گلاتیرامراستات دارویی است که در تمام مراحل بیماری ام اس (ms)موثر عمل کرده و به عنوان داروی مهارکننده از پیشرفت ام اس جلوگیری می کند. شواهدی از مطالعات کلینیکال و پری کلینیکال نشان میدهد این دارو اثرات ضد التهابی داشته وعلاوه بر این، خاصیت neuroprotective، neurogenesis روی طیف وسیعی از اختلالات neurodegenerative آن نیز به اثبات رسیده است و مراحل نوروژنز شامل تکثیر سلول ؛مهاجرت و تمایز توسط گلاتیرامر بر روی حیوان نشان داده شده است. لیپوپلی ساکارید (lps) بخشی از غشا خارجی باکتری های گرم منفی بوده که با متلاشی شدن باکتری آزاد میشود و سم تولید می کند. مطالعات متعددی نشان داده که lps یک عامل نوروتوکسیک قوی است و به سلولهای عصبی آسیب میرساند lps از سد خونی- مغزی عبور کرده و با القاء آزادسازی سایتوکاین هاil-6) ،il-1?، (tnf-?باعث ایجاد التهاب در نورونها شده وباتاثیر بر سیستم کولینرژیک (تخریب هسته های کولینرژیک )که نتیجتا اختلال در عملکرد یادگیری و حافظه را به دنبال دارد در این مطالعه اثرات داروی گلاتیر امر استات با توجه به خاصیت ضدالتهابی آن بوسیله آزادسازی سایتوکاین ها (il-10) ودیگر خواص نوروپروتکتیو و نوروژنز آن که مورد مطالعه قرار گرفته شده است و با توجه به اینکه lps با القاء آزادسازی سایتوکاین های il-6، il-1?،tnf-?، باعث ایجاد التهاب در نورونها می شود، که طبق مطالعات انجام شده التهابات نورونی و اختلال حافظه با یکدیگر مرتبط می باشند. به عبارتی هدف اصلی ما از این پروژه بررسی اثر مهاری داروی گلاتیر امر استات بر روی اختلال حافظه ناشی از التهاب نورونی ایجاد شده با لیپو پلی ساکارید در موش سوری که نتایج آن نشان داد که گلاتیرامراستات اثرات درمانی مفیدی بر روی سلولهای عصبی با مکانیسم های مختلف جهت بهبود اختلال حافظه را دارا می باشد. در این مطالعه برای نخستین بار نشان داده شد که مصرف کوتاه مدت گلاتیرامراستات موجب بهبودی در اختلال اکتساب و فراخوانی حافظه شناختی القا شده توسط لیپوپلی ساکارید در موش سوری می شود. به منظور ارزیابی عملکرد حافظه فضایی از مدل y-mazeو برای بررسی وضعیت حافظه بلند مدت مدل passive avoidance استفاده گردید. یافته های این مطالعه نشان داد که داروی گلاتیرامراستات، در تست y-mazeوهمچنین در تست یادآوری در مدل passive avoidance بهبودی قابل توجهی در حافظه دارد.

