امروزه مفاهیم تازه تری برای برنامه ریزی فضای سبز در مناطق شهری ایجاد شده است. در طراحی فضای سبز فقط زیبایی بصری مهم نیست بلکه دوام و پایایی گیاهان نیز مهم هستند ، یکی از بحران های فضای سبز تعمیر و نگهداری آن است که از دلایل آن نبودن پول کافی و دانش فنی و غیره می باشد. گیاهان چند ساله به نسبت گیاهان یکساله، دارای هزینه نگهداری کمتری می باشند، امروزه به طور چشمگیری از گیاهان چندساله در پوشش های طبیعی یا خودرو استفاده می شود. علف طلایی گیاهی است چندساله که دارای گل های زرد طلایی می باشد، این گیاه بومی آمریکای شمالی، قسمت هایی از اروپا و آسیا است. استفاده از علف طلایی در فضای سبز به صورت کشت حاشیه ای مورد توجه قرار گرفته است، یکی از مهمترین عوامل موثر بر کیفیت گیاهان، تغذیه صحیح می باشد، بدین منظور پژوهشی با هدف بررسی اثر سطوح مختلف نیتروژن و فسفر بر خصوصیات کمی و کیفی علف طلایی صورت گرفت. آزمایش در قالب فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهرکرد اجرا گردید. فاکتورها شامل سطوح مختلف نیتروژن (0، 50، 100 و 150) و فسفر (0، 50 و 100) بر حسب کیلوگرم در هکتار بودند. صفات کمی و کیفی از جمله ارتفاع، وزن تر و خشک، قطر ساقه، سطح برگ، تعداد برگ، کلروفیل کل برگ، کاروتنوئید و فلاونوئید در گل، نیتروژن و فسفر اندام هوایی، شروع گلدهی و مدت زمان گلدهی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد نیتروژن و فسفر باعث بهبود شاخص های رشد، از جمله وزن تر و خشک، ارتفاع گیاه، قطر ساقه و سطح برگ شد. در اثر متقابل فسفر و نیتروژن این تغییرات مشهودتر بود و بیشترین میزان افزایش در تیمار 150 کیلو گرم در هکتار نیتروژن و 100 کیلو گرم در هکتار فسفر به دست آمد. این روند تغییرات با افزایش سطوح نیتروژن و فسفر افزایشی بود. تیمارهای نیتروژن و فسفر و اثر متقابل آن بر روی تعداد برگ تأثیر معنی داری را نشان نداد. اثر تیمارهای مختلف نیتروژن بر روی کلروفیل برگ و کارتنوئید گل اثر معنی داری را نشان داد، و با افزایش سطوح نیتروژن میزان این فاکتورها در گیاه افزایش یافت، ولی تیمارهای مختلف فسفر تأثیر معنی داری روی کلروفیل برگ و کاروتنوئید گل نشان نداد. میزان نیتروژن و فسفر و اثر متقابل آن بر میزان فلاونوئید اثر معنی داری را نشان داد و با افزایش سطوح این عناصر، میزان فلاونوئید در گیاه کاهش پیدا کرد و بیشترین میزان فلاونوئید در تیمار 50 کیلوگرم در هکتار نیتروژن و صفر کیلو گرم فسفر به دست آمد، ولی بیشترین محتوای فلاونوئید در در گیاه در تیمار 150 کیلو گرم در هکتار نیتروژن و 100 کیلو گرم در هکتار فسفر به دست آمد. با افزایش سطوح مختلف نیتروژن و فسفر میزان نیتروژن و فسفر در گیاه افزایش یافت ولی اثر متقابل آنها تأثیر معنی داری بر میزان این عناصر در گیاه نشان نداد. نیتروژن و فسفر اثر معنی داری در شروع گلدهی و مدت زمان گلدهی نشان داد، افزایش نیتروژن و فسفر باعث تسریع در گلدهی و افزایش مدت زمان گلدهی در گیاه شد و سریع ترین گلدهی و بیشترین مدت گلدهی در تیمار 150 کیلو گرم در هکتار نیتروژن و 100 کیلو گرم در هکتار فسفر به دست آمد.

