هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه حمایت ادراک شده، خودکارآمدی و درگیری شناختی دانشجویان کارشناسی دانشگاه یزد است. بدین منظور 386 دانشجوی کارشناسی دانشگاه یزد (185 دختر و 201 پسر) با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی انتخاب شدند و پرسشنامه تجدید نظر شده دو عاملی فرایند یادگیری (r-lpq-2f) از کِمبر، بیگز و لیونگ (2004)، پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران (1982) و پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده چند بعدی زیمت و همکاران (1988) را تکمیل کردند. داده ها با روش های آماری تحلیل رگرسیون چندگانه و آزمون همبستگی پیرسون تحلیل شدند. همچنین مدل ارزیابی شده با استفاده از تحلیل مسیر از شاخص های برازندگی خوبی برخوردار بود. یافته ها نشان دادند که حمایت ادراک شده با درگیری شناختی عمیق رابطه مثبت دارد ولی با درگیری شناختی سطحی رابطه معنی داری ندارد. همچنین خودکارآمدی با درگیری شناختی عمیق رابطه مثبت و با درگیری شناختی سطحی رابطه منفی دارد. درگیری شناختی عمیق و سطحی توسط خودکارآمدی پیش بینی می شود ولی حمایت ادراک شده اثر معناداری در پیش بینی درگیری شناختی عمیق و سطحی ندارد. نتایج مدل تحلیل مسیر نشان داد که حمایت ادراک شده با واسطه گری خودکارآمدی، درگیری شناختی عمیق و سطحی را پیش بینی می کند. برای نشان دادن تفاوت های جنسیتی در متغیرها از آزمون t دو نمونه مستقل استفاده شد؛ نتایج نشان داد بین دو جنس دختر و پسر در متغیرهای خودکارآمدی و درگیری شناختی عمیق تفاوت معنی داری وجود ندارد ولی بین دو جنس دختر و پسر در حمایت ادراک شده و درگیری شناختی سطحی تفاوت وجود دارد و دختران از ادراک حمایت اجتماعی بالاتری نسبت به پسران برخوردارند و پسران درگیری شناختی سطحی بیشتری دارند.