افزایش فشار شریانی، از مهمترین معضلات جوامع پیشرفته در زمینه سلامت عمومی است . این بیماری در عین این که شایع و بدون علامت است براحتی قابل تشخیص و درمان می باشد ولی در صورت عدم توجه می تواند منجر به عوارض کشنده ای گردد. هدف از دارو درمانی در بیماری پرفشارخونی، استفاده از داروها به تنهایی و یا با همدیگر با رعایت شرط حداقل عوارض جانبی است تا فشار شریانی به سطح عادی برسد. حالت ایده آل وقتی است که دارویی انتخاب گردد که بتواند علت اصلی افزایش شریانی را برطرف سازد. در نبود این اطلاعات و پی از اطمینان از موثر نبودن اقدامات غیردارویی، یک دارو به صورت تجربی از میان چهار دسته مدرها، مسدود کننده گیرنده b، مسدود کننده های کانال کلسیمی و مهار کننده های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین انتخاب می گردد. در دسته اخیر داروهایی مانند کاپتوپریل و انالاپریل قرار دارند که در عین موثر بودن دارای عوارضی چون سرفه و آنژیوادم می باشند. با توجه به اهمیت سیستم رنین - آنژیوتانسین در کنترل فشار خون (که داروهای مهار کننده آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین سعی در مهار آن دارند) و عوارض جانبی داروهای ذکرشده، تلاشهای زیادی برای مهار این سیستم از طرق دیگر، صورت گرفته است . از معروفترین داروهای بدست آمده که آنژیوتانسین ii (ترکیب موثر در سیستم رنین - آنژیوتانسین) را در سطح گیرنده، مهار می کند لوزارتان است . پس از کشف لوزارتان تلاشهای زیادی در جهت جابجایی بخشهای مختلف آن با بیوایزواستر آنها صورت گرفت . از این جمله جابجایی بخش بی فنیل تترازول لوزارتان با گروه فنوکسی فنیل استیک اسید است که نتیجه آن موفقیت آمیز به نظر می رسد. با توجه به این امر در این پایان نامه، سنتز مشتقات -2[-4[-2الکیل تیو)-5-(هیدروکسی متیل)-1-ایمیدازولیل]متیل فنیل]آمینو -2- بنزیل استیک اسید به عنوان متضاد غیرپیتیدی آنژیوتانسین ii مورد نظر قرار گرفت . شمای واکنشهای انجام شده و ترکیبات سنتز شده در متن آمده است .