با توجه به اهمیت روز افزون گیاهان دارویی در جهان و دارا بودن استعدادهای بالقوه و تنوع گونه¬های دارویی در کشور، می¬توان با توسعه¬ی کاشت گیاهان دارویی و فرآوری آن¬ها جایگاه مهمی را در بازارهای جهانی بدست آورد. سرخارگل با نام علمی l. echinacea purpurea متعلق به تیره کاسنی است. در حال حاضر شوری، یکی از مشکلات جدی کشاورزی است که بر تولید محصولات زراعی اثر نامطلوب دارد. تغذیه سیلیسیم یکی از راهکارهای کاهش اثر شوری می¬باشد. در پژوهش حاضر اثر تغذیه سیلیسیم بر افزایش مقاومت به شوری در گیاه سرخارگل بررسی شد. این پژوهش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کامل تصادفی در چهار سطح تنش شوری (0، 5/2، 5 و 5/7 دسی زیمنس بر متر) و اثرات سیلیسیم در چهار سطح (0، 4، 16 و 28پی پی ام) با سه تکرار بررسی شدند. پس از گذشت چهار هفته از شروع تیمارها، شاخص¬های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی از جمله ارتفاع گیاه، تعداد برگ¬ها، میزان کلروفیل، پرولین و اندازه منافذ روزنه اندازه¬گیری شدند. در طول آزمایش وزن تر و خشک برگ، ساقه و ریشه، شروع گلدهی، عمر و تعدادگل، غلظت کاتیون¬های سدیم، پتاسیم، کلسیم و منیزیم در اندام گیاه اندازه¬گیری شد. تنش شوری باعث کاهش کلروفیل، اندازه منافذ روزنه، شاخص¬های رشد ، وزن تر، عمر، تعداد گل و زمان شروع گلدهی شد. در شرایط تنش شوری میزان عناصر سدیم و کلسیم در گیاه سرخارگل افزایش و میزان پتاسیم کاهش یافت. استفاده از تغذیه سیلیسیم در شرایط شوری باعث بهبود اثرات مخرب این تنش در تیمارهای تحت مطالعه شد. نتایج این تحقیق نشان داد که سیلیسیم می¬تواند با تاثیر بر روابط آبی گیاه و تعادل عناصر، از اثرات شوری بر گیاهان در معرض این تنش بکاهد.

از جمله گل های زینتی مورد اهمیت، گل رز مینیاتور (rosa chinensis)، متعلق به تیره رزاسه (rosaceae) می باشد. امروزه کشت بافت، ریزازدیادی و انتقال ژن در گل رز دارای اهمیت ویژه ای می باشد. پژوهش حاضر در سال 93 - 1392 در محل آزمایشگاه کشت بافت گیاهی گروه علوم باغبانی دانشگاه شهرکرد در سه بخش و سه تکرار انجام پذیرفت.

آلسترومریا (alstroemeria hybrida l.) یکی از گل های شاخه بریده ای است که به دلیل عملکرد بالا، گل های فوق العاده زیبا و تنوع رنگ، در سال های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است. یکی از عمده ترین مشکلات در تجارت این گل، زرد شدن پیش از بلوغ برگ های آن است که باعث کاهش ارزش اقتصادی و بازارپسندی این گل می شود. به منظور ایجاد تأخیر در زرد شدن برگ ها و بهبود دوام عمر و سایر ویژگی های کمی و کیفی گل های شاخه بریده ی آلسترومریا رقم "audrey" آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی طراحی شد و اثر غلظت های مختلف تیدیازورون (0، 5، 10 میلی گرم در لیتر) و اسید هیومیک (0، 200، 400، 600 میلی گرم در لیتر) به طریق محلول پاشی قبل از برداشت گل بر خصوصیات مورفولوژیکی از قبیل طول و قطر ساقه، زمان گلدهی، تعداد گلچه و خصوصیات پس از برداشت از قبیل دوام عمر گل، دوام عمر برگ، میزان کلروفیل، میزان جذب آب و وزن تر نسبی مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده تیمار تیدیازورون توانست دوام عمر برگ را تا 5/3 برابر افزایش دهد. بالاترین میزان دوام کلروفیل در تیمار تیدیازورون 10 میلی گرم در لیتر به دست آمد. همچنین تیمار 10 میلی گرم در لیتر تیدیازورون بالاترین تأثیر را در جذب آب داشت. تیمار اسیدهیومیک در غلظت 200 میلی گرم در لیتر نیز باعث افزایش عمر برگ شد اما تأثیر آن کمتر از تیدیازورون بود. بالا رفتن غلظت اسید هیومیک تأثیر منفی بر خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی داشت و تأثیرات متقابل تیدیازورون و اسید هیومیک کمتر از اثر اصلی تیدیازورون بر طول عمر برگ بود؛ بنابراین در گل آلسترومریا به منظور جلوگیری از زردی برگ و افزایش عمر برگ می توان قبل از برداشت اقدام به محلول پاشی با تیدیازورون با غلظت 10 میلی گرم در لیتر نمود.

