سندرم چاقی علت عمده دیابت نوع 2 و افزایش خطر بیماریهای قلبی-عروقی است .چاقی تغذیه ای ناشی از دریافت انرژی اضافی از طریق مصرف جیره های غنی از کربوهیدرات یا لیپید، همراه با افزایش وزن ، چربیهای محوطه شکمی، افزایش محتوای تری گلیسرید عضلات و کبد و بروز مقاومت انسولینی است . چای که از نوشیدنی های معمول در دنیاست عصاره گیاه ((camellia sinensis است که تاکنون مطالعات زیادی در مورد اثرات آنتی اکسیدان، ضد سرطانی، آنتی اسکلروز و هیپو لیپیدمیک آن انجام شده است که این اثرات مربوط به ترکیبات پلی فنلی موجود در چای است.در مطالعه حاضر اثر مصرف آزاد و انتخابی چای سبز و سیاه بر چاقی تغذیه ای در رت مورد ارزیابی قرار گرفته است.بدین منظورتعداد 30 سر موش رت نر با وزن متوسط 180گرم انتخاب و یک هفته با جیره معمول رت تغذیه شدند. در پایان یک هفته 6 سر آنها جهت کنترل پایه مورد آزمایش قرار گرفت. 24 تای دیگر به 4 گروه تقسیم که گروه 1یا کنترل با جیره معمول رت و گروههای 2 ، 3 و 4 با جیره غنی از چربی تغذیه شدند. گروههای 1و 2 آّب،گروه 3 چای سیاه و گروه 4 چای سبز را بطور آزاد دریافت کردند. پس از 8 هفته پرورش کلیه موش ها آسان کش شدند و پارامترهای فیزیکی ،سرمی، کبد و عضلانی مورد ارزیابی قرار گرفت.مطابق نتایج هر دو نوع چای باعث کاهش وزن قابل ملاحظه شدند و فقط چای سیاه توانست چربی های محوطه بطنی را کاهش دهد و در سایر پارامترها اختلاف معنی دار مشاهده نشد.در مورد نتایج سرمی هر دو نوع چای باعث کاهش tc و فقط چای سیاه باعث کاهش معنی دار tgوvldl-c شد و در سایرموارد اختلاف معنی دار مشاهده نشد.در مورد کبد فقط چای سبز باعث کاهش قابل ملاحظه در tcوtg شد و در سایرموارد اختلاف معنی دار مشاهده نشد.در مورد عضله چای سیاه منجر به کاهش گلیکوژن و چای سبز باعث کاهش لیپید تام شد

یونجه یکی از مهم ترین گیاهان فیتواستروژنیک است که حاوی استروژن های گیاهی آپی ژنین، کومسترول و کومارین و دارای اثرات متنوعی روی تولیدمثل در حیوانات اهلی است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات یونجه بر شاخص¬های اسپرم موش های صحرایی بود. بدین منظور سه گروه از موش های صحرایی به مدت 30، 45 و 60 روز تحت درمان یونجه تازه قرار گرفتند. نتایج حاصله از مطالعه حاضر نشان داد که درصد اسپرم¬های با تحرک پیش¬رونده نواحی سر و دم اپیدیدیم گروه درمانی سوم نسبت به گروه¬ کنترل افزایش معنادار داشته است؛ اما تعداد اسپرم¬های با تحرک غیر پیش رونده در گروه¬های تحت درمان با گروه¬های کنترل تفاوت معناداری نشان نداد. میزان غلظت تام اسپرم اپیدیدیم در هر سه گروه درمانی نسبت به گروه¬های کنترل افزایش و درصد قطره پروتوپلاسمی دم اپیدیدیم هر سه گروه¬ درمانی نسبت به گروه¬های کنترل کاهش معنادار نشان داد. میزان اسپرم¬های بدون دم در ناحیه دم اپیدیدیم گروه ¬درمانی دوم و سوم نسبت به گروه¬های کنترل کاهش معنادار نشان داد. میزان اسپرم بدون سر فقط در ناحیه¬ی دم اپیدیدیم گروه درمانی دوم کاهش معناداری نشان داد. تعداد اسپرم¬های با دم¬های حلقوی در نواحی سر، بدنه و دم اپیدیدیم هر سه گروه درمانی نسبت به گروه¬های کنترل تفاوت معناداری نشان نداد. میزان fsh گروه¬ درمانی اول نسبت به گروه کنترل افزایش معنادار اما در گروه های درمانی دوم و سوم افزایش غیر معناداری نشان داد. میزان lh پلاسمای خون موش¬های صحرایی گروه های اول و دوم نسبت به گروه های کنترل افزایش غیر معنادار اما در گروه درمانی سوم افزایش معناداری نشان داد. میزان تستوسترون پلاسمای خون موش¬های صحرایی گروه درمانی اول نسبت به گروه