط دشوار (فاصله دورتر) انجام دادند. گروه های الگوی خالص و ناخالص چشم- دست-پا نیز 10 پرتاب به سمت حلقه بسکتبال روانه کردند و نتایج هر گروه به طور جداگانه ثبت شد. نتایج تحلیل واریانس دو راهه بین گروه های مختلف با الگوهای چشم و دست در دو شرایط ساده و دشوار اختلاف معنا داری نشان نداد. هم چنین بین گروه های مختلف با الگوهای متفاوت چشم و پا در شرایط ساده و دشوار نیز اختلاف معنادار مشاهده نشد. نتایج آزمون تی مستقل اختلاف معناداری بین الگوی خالص و ترکیبی در پرتاب آزاد نیز نشان نداد.

تحقیق حاضر با هدف اثر سازماندهی تمرین بر یادگیری مهارت پیچیده دریبل بسکتبال و عدم تقارن کارکردی در دو دست دختران 10 تا 12 سال انجام شد.. آزمودنی ها به صورت تصادفی در 6 گروه تمرینی با دست برتر، دست غیر برتر، دسته ای با ترتیب برتر– غیربرتر، دسته ای با ترتیب غیر برتر– برتر، انتقالی از راست به چپ و انتقالی از چپ به راست قرار گرفتند. آزمون ها در سه مرحله، پیش آزمون، یادداری فوری و یادداری تاخیری برگزار گردید.نتایج بین گروهی نشان داد که بین میزان یادگیری و عدم تقارن کارکردی، پس از تمرینات در هر سه مرحله تفاوت معنی داری وجود ندارد. درحالی که نتایج درون گروهی، تفاوت معنی داری را بین مراحل نشان داد. بنابراین تمرین با انواع آرایش تمرینی در این پژوهش اگرچه سبب یادگیری مهارت پیچیده دریبل بسکتبال شده، اما تفاوتی درارائه برنامه های تمرینی مختلف وجود نداشته است. واژه های کلیدی : سازماندهی تمرین، یادگیری، عدم تقارن کارکردی، یادداری فوری، یادداری تاخیری، دریبل بسکتبال

نتیجه گیری کلی: الگوی توجه در مهارت درشت غیرخطی و در مهارت ظریف خطی بود و هم چنین در مهارت ظریف افراد مبتدی سطح توجه سیر صعودی دارد درحالی که در افراد ماهر سیر نزولی دارد درحالی که الگوی نیازهای توجه این دو مشابه بود.