مقدار ظرفیت و تاخیر در تقاطعات بخش مهمی از ارزیابی عملکرد شبکه های خیابانی، است که معمولا در ساماندهی تقاطعات و همچنین در مدل های تخصیص ترافیک کاربرد فراوان دارند. کنترل و ارزیابی مقادیر تاخیر و ظرفیت تقاطع های چراغ دار به دلیل وجود مقررات و کنترل محسوس تر قوانین، دارای الگوریتم مشخص تری نسبت به تقاطع های بدون چراغ است. بررسی و تخمین مقادیر ظرفیت و تاخیر در تقاطع های بدون چراغ بدلیل وابستگی شدید این پارامترها به نوع رفتار رانندگاه و نحوه رعایت قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی سخت دشوار است. اصولاً مدل های تعیین ظرفیت و تاخیر تقاطع های بدون چراغ به طور عمده بر پایه سه روش تقسیم بندی می شوند. 1) مدل های وابسته بر سر فاصله عبوری قابل فبول و همچنین زمان های دنباله روی که در کشورهای آمریکایی و اروپایی مورد استفاده قرار می گیرند. 2) مدل های رگرسیون تجربی که بر پایه پردازش داده های میدان تقاطع ها به طور عمده در مرکز تحقیقات کشور انگلیس ارائه شده است. 3) مدل های تداخلی که بر پایه تداخل حرکت های عبور کننده از تقاطع، بنیان شده و در کشورهایی مانند کشور آلمان ارائه شده است. هدف از این پایان نامه تطبیق جدیدترین الگوریتم ساخته شده در کشور آمریکا (2000 hcm)، بر پایه نوع رفتار رانندگان در پذیرش فواصل عبوری قابل قبول است که بر اساس اطلاعات گردآوری شده از چند تقاطع شهر تهران به منظور تخمین مقادیر ظرفیت و تاخیر تقاطع های بدون چراغ کالیبره گشته است.