کنترل کاهش معنادار اما در گروه درمانی دوم کاهش غیر معنادار و در گروه درمانی سوم افزایش معناداری نشان داد. میزان استرادیول گروه های درمانی اول و سوم نسبت به گروه های کنترل افزایش غیر معناداری نشان داد اما در گروه درمانی دوم نسبت به گروه¬ کنترل افزایش معناداری مشاهده گردید. میزان hdl پلاسمای موش¬های صحرایی تحت درمان گروه اول و سوم به طور معناداری نسبت به گروه کنترل کاهش نشان داد؛ اما این کاهش در گروه درمانی دوم غیر معنادار بود. میزان ldl پلاسمای خون موش¬های صحرایی گروه درمانی اول نسبت به گروه کنترل افزایش غیر معنادار اما در گروه¬های درمانی دوم و سوم نسبت به گروه¬های کنترل کاهش غیر معناداری نشان داد. میزان تری¬گلیسرید گروه¬های درمانی اول و سوم نسبت به گروه¬های کنترل کاهش غیر معنادار اما در گروه درمانی دوم افزایش غیر معناداری نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید. میزان کلسترول پلاسمای خون در گروه¬های درمانی اول و دوم نسبت به گروه¬های شاهد کاهش غیر معنادار اما در گروه درمانی سوم کاهش معناداری نشان داد. میزان پروتئین تام در هر سه گروه¬ درمانی نسبت به گروه¬های کنترل کاهش غیر معناداری نشان داد. نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان داد که یونجه نه¬تنها اثر منفی روی شاخص¬های اسپرمی موش¬های صحرایی نداشت بلکه باعث افزایش آن ها نیز گردید.

فیتواستروژن¬ها دارای اثرات متفاوت بر تولیدمثل در حیوانات اهلی می¬باشند. یونجه یکی از گیاهان فیتواستروژنی است که مصرف زیادی در دامداری¬ها دارد. با توجه به اینکه ابهامات زیادی در اثرات یونجه بر تولیدمثل وجود دارد بنابراین هدف از این مطالعه بررسی اثرات احتمالی یونجه بر روی بافت بیضه موش صحرایی بالغ بود. در این مطالعه 30 راس موش صحرایی بالغ نر به دو گروه شاهد و درمان تقسیم شدند و هر گروه به سه دسته 5 راسی تقسیم شد. به جیره¬ی گروه¬های درمان به ترتیب به مدت 30، 45 و60 روز یونجه اضافه شد. پس از آسان¬کشی موش¬¬ها، بیضه¬ی چپ آن¬ها خارج و بررسی¬های ماکروسکوپی و میکروسکوپی (هیستولوژی و هیستومتری) روی آن¬ها انجام گردید. در مطالعات ماکروسکوپی وزن، حجم و قطر بیضه موش¬های گروه¬های درمانی اول و دوم تفاوت معناداری با گروه¬های کنترل نداشتند اما در گروه درمانی سوم وزن و قطر بیضه افزایش معنادار و حجم افزایش غیرمعناداری نسبت به گروه¬های کنترل نشان دادند. طول بیضه¬ی گروه¬های درمانی اول و سوم تفاوت معناداری با گروه¬های کنترل نشان نداد اما در گروه درمانی دوم افزایش معناداری نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید. در مطالعات هیستولوژی تفاوتی در ساختار سلول¬های رده¬ی اسپرماتوژنیک دیده نشد. در مطالعات هیستومتری تفاوت معناداری بین قطر لوله¬های منی ساز گروه¬های درمانی اول، دوم و سوم مشاهده نگردید و تعداد لوله¬های منی ساز گروه¬های درمانی اول و دوم تفاوت معناداری با گروه¬های کنترل نشان نداد اما یک کاهش غیرمعنادار در تعداد لوله¬های منی سازگروه درمانی سوم نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. تفاوت معناداری در تعداد سلول¬های سرتولی گروه¬های درمانی مشاهده نگردید. براساس نتایج حاصله تعداد سلول¬های اسپرماتوگونی، اسپرماتید ابتدایی ونهایی گروه¬ درمانی اول نسبت به گروه کنترل تفاوت معناداری نشان نداد اما تعداد سلول¬های اسپرماتوسیت اولیه و اسپرماتوزوئید افزایش معناداری نشان داد. تفاوت معناداری در تعداد سلول¬های اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت اولیه، اسپرماتید ابتدایی، نهایی و اسپرماتوزوئید