فوم های فلزی به دلیل خواص مکانیکی و فیزیکی مناسب نظیر استحکام بالا همراه با چگالی پایین، جذب انرژی مکانیکی بالا، استهلاک صوت و لرزش های مکانیکی، هدایت حرارتی خوب و ... کاربرد گسترده ای یافته اند. در این میان آلومینیوم و آلیاژهای آن به دلیل دارا بودن چگالی پایین نسبت به سایر فلزات و دردسترس بودن و سهولت تبدیل به فوم، به عنوان پراستفاده ترین فلز در تولید فوم های فلزی مورد استفاده قرار می گیرند. امروزه فوم های فلزی به روش های مختلفی از قبیل روش دمیدن گاز به درون مذاب، روش متالورژی پودر و ... تولید می شوند. در کنار تحقیقاتی که جهت ابداع روش های جدید تولید فوم های فلزی صورت می پذیرد، ارزیابی خواص این نوع مواد نیز سهم عمده ای از تحقیقات علمی را به خود اختصاص داده است. در این تحقیق، لوله های فولادی با مغزی فوم آلومینیوم به وسیله روش متالورژی پودر و با استفاده از جوش سرد تولید شده اند. پودر آلومینیوم با 6/0 درصد وزنی پودر هیدرید تیتانیوم ترکیب شده و سپس در لوله فولادی فشرده گردیده است. لوله پرشده در دمایی نزدیک نقطه ذوب آلومینیوم حرارت داده شده تا آزادشدن گاز هیدورژن توسط ذرات هیدرید تیتانیوم شرایط را برای تولید فوم فراهم کند. با توجه به دانسیته، درصد تخلخل نمونه های تولیدشده و مورفولوژی حفرات فوم در شرایط مختلف، شرایط بهینه برای تولید نمونه ها در دمای 670 درجه سانتیگراد و زمان 15 دقیقه به دست آمده است. طبق تحقیقات، لوله فولادی با مغزی فوم آلومینیوم دارای قابلیت جذب انرژی بالاتری نسبت به مجموع جذب انرژی لوله فولادی و فوم آلومینیوم به تنهایی می باشد. در این میان میزان جذب انرژی ویژه(sae) برای لوله فولادی پرشده با فوم آلومینیوم تقریباً %10 بزرگتر از sae برای لوله فولادی خالی در شرایط یکسان می باشد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

این مطالعه به منظور ارزیابی پاسخ آنتی بادی به واکسن بیماری برونشیت عفونی در دو گروه ژنتیکی از مرغها به صورت یک آزمایش فاکتوریل در غالب طرح کاملا تصادفی طراحی شد.تعداد 250 جوجه بومی و 250 جوجه تجارتی در سن هفت روزگی و بیست روزگی با واکسن برونشیت عفونی واکسینه شدند. و تیتر آنتی بادی این دو گروه در سن 2، 16 ، 29 ، 38، 52، روزگی با استفاده از تست ممانعت از هماگلوتیناسیون ، اندازه گیری شد. برای مقایسه دو گروه از نظر عملکرد نیز تمامی جوجه ها در سن سه ، پنج ، هفت و هشت هفتگی وزن شدند. اختلاف بین دو گروه ژنتیکی از نظر تولید آنتی بادی در طول دوره آزمایش معنی دار بود به این صورت که مرغهای بومی در سن 16 ، 29 ، 38 روزگی تیتر آنتی بادی بالاتری را در سطح آماری یک درصد و در سن 2 و 52 روزگی نیز تیتر آنتی بادی بالاتری را در سطح آماری پنج درصد نشان دادند. اثر جنس بر تولید آنتی بادی و همچنین ضرایب همبستگی بین تولید آنتی بادی و عملکرد معنی دار نبود . تفاوتهای شدیدی بین دو گروه ژنتیکی از نظر عملکرد مشاهده گردید. به این صورت که مرغهای تجارتی در تمام سنین برتری کاملا معنی داری را از نظر وزن بدن و همچنین از نظر وزن لاشه و ضریب تبدیل غذایی نشان دادند. با توجه به بالاتر بودن تولید آنتی بادی در مرغهای بومی میتوان نتیجه گرفت که این مرغها نسبت به برونشیت عفونی مقاومتر از مرغهای تجارتی هستند و با توجه به ضعف مرغهای بومی از نظر عملکرد می توان پیشنهاد داد که متخصصین ژنتیک و اصلاح نژاد دام باید ضمن حفظ مقاومت مرغهای بومی به بیماریها آنها را در جهت ارتقا تولید در آینده اصلاح کنند یا اینکه با انتقال ژنهای مقاومت به بیماری از مرغهای بومی به مرغهای تجارتی . مقاومت ژنتیکی مرغهای تجارتی به بیماری برونشیت عفونی و احتمالا سایر بیماریها را افزایش دهند.