این تحقیق برای بررسی اثرات عمل آوری کاه گندم با آمونیاک گاز و مایع بر ارزش غذایی آن و به ویژه تغذیه آن در تغذیه تلیسه های هلشتاین در مقایسه با سیلاژ ذرت انجام شد.کاه گندم با سطوح 2، 4 و 6 درصد گاز و مایع آمونیاک به مدت 30 روزعمل آوری شد. فراسنجه های تولید گاز و تجزیه پذیری ماده خشک با استفاده از روش کیسه های نایلونی در زمانهای صفر، 3، 6، 12، 24، 36، 48، 72، 96 و 120 ساعت اندازه گیری شد. در آزمایش حیوانی اثر سطوح متفاوت کاه گندم عمل آوری شده با 4% گاز آمونیاک در مقایسه با سیلاژ ذرت در 15 راس تلیسه بر عملکرد، قابلیت هضم، متابولیتهای خون، پارامترهای تخمیری و فعالیت جویدن با سه تیمار با 5 تکرار با 15 راس تلیسه ماه با 3 تیمار و 5 تکرار به مدت 2 ماه در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. جیره های آزمایشی شامل: (1) 36? سیلوی ذرت، (2) 18? سیلوی ذرت + 18? کاه عمل آوری شده و (3) 36? کاه عمل آوری شده بود. تاثیر عمل آوری کاه با سطوح متفاوت گاز و مایع آمونیاک بر میزان cp،ndf و adfو نیز فراسنجه های تجزیه پذیری شکمبه ای ماده خشک و تولید گازکاههای عمل آوری شده در مقایسه با کاه معمولی معنی دار بود(0.05>p)، بالاترین سطح پروتئین خام، فراسنجه های تولید گاز و تجزیه پذیری شکمبه ای ماده خشک و نیز کمترین سطح ndf و adf در سطح 6? مایع آمونیاک مشاهده شد. تلیسه های تغذیه شده با تیمارهای مختلف از نظر dmi، adg، fcr و نیز ابعاد بدن تفاوت معنی داری نداشتند. قابلیت هضم dm، cp، adf و ndf در تیمار 1 به طور معنی داری نسبت به دو تیمار دیگر بیشتر بود.ph شکمبه ای در تیمار3 نسبت به تیمار 1 و تیمار 2 وnh3 شکمبه ای نیز در تیمار 3 نسبت به دو تیمار1 و تیمار2 به طور معنی داری بیشتر بود. زمان مصرف خوراک، زمان نشخوار و نیز کل زمان جویدن در تیمار 3 بطور معنی داری بیشتر از دو تیمار دیگر بود. bun در تیمار 3 نسبت به دو تیمار دیگر و نیز آلبومین خون در تیمار 2 نسبت به دو تیمار دیگر بطور معنی داری بیشتر بودند. غلظت گلوکز، کلسترول، tg و نیز ast و alt بین تیمارها تفاوت معنی داری نداشتند. به طورمتوسط برای هرکیلوگرم افزایش وزن، در تیمار 3 و نیز تیمار 2 نسبت به تیمار 1 به ترتیب 3860 و 3935 ریال صرفه جویی صورت گرفت.نتایج این پژوهش نشان داد که کاه عملآوری شده با 4 درصد گاز آمونیاک را می توان جایگزین سیلوی ذرت در جیره تلیسه های هلشتاین کرد بدون اینکه اثر منفی بر عملکرد آنها داشته باشد.