گروه¬های درمانی دوم و سوم با گروههای کنترل مشاهده نشد. تفاوت معناداری بین ضخامت دیواره¬ی لوله¬های اسپرم¬ساز گروه¬های درمانی اول و دوم نسبت به گروه¬های کنترل مشاهده نگردید اما یک افزایش غیرمعناداری در ضخامت دیواره¬ی لوله¬های اسپرم¬ساز گروه درمانی سوم نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. در مطالعه حاضر یک افزایش غیرمعنادار در گروه درمانی اول و کاهش غیرمعنادار در گروه¬های درمانی دوم و سوم در تعداد سلول¬های لیدیگ مشاهده گردید و نسبت پارانشیم به داربست بیضه در گروه¬های درمانی اول و دوم نسبت به گروه¬های کنترل افزایش غیرمعناداری نشان داد اما در گروه درمانی سوم در مقایسه با گروه کنترل یک کاهش غیرمعناداری مشاهده گردید. براساس نتایج به دست آمده استفاده از یونجه به عنوان ماده غذایی اصلی به مدت 30، 45 و 60 روز اثرات زیان¬باری بر ساختار ماکروسکوپی و میکروسکوپی بیضه موش¬های صحرایی نداشت بنابراین میتوان نتیجه گرفت که استفاده از یونجه به مدت 60 روز اثرات منفی بر باروری موش¬های نر ندارد.

فیتواستروژن¬ها دارای اثرات متفاوتی بر دستگاه تولید مثلی می¬باشند. یونجه یکی از گیاهان فیتواستروژنیک است که بخش زیادی از جیره غذایی دام¬ها را تشکیل داده و مورد استفاده انسان نیز می¬باشد. با توجه به اینکه گزارش¬های متفاوتی در خصوص اثرات یونجه بر تولید مثل وجود دارد بنابراین هدف از این مطالعه بررسی اثرات هیستومورفومتریک یونجه بر روی غدد پروستات و کیسه منی موش صحرایی بالغ بود. در این مطالعه 30 سر موش صحرایی بالغ نر به دو گروه کنترل و درمان تقسیم شدند و هر گروه به سه دسته 5 تائی تقسیم شدند. گروه¬های کنترل به مدت 30 ، 45 و60روز، 140 گرم کنستانتره (پلیت) دریافت کردند گروه-های کنترل فقط با کنستانتره تغذیه شدند ولی گروه¬های درمانی به مدت 30، 45 و60 روز، 80 گرم کنستانتره و300 گرم یونجه تازه دریافت کردند.پس از اتمام هر دوره، غده پروستات و کیسه منی رت¬ها خارج و بررسی-های ماکروسکوپی ومیکروسکوپی (هیستولوژی و هیستومتری) روی آن¬ها انجام گردید. پس از بررسی های ماکروسکوپی، برش هائی به ضخامت 6-5 میکرومتر با استفاده از روش مقاطع پارافینی تهیه و با h&e وpas رنگ¬آمیزی شدند. در مطالعات ماکروسکوپی، وزن لوب شکمی پروستات موش¬های گروه درمان اول نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری نشان داد اما در گروه¬های درمانی دوم و سوم نسبت به گروه¬های کنترل مربوطه تفاوت معناداری نشان نداد. وزن لوب قدامی پروستات در گروه¬های درمانی اول و دوم نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری نشان داد ولی در گروه درمانی سوم تفاوت معناداری مشاهده نگردید. وزن کیسه منی گروه¬های درمانی اول و دوم نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری نشان داد ولی در گروه درمانی سوم کاهش غیر معناداری را نشان داد.نتایج حاصل از مطالعات هیستولوژیک و هیستومتریک، تعداد آلوئول¬های چین خورده لوب شکمی پروستات در گروه¬های درمانی اول، دوم و سوم نسبت به گروه¬های کنترل افزایش غیر معناداری را نشان داد. تعداد آلوئول¬های بدون چین درهرسه گروه درمان نسبت به گروه کنترل تفاوت معناداری را نشان نداد. ضخامت بافت پوششی در لوب شکمی پروستات در گروه¬های درمانی دوم و سوم نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری را نشان داد ولی در گروه درمانی اول نسبت به گروه کنترل افزایش غیرمعناداری را نشان داد. ضخامت لایه عضلانی لوب شکمی در گروه¬های درمانی اول و دوم نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری