التهاب غلاف کف پایی رایج ترین علت درد پاشنه می باشد. چون علت دقیق این عارضه مشخص نیست، روش های درمانی مختلفی برای آن ذکرشده است. با این وجود، تأثیر تمرین در آب بر این عارضه مورد مطالعه قرار نگرفته است. هدف از این مطالعه بررسی اثر هشت هفته تمرین در آب بر بیماران مبتلا به التهاب غلاف کف پایی می باشد. بعد از یک فراخوان عمومی تعداد 45 نفر مبتلا به التهاب غلاف کف پایی بکار گرفته شدند. شرکت کنندگان در دو گروه تمرین (30n=) و کنترل (8n=) قرار گرفتند. برنامه تمرینی هشت هفته تمرین پیش رونده در آب (هفته ای 3 جلسه ، میانگین 53 دقیقه در هر جلسه که جلسات ابتدایی زمان کمتر و به مرور جلسات میانی و انتهایی زمان بیشتر را به خود اختصاص داده اند) شامل تمرینات کششی غلاف کف پایی و عضلات خلف ساق، و تقویت عضلات داخلی پا بود. متغیرهای موردسنجش میزان درد، دامنه حرکتی مچ و شست پا، طول خار، قدرت پلنتار فلکشن مچ و فلکشن شست پا و تعادل در سطوح پایدار و ناپایدار بود که قبل و بعد از دوره تمرینی در هر دو گروه اندازه گیری شد. برای سنجش دامنه های حرکتی، از گونیامتر برای سنجش تعادل، از دستگاه بایودکس برای سنجش قدرت، از دستگاه داینامومتر برای سنجش درد، از مقیاس سنجش دیداری درد و برای سنجش طول خار از تصویر رادیوگرافی استفاده شد. داده ها با استفاده از t همبسته و مستقل در سطح معناداری 05/0?p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در گروه تجربی بعد از هشت هفته تمرین درد، دامنه پلنتار فلکشن مچ پا، فلکشن و اکستنشن شست پا، قدرت فلکشن شست پا و تعادل افراد در سطح ناپایدار تفاوت معناداری نشان داد(05/0>p). همچنین در مورد دامنه دورسی فلکشن مچ پا نتایج حاکی از تفاوت معنادار بعد از هشت هفته تمرین در آب بود(05/0>p)، البته این تفاوت در مقایسه بین گروهی معناداری نشان نداد(05/0<p). در مقایسه درون گروهی و بین گروهی متغیرهای طول خار، قدرت پلنتار فلکشن مچ پا و تعادل افراد در سطح پایدار نیز تفاوت معناداری مشاهده نشد(05/0<p). نتیجه گیری: با وجود اینکه تفاوت معناداری در طول خار، قدرت پلنتار فلکشن مچ پا و تعادل افراد در سطح پایدار مشاهده نشد، اما هشت هفته تمرینات پیش رونده در آب موجب بهبود درد، دامنه حرکتی مچ و شست پا، قدرت فلکشن شست پا و تعادل در سطح ناپایدار در مبتلایان به التهاب غلاف کف پایی می شود.