مقدمه: هدف این پژوهش بررسی اثر بخشی معنادرمانی بر کاهش دلزدگی زناشویی و افزایش امیدواری در زنان نابارور بود. مواد و روش ها: روش این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی، با طرح پیش آزمون- پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش، شامل زنان نابارور مراجعه¬کننده به مراکز درمان ناباروری و مطب های خصوصی زنان در شهر بابل بود. تعداد 30 نفر از زنان نابارور به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15نفر) و گواه (15نفر) جایگزین شدند گروه آزمایش تحت 8 جلسه هفتگی مداخله معنادرمانی قرار گرفت. داده ها با استفاده از مقیاس دلزدگی زناشویی جمع آوری شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از روش آماری تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمرات دلزدگی زناشویی و مولفه های آن در گروه آزمایش کاهش معناداری در مرحله پس آزمون داشته است. همچنین نمرات امیدواری در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل، افزایش معناداری داشت. بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته¬ها می¬توان نتیجه گرفت که مداخله معنادرمانی یک روش موثر است که می تواند دلزدگی زناشویی زنان نابارور را کاهش و امیدواری را در آن ها را افزایش دهد. کلید واژه: معنادرمانی، دلزدگی زناشویی، امیدواری، ناباروری