را نشان داد اما در گروه درمان سوم افزایش غیر معناداری را نشان داد. ضخامت بافت پوششی لوب قدامی در گروه¬های درمانی دوم وسوم نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری را نشان داد ولی در گروه درمان اول تفاوت معناداری مشاهده نگردید. نتیجه حاصل از مطالعه کیسه منی در مشخصه ضخامت کل دیواره در گروه-های درمانی دوم و سوم نسبت به گروه کنترل تفاوت معناداری را نشان نداد اما در گروه درمان اول افزایش معناداری را نشان داد. ضخامت لایه عضلانی این غده در گروه¬های درمانی دوم وسوم نسبت به گروه کنترل تفاوت معناداری را نشان نداد درحالی¬که در گروه درمان اول افزایش معناداری را نشان داد. ضخامت بافت پوششی نیز در گروه¬های درمان اول و دوم نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری را نشان داد ولی در گروه درمان سوم تفاوت معناداری مشاهده نگردید. نتایج به دست آمده نشان داد که استفاده از یونجه به عنوان ماده غذایی به مدت 30، 45 و 60 روز موجب تغییراتی بر برخی از مشخصه¬های ماکروسکوپی و میکروسکوپی غده پروستات و کیسه منی موش¬های صحرایی گردیده لیکن در مجموع این تغییرات در ساختار پارانشیم این غدد بسیار خفیف بوده و احتمالاً بر عملکرد این غدد نمی¬تواند تاثیر قابل توجهی داشته باشد.

سندرم هیپرتانسیون ریوی (آسیت) به عنوان یکی از مشکلات طیور صنعتی بخصوص جوجه های گوشتی که سرعت رشد بالایی دارند، مطرح است. ویژگی های این سندرم افزایش فشار شریان های ریوی، اتساع و هیپرتروفی بطن راست است. افزایش نیاز به اکسیژن از عوامل عمده بروز اولیه هیپرتانسیون ریوی در جوجه های گوشتی با سرعت رشد بالا است. برونده قلبی بالا و افزایش فشارخون در ریه ها جهت اکسیژن گیری بیشتر خون، منجر به بروز هیپرتانسیون ریوی و احتمالاً آسیت می شود از طرف دیگر ثابت شده که سیستم رنین-آنژیوتانسین در پاتوژنز هیپرتانسیون ریوی دخالت دارد. در این مطالعه به منظور روشن شدن تأثیر هیپرتانسیون ریوی ناشی از هورمون t3 بر روی بیان ژنی renin mrna در بطن های قلب بر روی rna کل استخراج شده از قلب جوجه های گوشتی که به مدت 6 هفته به آن ها t3 تجویزشده بود real time pcr انجام شد. 60 قطعه جوجه گوشتی نژاد راس 308 به طور تصادفی به دو گروه کنترل و گروه مورد آزمایش تقسیم شده (هر گروه 30 قطعه) و در سه پن جداگانه (هر پن 10 قطعه) نگهداری شدند. به جیره غذایی گروه آزمایش پس از هفته اول هورمون تیروئیدی t3 با دوز 1/5 mg/kgاضافه شد. در روزهای 12 و 42 شش قطعه جوجه از هر گروه به طور تصادفی انتخاب، وزن کشی و از طریق جدا کردن سر، کشتار شدند. بطن راست و چپ آن ها سریعاً جداشده و پس از وزن کشی در ازت مایع منجمد شده و در فریزر 70- درجه سانتی گراد نگه داری شدند تا rna آن ها بعداً موردبررسی قرار گیرد. همان طور که نتایج نشان می دهند، مقدار نسبی رونوشت رنین در بطن راست از گروه درمان در 12 روزگی افزایش یافته بود و در سن 42 روزگی نسبت به گروه کنترل (0/05>p) کاهش یافته است. در بطن چپ در گروه درمان، رونوشت این ژن فقط در سن 12 روزگی از گروه کنترل (0/05>p) بالاتر بود. نتیجه می گیریم که بیان ژن رنین به طور نسبی در قلب جوجه های بیمار که احتمالاً دچار هیپرتروفی شده اند افزایش یافته است. بطن راست قلب جوجه های مبتلابه هیپرتانسیون ریوی، کاهش قابل توجه ای از رنین را نشان می دهد که ممکن است شواهدی از کاهش سیستم رنین-آنژیوتانسین و افزایش آپوپتوز در کاردیومیوپاتی متسع (dilated cardiomyopathy) شونده را نشان دهد. در این مطالعه شاخص های قلبی هم بررسی شد که نشان از هیپرتانسیون ریوی بود.