به منظور اندازه گیری اثرات تانن پوسته پسته بر عملکرد نشخوار کنندگان کوچک چند آزمایش در این تحقیق انجام شد. در آزمایش اول ترکیب مواد مغذی، پروفیل اسیدهای چرب، تانن و ترکیبات فنولی پوسته پسته اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که مقدار ماده خشک، پروتئین خام، عصاره اتری، دیواره سلولی، دیواره سلولی بدون همی سلولز، خاکستر، تانن و کل ترکیبات فنولی در پوسته پسته به ترتیب 25/35، 42/11، 45/6، 26/33، 58/20،70/12، 68/6 و 95/9 درصد بود. روغن پوسته پسته دارای مقادیر زیادی اسیدهای چرب غیر اشباع اولئیک (80/47%)، لینولئیک (93/26%) و لینولنیک (72/4%) بود. در آزمایش دوم تأثیر استفاده از سطوح مختلف پوسته پسته بر مصرف خوراک، قابلیت هم مواد مغذی، پارامترهای تخمیری شکمبه، جمعیت پروتوزوآها، متابولیت های چربی خون و ابقاء نیتروژن در سه رأس گوسفند نر بلوچی مجهز به کانولای شکمبه و شیردان در قالب طرح مربع لاتین، مورد مطالعه قرار گرفت. جیره های آزمایشی شامل 1) 30% یونجه، 20% کاه و 50% کنسانتره (بر اساس ماده خشک) و تیمارهای 2 و 3 که در آنها به ترتیب مقدار 15 و 30% یونجه توسط پوسته پسته جایگزین شد. مقدار خوراک مصرفی و قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، ماده آلی، چربی، adf و ndf اختلاف معنی داری بین تیمارها نداشت (05/0p>). غلظت گلوکز، bun، آلبومین و آنزیم های کبدی خون تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت، اما کل پروتئین خون به طور معنی دار کاهش یافت (05/0>p). آزمایش سوم به منظور بررسی تأثیر استفاده از پلی اتیلن گلایکول (peg) و اوره در جیره های حاوی تانن بر پارامترهای تولید گاز در شرایط برون تنی انجام شد. میزان تولید گاز با افزایش تانن در جیره های آزمایشی به طور معنی داری کاهش یافت (05/0>p). اما نرخ تولید گاز تحت تأثیر قرار نگرفت (05/0p>). استفاده از peg به طور معنی داری سبب افزایش میزان و نرخ تولید گاز شد (05/0>p)، همچنین اوره میزان تولید گاز را به طور معنی داری افزایش داد (05/0>p)، اما نرخ تولید گاز تحت تأثیر افزودن اوره قرار نگرفت (05/0p>). اثرات متقابل پوسته پسته، peg و اوره بر میزان تولید گاز معنی دار بود (05/0>p)، اما نرخ تولید گاز تحت تأثیر اثرات متقابل قرار نگرفت (05/0p>). درآزمایش چهارم تأثیر تانن پوسته پسته و peg بر مصرف خوراک، قابلیت هم مواد مغذی، تولید و ترکیبات شیر، پروفیل اسیدهای چرب شیر و ابقاء نیتروژن در 9 رأس بز سانن چند شکم زایش با میانگین روزهای شیردهی 5/71 روز، در قالب طرح مربع لاتین 3×3 با دوره های 21 روزه، بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار 1) شاهد، تیمار 2) 30% درصد پوسته پسته (بر اساس ماده خشک) جایگزین یونجه و تیمار 3) همان تیمار 2 که در سطح 1 درصد ماده خشک جیره با peg مکمل می شد. ماده خشک مصرفی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0p>). غلظت گلوکز، کل پروتئین، آلبومین و آنزیم های کبدی خون تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت، اما نیتروژن اوره ای خون به طور معنی دار در تیمار 2 کاهش و با افزایش peg در تیمار 3 افزایش یافت (05/0>p). متابولیت های چربی خون و همچنین فاکتورهای ایمنی خون تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. افزایش پوسته پسته به طور معنی دار سبب کاهش نیتروژن مصرفی، نیتروژن دفعی از ادرار و ابقاء نیتروژن شد، اما نیتروژن دفعی از مدفوع افزایش یافت (05/0>p). تولید و ترکیبات شیر به جز پروتئین اختلاف معنی داری بین تیمارها نداشت (05/0p>). درصد پروتئین شیر در تیمار 2 نسبت به شاهد و تیمار 3 به طور معنی دار کاهش یافت (05/0>p). غلظت اسیدهای چرب (9-cis 18:1c)، (9-trans 18:1c)، (11-trans 18:1c) و (11-trans، 9-cis 18:2c) با افزایش تانن در تیمار 2 نسبت به شاهد به طور معنی داری افزایش یافت (05/0>p). تیمارهای حاوی تانن نسبت به شاهد غلظت mufa و lcfa را به طور معنی دار افزایش و غلظت sfa و mcfa را به طور معنی دار کاهش داد (05/0>p). افزایش غلظت اسیدهای چرب غیر اشباع به خصوص (11-trans 18:1c) و (11-trans، 9-cis 18:2c) در شیر می تواند نشان دهنده اثرات ممانعت کنندگی تانن بر فعالیت میکروارگانیسم های موثر در بیوهیدروژناسیون باشد. اما غلظت تانن در جیره باید به گونه ای انتخاب شود که اثرات منفی بر قابلیت هضم و عملکرد حیوان نداشته باشد. به طور کلی بکارگیری 30 درصد ماده خشک پوسته پسته به همراه peg در جیره نشخوارکنندگان کوچک می تواند بدون تأثیر منفی بر مصرف خوراک، قابلیت هضم مواد مغذی، تخمیر شکمبه، سیستم ایمنی و عملکرد حیوان سبب بهبود کیفیت شیر حیوان گردد. استفاده از تانن می تواند استراتژی مفیدی برای کاهش تجزیه پروتئین در شکمبه، افزایش جریان پروتئین به بعد از شکمبه، بهبود استفاده از نیتروژن و همچنین افزایش غلظت واکسنیک اسید و cla و کاهش sfa در شیر نشخوارکنندگان کوچک باشد.