بیماری صرع یک اختلال نورولوژیکی جدی است که مشخصه آن بروزتشنجهای پی درپی میباشد.میزان شیوع صرع درجوامع توسعه یافته 5 نفردرهر 100000 نفردرسال تخمین زده شده است که افزایش سن احتمال بروز این بیماری افزایش می یابد . براساس یافته های ناشی از تحقیقات گسترده و براساس آمارمنتشرشده توسط سازمان بهداشت جهانی امروزه درحدود 50 میلیونن فرد در سرتاسر جهان به بیماری صرع مبتلا هستند.اگرچه داروهای ضد صرع مختلفی با مکانیسم های متفاوت جهت درمان این بیماری به کاربرده میشود،بااین حال درحدود 30 درصد از بیماران به طور کامل درمان نمی شوند .با وجود عوارض سمی و تراتوژنیک داروهای ضد صرع موجود ، بررسی ترکیبات درمانی جدید امری ضروری به نظر میرسد. امروزه کاربرد گیاهان دارویی در پیشگیری و درمان بیماریها جایگاه ویژه ای در بین جوامع مختلف دارد .اینطور به نظر میرسد که با بررسی ترکیبات طبیعی بدست آمده از گیاهان دارویی مورد استفاده جهت درمان تشنج درطب سنتی ،بتوان به کشف و غربال گری داروهای جدیدی باعوارض کمتر و پروفایل درمانی بهتر دست یافت. گیاهverbena officinalis ،گیاهی است به ارتفاع 30 تا80 که به حالت خودرو در کنار جاده ها، دشت ها می روید ،این گیاه در طب سنتی کشورهای مختلف در درمان تشنج , دردهای عصبی وخستگی های روحی کاربرد دارد که با توجه به اثرات توصیف شده از گیاه شاهپسند درطب سنتی ،بر آن شدیم تا اثرات این گیاه را در درمان تشنج بررسی کنیم که پس از آزمایشات به عمل آمده و القای تشنج در mice ها با روش های تزریق داخل صفاقی ptz و استفاده از دستگاه الکتروشوک (مدل mes)، معلوم گردید گیاه شاهپسند از طریق اثر بر روی گیرنده های بنزودیازپینی می تواند به صورت معنی داری زمان latency تشنجات را افزایش و زمان duration آن ها را در مدلptz کاهش دهد. هم چنین سبب کاهش طول تشنج در مدل mes گردید

بیماری صرع یک اختلال نورولوژیکی جدی است که مشخصه آن بروز تشنج های پی درپی می باشد. میزان شیوع صرع در جوامع توسعه یافته 5 نفر در هر 100000 نفر در سال تخمین زده شده است که با افزایش سن احتمال بروز این بیماری افزایش می یابد. بر اساس یافته های ناشی از تحقیقات گسترده و بر اساس آمار منتشر شده توسط سازمان بهداشت جهانی امروزه در حدود 50 میلیون نفر در سرتاسر جهان به بیماری صرع مبتلا هستند. اگرچه داروهای ضد صرع مختلفی با مکانیسم های متفاوت جهت درمان این بیماری به کار برده میشود، با این حال در حدود 30 درصد از بیماران به طور کامل درمان نمی شوند. با وجود عوارض سمی و تراتوژنیک داروهای ضد صرع موجود، بررسی ترکیبات درمانی جدید امری ضروری به نظر می رسد. امروزه کاربرد گیاهان دارویی در پیشگیری و درمان بیماری ها جایگاه ویژه ای در بین جوامع مختلف دارد. این طور به نظر می رسد که با بررسی ترکیبات طبیعی بدست آمده از گیاهان دارویی مورد استفاده جهت درمان تشنج در طب سنتی، بتوان به کشف و غربالگری داروهای جدیدی با عوارض کمتر و پروفایل درمانی بهتر دست یافت. گیاه lippia citriodora ، گیاهی است درختچه ای به ارتفاع 3 تا 6 متر، که در طب سنتی کشور های مختلف در درمان تشنج, درد های عصبی وخستگی های روحی کاربرد دارد که با توجه به اثرات توصیف شده از گیاه به لیمو در طب سنتی، بر آن شدیم تا اثرات این گیاه را در درمان تشنج بررسی کنیم که پس از آزمایشات به عمل آمده و القای تشنج در mice ها با روش های تزریق داخل صفاقی ptz و استفاده از دستگاه الکتروشوک (مدل mes)، معلوم گردید گیاه به لیمو احتمالاً از طریق اثر بر روی گیرنده های بنزودیازپینی می تواند به صورت معنی داری زمان latency تشنجات را افزایش و زمان duration آن ها را کاهش دهد.

