از آن جایی که نقش اولئوروپئین به عنوان مهمترین ترکیب فنلی برگ زیتون در حفاظت لایه مخاطی معده و سایر بافت¬های ¬ بدن به اثبات رسیده است، هدف مطالعه حاضر بررسی تغییرات هیستومتریک و هیستولوژیک بافت دوازدهه موش صحرایی متعاقب تجویز اتانول و اولئوروپئین بود. شش گروه موش صحرایی نر به صورت گروه¬ های کنترل (نرمال سالین)، اولئوروپئین (mg/kg 5)، اتانول (یک میلی لیتر)، اتانول به ¬همراه اولئوروپئین با سه دوز mg/kg 5، 10 و 50 تحت مطالعه قرار گرفتند. اولئوروپئین به مدت سه روز و اتانول یک ساعت بعد از آخرین دوز اولئوروپئین به صورت خوراکی گاواژ شد. موش¬ها یک ساعت بعد از مصرف اتانول به وسیله اتر آسان کشی شدند و دوازدهه جدا گردید و بافت دوازدهه از نظر ماکروسکوپی و میکروسکوپی ارزیابی شد. مصرف اتانول به دلیل خاصیت اکسیداتیو آن، سبب تخریب طبقه مخاطی دوازدهه گردید به طوری¬که با تجویز آن ضخامت بافت پوششی، تعداد سلول¬های استوانه ای، تعداد سلول¬های جامی، طول پرز و ضخامت طبقه مخاطی نسبت به گروه کنترل به طور معناداری کاهش می¬یابد. استفاده از دوز 5 و 10 میلی گرم اولئوروپئین در کاهش اثرات الکل موثر بوده است در حالی که دوز 50 میلی¬گرم برای دوازدهه اثر محفاظتی نداشته بلکه همانند یک عامل اکسید کننده در دوازدهه عمل نموده است. بنابراین اولئوروپئین در مقادیر کم می¬تواند اثر محافظتی برای بافت دوازدهه در برابر اتانول داشته باشد.