به منظور بررسی ارزش غذایی محصولات فرعی پسته و قابلیت استفاده آن در جیره نشخوارکنندگان و اثر بازدارنده پلی اتیلن گلیکول(peg) و مخمرساکارومایسیز سرویسیه بر تانن موجود در پوسته پسته چهارآزمایش انجام شد. درآزمایش اول ترکیب شیمیایی محصولات فرعی پسته تعیین شد. این محصول به طور میانگین دارای 25/11% پروتئین خام، 24/30% ndf، 45/22% adf، 5/6% عصاره اتری و 2/9 % خاکستر بر پایه ماده خشک بود. در آزمایش دوم اثر محصولات فرعی پسته درجیره هایی که دارای peg و مخمربودند بر قابلیت هضم و تخمیر شکمبه در4 راس گوسفند نر بلوچی مجهز به فیستول دائم شکمبه در قالب طرح مربع لاتین 4×4 مورد مطالعه قرار گرفت. تیمارها شامل: تیمار1) 35%یونجه،20%کاه،45%کنستانتره؛تیمار2) 35%محصولات فرعی پسته،20%کاه، 45%کنستانتره؛ تیمار3) 35 % محصولات فرعی پسته،20%کاه، 45%کنستانتره به همراه 5 گرم مخمر؛تیمار4) 35% محصولات فرعی پسته،20%کاه، 45%کنستانتره به همراه 80 گرم پلی اتیلن گلیکول(peg) بود. قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی، ndfوadf و بعضی از متابولیتهای خونی تحت تاثیر تیمارها قرار گرفت، محصولات فرعی پسته قابلیت هضم پروتئین خام را کاهش داددر حالیکه استفاده از بازدارنده های تانن در آزمایش مذکور سبب بهبود قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی، ndf،adf و پروتئین شد. ph مایع شکمبه و ازت آمونیاکی تحت تاثیر تیمارها قرار گرفت. در آزمایش سوم، برای مطالعه اثر پلی اتیلن گلیکول(peg) ومخمردر جیره-های حاوی محصولات فرعی پسته بر قابلیت هضم در شرایط in vitro آزمایشی طراحی شد.تیمارها شامل: 1)یونجه 2)محصولات فرعی پسته 3)محصولات فرعی پسته و6 میلی گرم مخمر4)محصولات فرعی پسته و 12 میلی گرم مخمر 5)محصولات فرعی پسته و1%پلی اتیلن گلیکول 6)محصولات فرعی پسته و 2% پلی اتیلن گلیکول بود. کمترین مقدار تولید گاز در تیمار محصولات فرعی پسته زمانی که هیچ باز دارنده تاننی به آن افزوده نشده بود مشاهده شد. استفاده ازpeg)1% ماده خشک) به طور معنی داری سبب افزایش در میزان گاز تولیدی شد. افزودن مخمر به محصولات فرعی پسته نیز سبب افزایش معنی داری در تولید گاز شد. درآزمایش چهارم مقایسه ای بین تیمارهای مطرح شده درآزمایش سوم جهت بررسی اثر آنها برپارامترهای شکمبه ای درکشت برون تنی انجام شد و مشاهده شد که ph و ازت آمونیاکی تحت تاثیر تیمارها قرار گرفت در حالیکه بر قابلیت هضم ماده خشک بی تاثیربود.

مطالعه حاضر به بررسی امکان تأثیرگذاری آب قرار گرفته در تیمار میدان مغناطیسی روی عملکرد بزهای شیرده نژاد سانن می پردازد. در این مطالعه از 12 رأس بز شیرده استفاده گردید که در 3 تیمار قرار گرفته بودند. تیمارها شامل 1- گروه کنترل، 2- گروهی که از آب قرار گرفته در میدان مغناطیسی 1200 گاوسی مصرف می کردند و 3- گروهی که از آب قرار گرفته در میدان مغناطیسی 3600 گاوسی مصرف می کردند. آب مورد استفاده قرار گرفته در کلیه تیمارها یکسان بوده و از کیفیت بسیار پایینی برخوردار می باشد. نتایج نشان دادند که اعمال میدان مغناطیسی به آب، اثر معنی داری بر مصرف خوراک، مصرف آب، ph مایع شکمبه و متابولیت های خونی، ندارد ولی تا حدودی توانسته است موجب تغییراتی شود که نشان می دهد اعمال میدان مغناطیسی می تواند منجر به برخی تغییرات در سیستم های زیستی گردد.