تهاجم فراوان¬ترین مشکل رفتاری در سگ¬ها برای ارجاع به کلینیک¬های حیوانات کوچک ایران می¬باشد. از آنجا که کم¬کاری غده تیروئید می¬تواند در ایجاد تهاجم تأثیر داشته باشد، این مطالعه به منظور تعیین ارتباط بین تهاجم در سگ¬ها و غلظت¬های سرمی تیروکسین تام، تیروکسین آزاد، تری¬یدو تیرونین تام و تری¬یدو تیرونین آزاد صورت گرفت. نمونه¬های خون از 40 قلاده سگ مهاجم و 40 قلاده سگ غیر مهاجم ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی دانشگاه شهید چمران به علل معاینات عادی، واکسیناسیون و یا مشاوره اخذ گردید. نمونه¬های سرمی به روش الیزا ارزیابی شدند. آزمون آماری آنالیز واریانس دو طرفه جهت تخمین ارتباط بین مقادیر هورمون¬های تیروئیدی سرم و تهاجم، سن، جنس و نژاد سگ¬ها انجام شد. نتایج بدست آمده رابطه معنی¬داری را بین غلظت¬های هورمون¬های تیروئیدی در سرم و تهاجم سگ¬ها نشان نداد(p ≥0/05 ). همچنین هیچ اختلاف معنی¬داری بین سگ¬های مهاجم و غیر مهاجم بر اساس جنس، سن و نژاد وجود نداشت (p ≥ 0/05). مطالعات بیشتری با تعداد سگ¬های بیشتر، استفاده از سگ¬های واجد دیگر مشکلات رفتاری و مقایسه سگ¬های با رفتار مناسب و مهاجم در یک نژاد، برای روشن شدن رابطه بین عناصر تیروئیدی و تهاجم در سگ¬ها سودمند است.

تغییر در عوامل موثر بر فشارخون (شامل برون¬ده قلبی و مقاومت عروقی)گرچه به جز انسان در سایر پستانداران نیز امکان¬پذیر بوده و اندازه¬گیری این معیار سلامت در اسب قدمتی بیش از 100 سال دارد، اما برخلاف طب انسانی، در دامپزشکی اندازه¬گیری فشارخون روشی متداول در معاینه دام¬ها به حساب نمی¬آید. در تحقیق حاضر تلاش گردید تا میزان طبیعی این علامت حیاتی و برخی عوامل موثر بر آن در اسب عرب ایرانی تعیین گردد. این مطالعه روی 50 رأس اسب عرب با سن بیش از 6 ماه و نگهداری شده در سطح یازده واحد اسب داری موجود در شهرستان اهواز صورت گرفت. جهت انجام بررسی پس از حضور در محل اسب داری و قرار دادن اسب در داخل تراوا، به ترتیب مراحل مختلف شامل اخذ سابقه، ثبت علائم حیاتی، اندازه¬¬¬¬گیری ارتفاع جدوگاه و محیط دم، اخذ الکتروکاردیوگرام و ثبت فشارخون انجام می¬گرفت. جهت ثبت فشار خون از روش غیرمستقیم سمعی با بهره بردن از گوشی پزشکی استفاده شد. اندازه¬گیری فشارخون دو بار و به فاصله حداقل دو دقیقه تکرار گردیده و میانگین اعداد به دست آمده به عنوان فشار سیستولیک و دیاستولیک ثبت می¬شد. میانگین و خطای معیار مقدار فشار سیستولیک و دیاستولیک دام¬های مورد بررسی به ترتیب 8/1±123 و 7/1±6/69 میلی¬متر جیوه تعیین گردید. انجام آزمون¬های آماری نشان داد که فشارخون سیستولیک و دیاستولیک با سن، جنسیت، وضعیت آبستنی، تعداد ضربان قلب و شاخص¬های الکتروکاردیوگرام ارتباط معناداری ندارد(05/0p>). در عین حال ارتباط بین ارتفاع جدوگاه و فشار سیستولیک غیر معنی¬دار(05/0p>) و با فشاردیاستولیک مستقیم معنی دار(05/0< p) تشخیص داده شد. با توجه به نتایج حاصل از این بررسی به نظر می-رسد که بتوان اندازه¬گیری فشارخون را در جایگاهی مشابه با ثبت سایر علائم حیاتی در ارزیابی سلامت اسبان، قرارداد.

