زمینه و هدف: کودکان فلج مغزی اسپاستیک از لحاظ حرکتی و تعادل دارای مشکلات فراوانی می باشند. ساختار کج قامت کودکان فلج مغزی اسپاستیک، عملکرد تعادل را مختل می کند. هدف این پژوهش بررسی تأثیر تمرینات ثبات مرکزی برکنترل پوسچر ایستا و پویا، میزان خطر زمین افتادن و وضعیت عملکردی کودکان فلج مغزی همی پلژی بود. روش بررسی: هشت کودک همی پلژی فلج مغزی با (میانگین سنی 86/5 ± 88/12 سال، قد 69/26± 25/142 سانتی متر و وزن 45/15± 57/39 کیلوگرم) به صورت نمونه در دسترس در این تحقیق شرکت کردند. ده کودک سالم نیز برای مقایسه تعادل ایستا در نظر گرفته شد. تعادل ایستا توسط صفحه نیرو سنج در دو حالت چشم باز و بسته، تعادل پویا با آزمون تعادلی y، میزان زمین خوردن با مقیاس تعادلی برگ (berg)، میزان اسپاستی سیتی اندام تحتانی با مقیاس اصلاح شده اشورث (mas) و وضعیت حرکتی با پرسشنامه ask اندازه گیری شد. کودکان فلج مغزی تمرینات ثبات مرکزی را به مدت 8 هفته و 3 بار در هفته و هر جلسه به مدت 30 دقیقه و به صورت پیشرونده، انجام دادند. جهت تجزیه تحلیل آماری از روش تی همبسته برای مقایسه نمرات قبل از آزمون و بعد از آزمون در کودکان فلج مغزی استفاده شد و از تی مستقل برای مقایسه نمرات تعادل ایستا با کودکان سالم در سطح معنی داری ( 05/0p? ) استفاده شد.