ویروس نقصان ایمنی گاو (bovine immunodeficiency virus)از خانواده رترو ویریده (retroviridae)و زیرخانواده ی لنتی ویروس (lentivirus) است و اولین بار توسطvan der maaten و همکارانش در سال 1972 از یک گاو شیری 8 ساله با علائم لنفوسیتوز پایدار، هایپرپلازی لنفوئیدی، انسفالوپاتی، ضعف پیشرونده، لنفادنوپاتی و لاغری جدا شد. تاکنون وجود گاوهای شیری و گاومیش های دارای آنتی بادی علیه biv در شمال آمریکا، جنوب آمریکا، اروپا، آسیا، آفریقا و استرالیا به اثبات رسیده اما متأسفانه در این زمینه پژوهشی در ایران انجام نشده است. با وجودی که شیوع سرمی biv در سراسر جهان بین 4/1? و 64? گزارش شده است اما در اغلب مطالعات این میزان در محدوده ی 4? تا 6? می باشد. ویروس شناسان در مورد بیماری زایی biv در حیوانات هنوز به توافق نرسیده اند. انسفالیت، نقص ایمنی و کاهش شیر به این ویروس نسبت داده شده است اما در گوساله هایی که به طور تجربی آلوده شده اند این علائم به سختی ایجاد می گردند. پس از جداسازی اولین ویروس در سال 1972، سه جدایه ی دیگر هم از سایر نقاط جهان به دست آمد که نشان می داد ویروس در سراسر جهان گسترده است. در این مطالعه نمونه های خون 490 گاو از 84 فارم گاو شیری در اصفهان (46 فارم) و شهرکرد (38 فارم) اخذ شد و پس از بررسی وجود آنتی بادی علیه biv به روش الایزا، 22 نمونه (5/4?) مثبت گزارش گردید. شیوع سرمی biv در اصفهان ?3/3 و در شهرکرد ?7/5 بود. حدوداً %64 از موارد مثبت از شهرکرد و %36 از اصفهان به دست آمدند. در 17 فارم از 84 فارم(%2/20) گاوهای آلوده وجود داشتند که از این تعداد 13 فارم با سیستم سنتی اداره می شدند(%5/76). %8/31 از نمونه های مثبت (7 از22) از فارم های صنعتی و %2/68 (15 از22) از گله های اداره شونده به روش سنتی به دست آمدند. %1/9 از موارد مثبت از گروه سنی زیر 3 سال، %3/77 از گروه سنی 6-3 سال و %6/13 از گروه سنی 9-6 سال به دست آمد. بنابراین بیشترین فراوانی گاوهای سرم مثبت در گروه سنی 6-3 سال (17 از 22) مشاهده شد و کمترین نتایج مثبت (2 از 22) از رده ی سنی زیر 3 سال به دست آمد. لیکن به لحاظ فراوانی نسبی %17/1 از گاوهای زیر 3سال، %3/8 گاوهای 6-3 ساله و %7/2 گاو های 9-6 ساله از نظر وجود آنتی بادی علیه biv مثبت بودند. به لحاظ آماری ارتباط معنی داری بین ابتلای همزمان به دو بیماری biv و بروسلوز در جمع کل نمونه ها مشاهده نشد.(p=0.36) اما در مورد تأثیر فاکتور منطقه ی مورد بررسی ارتباط معنی داری به دست آمد (p=0.034). در شهرکرد (sd=1.26, se= 0.11) به طور معنی داری این تأثیر در ابتلای به biv بیشتر از اصفهان (sd=0.92, se = 0.09) بود. در این مطالعه به منظور تأیید تشخیص سرمی وجود ژن gag از dna پرو ویروس در لکوسیت های خون محیطی با آزمایش pcr اثبات شد. هر 6 نمونه ی سرم مثبت در آزمون الایزا در آزمون pcr هم نتایج مثبت نشان دادند. (پس از مقایسه با مارکرهای dna با مشخصاتfermentase-50 bp ، چنانچه اندازه ی قطعه ی تکثیر یافته 382bp باشد نتیجه مثبت در نظر گرفته می شود). نمونه های مورد آزمایش و کنترل مثبت باندهای 382bp نشان دادند و در محدوده ی کنترل منفی باندی مشاهده نشد.

استافیلوکوکوس ها اجرام باکتریایی، کروی و گرم مثبت به قطر 5/0 تا5/1 میکرون ، بی حرکت، فاقد اسپور، َهوازی و بی هوازی اختیاری و از خانواده میکروکوکاسه هستند . برخی از سویه های استافیلوکوکوس اورئوس فاکتورهای حدت متعددی شامل توکسین های سندروم شوک حرارتی (toxic shock syndrome toxin)، توکسین های اگزوفولیاتیو (exfoliative toxin) ،لوکوسیدین (lecukocidin) و .... را تولید و ترشح می کنند. مقاومت به آنتی بیوتیک ها مشکل متداولی در درمان استافیلوکوکوس اورئوس محسوب می شود. ژن مقاومت به متی سیلین سبب مقاومت باکتری نسبت به آنتی بیوتیک هایی نظیر متی سیلین می گردد. توکسین سندروم شوک سمی با تحریک آزاد شدن مقدار زیادی اینترلوکین-1 و 2 و فاکتور نکروز دهنده تومور سبب بروز شوک سمی می شود.