در این پژوهش تأثیر نوردسرد بر رفتار خوردگی حفره ای فولاد زنگ نزن دوپلکس x22h5t در محیط سدیم کلراید بررسی شده است. با استفاده از میکروسکوپ های نوری و الکترونی روبشی، ریزساختار نمونه ها بررسی شد. مقاومت به خوردگی حفره ای سایر نمونه ها، با انجام آزمایش های پتانسیوداینامیک و پتانسیواستاتیک در محلول 5/3% سدیم کلراید و در دمای محیط بررسی شد. ریزساختار فولاد در شرایط انحلال سازی شامل زمینه ی فریتی به همراه فاز جزیره ای آستنیتی بود.تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی حضور فاز مارتنزیت و ایجاد فصل مشترک ناقص فاز آستنیت با مارتنزیت و شکست در فصل مشترک آخال ها و زمینه ی نمونه های نورد شده را به عنوان مکان های مرجح حفره دار شدن، نشان داد. با افزایش درصد نوردسرد، بیشینه ی سختی نمونه ها و شدت جریان، طول عمر، شعاع، حاصل ضرب پایداری و فرکانس وقوع حفرات ناپایدار، افزایش یافت. برآیند نتایج آماری آزمون پتانسیواستاتیک و پتانسیوداینامیک، نشان داد که فولاد در حالت انحلال سازی شده دارای پتانسیل حفره دار شدن بیشتری در مقایسه با سایر نمونه های نوردسرد شده است؛ درحالی که درصد کاهش ضخامت بر روی پتانسیل حفره دار شدن بدون تأثیر است و میزان کاهش پتانسیل حفره دار شدن، تقریباً در تمام درصدهای کاهش ضخامت یکسان می باشد.