این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین سبک های عشق ورزی و رابطه جنسی با تعارضات زناشویی زوجین شهر شیراز انجام شد. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه والدین دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر شیراز در سال تحصیلی 94-1393 بود که تعداد 280 نفر از با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای به عنوان حجم نمونه انتخاب گردیدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی سبک عشق ورزی اشتنبرگ (1986)، پرسشنامه ی کیفیت رابطه جنسی سامانی (2011) و پرسشنامه ی تعارضات زناشویی براتی و ثنایی (1374) استفاده شده است که روایی و پایایی آنها مورد تأیید بوده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها در سطح آمار توصیفی از فراوانی، درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار و در سطح آمار استنباطی از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد بین سبک عشق ورزی اروس، استورگ، پراگما و آگاپه و رابطه جنسی و ابعاد آن (برقراری رابطه جنسی، رضایت از رابطه جنسی و تمایل به رابطه جنسی) با تعارضات زناشویی رابطه منفی و معنادار و بین سبک عشق ورزی لودوس و مانیا با تعارضات زناشویی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین یافته های پژوهش نشان داد سبک های عشق ورزی اروس، استورگ، پراگما و آگاپه و رابطه جنسی و ابعاد آن به طور منفی قادر به پیش بینی تعارضات زناشویی می باشند و سبک عشق ورزی لودوس تعارضات زناشویی را به صورت مثبت پیش بینی می کند.