میزان جمعیت بهینه و رویکرد سیاستی مناسب در راستای نیل به آن ، امروزه از دغدغه‏های بزرگ دولت‏ها,به‏ویژه درکشورهای درحال توسعه است. افزایش بی‏رویه جمعیت می تواندهرکشوری را با چالش‏های گوناگونی مواجه سازد. در تین بین برخلاف محدودیت‏های آموزشی، بهداشت و مسکن ؛ منابع طبیعی هر کشور ذخایر خدادادی هستند که به دست بشر قابل ایجاد نمی باشند؛ لذا می توان گفت که بزرگ‏ترین محدودیت بر سر راه افزایش جمعیت محدودیت منابع طبیعی است. ازطرفی آب سالم، شریان حیاتی‏ای بر پیکره بقاء بشر است که کمبود یا آسیب دیدن آن ، صدمات جبران‏ناپذیری را به محیط زیست و زندگی افراد وارد خواهد ساخت. در این تحقیق ابتدا به بررسی ظرفیت‏های آبی کشور پرداخته و با استفاده از مدل اقتصادسنجی پنل دیتا شاخصی برای برداشت سالانه آب شیرین ارائه شده است.سپس با مقایسه شاخص به‏دست آمده با امکانات آبی ایران تخمینی از جمعیت بهینه کشور ارائه می‏دهیم. مقایسه این شاخص و مصرف کنونی آب در کشور نشان می‏دهد که اگر الگو مصرف آب به طورجدی تغییر پیدا نکندکشوردر آینده ای نزدیک با بحران جدی آب مواجه خواهد شد.در مرحله بعدی با استفاده از مدل سری زمانی به پیش بینی جمعیت ایران در افق 1400 می پردازیم. با تکیه بر نتایج تحقیق پیشنهاد می‏شود که از سیاست‏های افزایش جمعیت ؛لااقل تا زمانی‏که الگوی مصرف آب کشور به شکلی اساسی متحول نشده ؛ اجتناب شود.