منطقه مورد مطالعه در شرق و شمال شرق بروجرد واقع شده است . این منطقه بخش کوچکی از زون سنندج-سیرجان محسوب می شود و دارای مجموعه سنگ شناسی متنوعی از سنگهای گرانیتوئیدی و دایک های اسیدی و بازیک و سنگهای دگرگونی می باشد. توده های گرانیتوئیدی غالبا به صورت کشیده و طویل و به موازات شیستوزیته غالب در سنگهای دگرگونی با روند شمال غرب - جنوب شرقی دیده می شوند. ترکیب سنگ شناسی این توده ها عمدتا متشکل از مونزوگرانیت ، گرانودیوریت و تونالیت است و یک فولیاسیون ناشی از جهت یافتگی کانیها در آنها دیده می شود. در منطقه سه نوع دگرگونی اتفاق افتاده است . دگرگونی ناحیه ای پهنه وسیعی از منطقه را در بر می گیرد و شامل اسلیت و فیلیت می باشد. این دگرگونی از درجه پایین رخساره شیست سبز (زون کلریت) است . با تزریق توده های عظیم گرانیتوئیدی یک دگرگونی مجاورتی حاصل شده است که تا حد رخساره پیروکسن هورنفلس پیش رفته است . به علت تراوش حجم عظیمی از سیالات مشتق از توده های نفوذی در حال سرد شدن، در مناطق با شرایط مساعد دگرگونی قهقرایی ایجاد شده است . دو سری دایک اسیدی در منطقه وجود دارد. یک سری فقط در درون سنگهای دگرگونی دیده می شوند که احتمالا از ذوب سنگهای میزبان خود به وجود آمده اند و سری دیگر فقط در سنگهای گرانیتوئیدی دیده می شوند که محصول تفریق نهایی ماگمای گرانیتوئیدی می باشند. دایک های بازویک با روندهای شمال شرق - جنوب غربی (عکس روند زاگرس) سنگهای موجود در منطقه را قطع می کنند و به نظر می رسد جوابترین فعالیت ماگمایی در منطقه باشند که در طی یک فاز ماگمایی مجزا به وجود آمده اند. حداقل سه فاز اصلی دگر شکلی منطقه را تحت تاثیر قرار داده است بطوری که سه فابریک صفحه ای s3, s2, s1 حاصل شده است . دگر شکلی دوم (d2) دگر شکلی غالب در منطقه است و شواهد صحرایی و آزمایشگاهی نشان می دهد که توده های گرانیتوئیدی همزمان با این دگرشکلی نفوذ کرده اند. با توجه به نمودارهای پتروژنتیکی، اکثر توده های نفوذی ماهیت پرآلومین دارند و در محدوده کالکوآلکالن قرار می گیرند و بیشتر ویژگیهای نوع s را نشان می دهند. از نظر جایگاه تکتونیکی، توده های گرانیتوئیدی از نوع برخوردی هستند و بیشتر آنها همزمان با برخورد تشکیل شده اند و تعداد کمی از آنها نیز به سمت محدوده پایانی کوهزایی گرایش دارند.