کیتوزان یک بیوپلیمر کاتیونی و حامل مناسبی برای انتقال دارو است. استرپتوکیناز یک آنزیم باکتریایی تک زنجیره فیبرینولیتیک می باشد که نیمه عمر بیولوژیکی کوتاهی دارد. در این مطالعه، استرپتوکیناز تثبیت شده بر روی کیتوزان به وسیله روش جذب سطحی آماده شد و سپس پارامترهای فارماکوکینتیکی آن در مقایسه با استرپتوکیناز خالص بررسی گردید. آنزیم از طریق برهم کنش های غیر کووالان به کیتوزان متصل گردید. جهت تهیه نانو ذرات کیتوزان، پودر کیتوزان (وزن مولکولی 500 کیلو دالتون) به بافر استات سدیم با ph مساوی 5 اضافه شد. این روش به سادگی شامل مخلوط کردن آنزیم با محلول کیتوزان و هم زدن مغناطیسی آن به مدت 60 دقیقه در دمای 4 درجه سانتیگراد می باشد. بعد از سانتریفیوژ مایع رویی جدا شده و جهت تعیین بازده بارگیری آنزیم از طریق تست برادفورد میزان کل آنزیم تعیین شد. به علاوه ، شرایط تثبیت مانند ph و میزان غلظت کیتوزان نیز بهینه شد. ترکیب بهینه جهت تعیین فعالیت استرپتوکیناز در پلاسمای رت و همچنین تاثیر آن بر روی بافت قلب به کار رفت. جهت تزریق استرپتوکیناز تنها و استرپتوکیناز تثبیت شده بر روی کیتوزان، سیاهرگ ژوگولار رت ها کانول گذاری گردید و سپس نمونه های خونی در زمان های مشخص جمع آوری گردیدند و از طریق سانتریفیوژ پلاسمای آنها جدا گردید. سنجش فعالیت استرپتوکیناز بر پایه فعالیت آمیدولیزی سوبسترای کروموژنتیک s2251 به وسیله کمپلکس فعال کننده استرپتوکیناز-پلاسمینوژن از طریق اسپکتروفتومتر انجام گردید. نانو ذرات استرپتوکیناز تثبیت شده بر روی کیتوزان فعالیت آمیدولیتیک طولانی تری را در مقایسه با استرپتوکیناز تنها نشان دادند.

دیابت شیرین اختلالی است که به واسطه کاهش تولید انسولین و یا کاهش توانایی استفاده از انسولین ایجاد شده و باعث افزایش غلظت گلوکز در خون می گردد. درمان معمول دیابت، تزریق زیر جلدی، 2 تا 4 بار در روز می باشد که مشکل و دردناک بوده و تحمل پذیری کمی برای بیمار دارد. بنابراین دارورسانی از سایر راه ها مورد توجه قرار گرفته که می توان به دارورسانی از راه بینی، مخاط دهان، خوراکی، ریوی، پوستی، رکتال و واژینال اشاره کرد. دارورسانی از راه مخاط دهان به دلیل ویژگی هایی از قبیل عدم گذر اولیه کبدی، عدم تخریب توسط اسید معده و آنزیم های گوارشی، افزایش پذیرش بیمار و پاسخ درمانی سریع بسیار مورد توجه قرار گرفته است. ایجاد فرمولاسیون جدیدی از انسولین که از راه مخاط دهان قابل استفاده بوده و دارای فراهم زیستی مناسبی باشد به عنوان جایگزین تزریق روزانه انسولین که مشکل و دردناک است، معرفی می شود. اشکال دارویی مورد استفاده برای دارورسانی از راه مخاط دهان شامل قرص، اسپری، ژل و فیلم می باشد. از میان این اشکال، فیلم ها به علت داشتن انعطاف پذیری زیاد و راحتی بیمار در استفاده از آن، بر سایر اشکال ارجحیت دارند. روش های برون تن و درون تن معتبر، برای سنجش عملکرد این سیستم دارورسانی و پیش بینی رفتار آن در داخل بدن وجود دارد