سروتونین، کورتیزول، تهاجم، مشکلات رفتاری، سگ، اهواز

عقرب گزیدگی امروزه بعنوان عامل مهم مرگ نوزادان، کودکان و بزرگسالان درکشورهای در حال توسعه قلمداد می شود. این بررسی به منظور مطالعه بیماریزایی و عوارض ناشی از سم عقرب همی اسکورپیوس لپتوروس به عنوان یکی از خطرناک ترین عقرب های استان خوزستان صورت گرفته است. در این تحقیق اثرات سم عقرب بر هموگرام و میزان شکنندگی اریتروسیت ها و همچنین نحوه اثر آنتی ونوم بر تغییرات حاصل صورت پذیرفت. بدین منظور تعداد 90 سر موش صحرایی از نژاد ویستار بطور تصادفی به 5 گروه مساوی تقسیم شدند. گروه a به عنوان شاهد فقط سرم فیزیولوژی دریافت نمود. گروه b سم همی اسکورپیوس را به میزان mg/kg 3 از طریق داخل صفاقی دریافت نمود. رت های گروه c، d و e علاوه بر سم آنتی ونوم به میزان ml/rat 5/0 از طریق داخل عضلانی دریافت نمودند.‏ رت های گروه c آنتی ونوم را 20 دقیقه پس از تزریق سم، رت های گروه d 20 و 60 دقیقه پس از تزریق سم و رت های گروه e آنتی ونوم را همراه با سم دریافت نمودند. پس از انجام تزریقات در زمان های 1، 3 و 24 ساعت پس از تزریق سم از کلیه گروه ها (هر بار از 6 سر رت) خونگیری جهت آزمایش cbc و مطالعه میزان شکنندگی اریتروسیت ها در غلظت های مختلف محلول های نمکی صورت پذیرفت. نتایج حاصله نشان داد در گروه دریافت کننده سم به تنهایی تغییرات آشکاری در شاخص های هموگرام شامل شمارش گلبول های قرمز، هماتوکریت، هموگلوبین، گلبول های سفید، نوتروفیل ها و لنفوسیت ها شده است. در سایر گروه های درمان شده با آنتی ونوم این تغییرات در مقایسه با گروه شاهد معنی دار نبوده است. در خصوص شکنندگی گلبول های قرمز تزریق سم به تنهایی میزان مقاومت ارتیرویت ها را نسبت به غلظت های هیژوتونیک کاهش داده و منحنی لیزاریترویت ها دستخوش تغییر می شود. این در حالی است که تجویز آنتی ونوم به هر یک از اشکال مورد استفاده توانسته است علاوه بر تعدیل هموگرام از تغییرات منحنی شکنندگی اسمزی گلبول های قرمز جلوگیری نماید.

هدف از این مطالعه، ارزیابی تغییرات سرمی ملاتونین اسب عرب به روش hplc در انقلاب های سال در اهواز می باشد. نمونه های خون وداجی 40 رأس اسب عرب در روزهای انقلاب زمستانه و تابستانه ی سال جمع آوری شد و سرم آن ها به وسیله ی سانتریفوژ جدا گردید. پس از آماده سازی و مشتق سازی سرم ها برای سنجش با دستگاه hplc، نمونه ها به ستون دستگاه hplc تزریق و مقادیر ملاتونین آنها با اندازه گیری مساحت زیر منحنی و بر اساس نمودار معادله ی خط استاندارد ملاتونین تعیین شد. به منظور بررسی آماری، اسب ها با توجه به جنسیت به گروه های سنی کمتر از 2 سال، 5-2 سال، 10-5 سال و بیش از 10 سال در هر فصل تقسیم شدند. نتایج نشان می دهد: 1) اختلاف معنی داری در میانگین غلظت ملاتونین سرمی اسب های گروه کمتر از 2 سال در فصل تابستان و گروه مادیان ها در فصل زمستان وجود دارد (p=0/034). 2) اختلاف معنی داری در میانگین غلظت ملاتونین سرمی اسب های گروه سنی کمتر از 2 سال و 10-5 سال در فصل تابستان وجود دارد (p=0/01). 3) تفاوت معنی داری بین نتایج گروه های دیگر مشاهده نشد (p>0/05). مطالعه ی حاضر نشان داد که فصل سال، غلظت ملاتونین سرم اسبان عرب منطقه اهواز را به شکل معنی داری تحت تأثیر قرار نمی دهد (p>0/05).