به منظور شناخت توالی چینه شناسی و بررسی محیطهای رسوب گذاری ته نشست های وندین فوقانی و کامبرو - اردویسین منطقه تکاب ، با توجه به تکتونیک و زمین ساخت ناحیه، دو مقطع در شرق و شمالشرق شاهین دژ به ترتیب در حوالی روستای کردکندی و قزل قیه انتخاب و نمونه برداری گردید. در مقطع کردکندی به دلیل فعالیت های شدید تکتونیکی بویژه در رسوبات وندین، تنها مجموعه سازندهی باروت ، زایگون، لالون و میلاد مورد بررسی و مطالعه دقیق صحرایی قرار گرفت . از این رو به جهت انجام مطالعه بر روی سازند سلطانیه مناطق مختلفی با توجه به نقشه زمین شناسی 250000:1 سازمان زمین شناسی بررسی شد و بدنبال آن مقطع قزل قیه جهت برداشت نمونه مناسب تشخیص داده شد.

منطقه مورد مطالعه در حاشیه جنوبی البرز مرکزی و در فاصله ای در حدود 90 کیلومتری جنوب شرق تهران بین طولهای 35 دقیقه و 52 درجه تا 15 دقیقه و 52 درجه شرقی و عرضهای 17 دقیقه و 35 درجه تا 5 دقیقه و 35 درجه شمال واقع شده است . از لحاظ مرفولوژی به صورت یک مخروط افکنه کلاسیک بوده که حاصل رسوب گزاری رودخانه طی هزاران سال می باشد. کشتهای غالب منطقه شامل گندم، جو، خربزه، پنبه و یونجه بوده که بیشترین نیاز آبی این گیاهان مربوط به ماههای مرداد و شهریور و کمترین نیاز آبی مربوط به ماههای دی و بهمن می باشد. طبق مطالعات انجام شده بیشترین آبدهی رودخانه مربوط به ماههای فروردین و اردیبهشت و کمترین میزان آبدهی رودخانه در ماههای دی و بهمن می باشد. به طوری که در دورهء پرآبی حجم آبدهی رودخانه بیش از ظرفیت کانالهای انتقال آب بوده و همچنین رسوب موجود در آب و خسارتهای احتمالی آب از کانالها خارج شده و به مسیرهای طبیعی هدایت می گردد. مطالعات انجام شده در زمینه آبخوان دشت حاکی از دو آبخوان آزاد در بالادست مخروط افکنه و یک آبخوان محبوس در پائین دست دارد. جهت جریان آب زیرزمینی تا حد زیادی از مرفولوژی ظاهری تبعیت می کند. عمق آب زیرزمینی در شمال دشت به بیش از 100 متر و در قسمت میانی بین 10 تا 60 متر می رسد و در قسمت حاشیه مخروط افکنه سطح ایستابی آب همان سطح زمین می باشد. برای جلوگیری از هدر رفتن آب رودخانه و استفاده بهینه از آن راه کارهای پیشنهاد شده عبارتند از: -1 احیاء مسیرهای طبیعی و شبکه آبیاری سنتی جهت استفاده آب در مواقع سیلابی -2 ایجاد و توسعه حوضچه های تغذیه مصنوعی در قسمتهای شمال شرقی دشت به دلیل نفوذپذیری بالای این منطقه -3 نرخ گذاری قیمت آب متناسب با توان اقتصادی کشاورزان.

سد میرزای شیرازی در 70 کیلومتری جنوب غربی شیراز در دره بین دو تاقدیس کارستی سبزپوشان در ساحل چپ و دالو - سفیدار در ساحل راست احداث می گردد. رخنمون عمده این تاقدیسها، آهکهای آسماری - جهرم بوده که توسط سازند غیر قابل نفوذ پابده - گورپی در زیر و سازند فیر قابل نفوذ رازک در قسمت فوقانی محصور شده است و به همین جهت این دو تاقدیس به عنوان دو آبخوان مستقل مورد مطالعه قرار گرفته اند. وجود تکیه گاهها و پی کارستی در این سد از یک طرف و همچنین تماس سطح زیادی از آهکها با آب دریاچه آتی سد از طرف دیگر، خطر فرار آب از آنها را قطعی می سازد. در این مطالعه، آب بندی مخزن سد در سه بخش مطالعه هیدروژئولوژیکی آبخوانهای کارستی، مطالعه لوگ گمانه ها و برآورد حجم آب نفوذی در آهکهای مخزن بررسی شده است . مطالعه هیدروژئولوژیکی آبخوانهای کارستی و برآورد بیلان اجمالی در آنها بیانگر این است که در شرایط فعلی در ساحل راست سد جریانی به میزان حدود 310 لیتر در ثانیه از محور سد عبور می کند. این جریان در مواقع تر سالی و دبی اوج چشمه ها (peak flow) می تواند تا یک متر مکعب در ثانیه افزایش یابد که معرف وجود جریان مجرایی (conduit flow) در محور سد می باشد. از طرفی مطالعه لوگ گمانه ها و بررسی نفوذپذری در آنها نشان می دهد که در آهکهای موجود در تکیه گاهها بویژه تکیه گاه راست به دلیل عملکرد شدید نیروهای تکتونیکی و انحلال زیاد آهکها، مقدار نفوذپذیری بسیار بالا بوده و به بیش از 2000 لوژان می رسد که این امر نیز معرف وجود جریان مجرایی در محدوده محور سد می باشد. مقدار آب نفوذی در آهکهای مخزن با فرض وجود جریان مجرایی، حداقل 50.56 متر مکعب در ثانیه برآورد گردید که این مقدار معادل 70 درصد متوسط ورودی رودخانه قره آغاج بوده و می تواند به راحتی از یک مجرایی به قطر 1.52 متر عبور نماید. به منظور کاهش فرار آب ، احداث پرده آویزان با گسترش جانبی محدود در تکیه گاهها و همچنین احداث پوشش غیر قابل نفوذرسی و شاتکریت در سطح آهکها توسط مهندسین مشاور پیشنهاد گردیده است . در مورد 91 درصد از آهکهای داخل مخزن که در عمق کمتر از 15 متری دریاچه سد واقع شده اند، با توجه به اینکه ضخامت ستون آب بر روی آنها کم بوده و همچنین قسمت عمده ای از این مناطق در فصول کم آبی از زیر آب خارج می گردند، مشکل خاصی وجود نداشته و با احداث پوشش رسی بر روی آنها فرار آب از آنها کاهش می یابد. ولی حدود 9 درصد ار آهکها در نزدیک محور سد در ساحل راست بوده که ضخامت ستون آب بر روی آنها بین 15 تا 45 متر می باشد. با توجه به خردشدگی شدید و انحلال زیاد این آهکها و همجنین ضخامت زیاد ستون آب ، خطر شستشوی مواد پرکننده درزها و مجاری انحلالی و ایجاد آبفروچاله (sinkhole) و فرار آب در آنها بسیار جدی بوده که این مسئله بایستی به طور دقیق بررسی گردد.

چکیده ندارد.