تنش شوری از مهم ترین تنش های غیر زیستی برای گیاهان است که نقش مهمی در کاهش تولیدات کشاورزی دارد. برای مقابله با شوری روش های تکنولوژیک (آبیاری با آب شیرین در مقیاس وسیع)، بیولوژیک (کشت گیاهان مقاوم به شوری) و روش های تغذیه معدنی از جمله تغذیه سیلیکون توسط محققین ارائه شده است. اثر سودمند عنصر سیلیسیم معمولا تحت شرایط تنش به صورت معین و روشن تری مشاهده می شود. هنگامی که گیاهان در شرایط تنش قرار می گیرند این عنصر نقش مهمی در بر طرف کردن این تنش ها بازی می کند که در نهایت منجر به افزایش بهره وری و تولید گیاه می شود (لیانگ و همکاران، 2007). کاربرد سیلیسیم به شدت در مدیریت چمن توصیه می شود زیرا علاوه بر بهبود تنش های غیر زنده، برای بهبود تنش های زنده نیز مفید است (گریگر و همکاران، 2011). چمن ها همیشه اصلی ترین گیاه پوششی در فضای سبز دنیا و ایران بوده اند و این در حالی است که در بعضی نقاط ایران شوری آب و خاک مشکلات زیادی را در زمینه پرورش چمن به وجود آورده است.

چکیده بام های سبز بخشی از تلاش ها برای پایدارتر ساختن شهرها و یکی از راه حل های مدرن برای مشکلات شهری می باشد. گسترش فیزیکی شهرها منجر به از بین رفتن? طبیعت سبز شده است.?بنابراین ایجاد و توسعه فضای سبز نقش مهمی در زندگی تمام موجودات از جمله ?انسان دارد. به منظور بررسی اثر برخی از بسترهای کشت بر عملکرد گل گازانیا (gazania hybrida) و گل مغربی صورتی (oenothera speciosa rosea) در شرایط بام سبز، آزمایشی به صورت فاکتوریل با استفاده از فاکتورهای ورمی کمپوست (صفر، پنج و 10 درصد) و پوست برنج (صفر، هفت و 14 درصد) در قالب طرح کاملا تصادفی برای هر گونه گیاهی با نه تیمار و سه تکرار در سال به اجرا در آمد. نتایج نشان داد که تیمار ورمی کمپوست تاثیر معنی داری بر تعداد گل، متوسط گلدهی، قطر گل، قطر ساقه، حجم ریشه، وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه و رطوبت خاک داشته است. هم چنین در بیش تر صفات مورد بررسی اختلاف معنی داری بین تیمارهای اعمال شده و تیمار شاهد وجود داشت. از آنجا که ورمی کمپوست به همراه پوست برنج سبب بهبود ویژگی¬های کمی و کیفی گل گازانیا و مغربی صورتی گردید کاربرد این مواد وزن کم¬تری بر سازه بام ایجاد می-کند که به عنوان بستر کشت در بام سبز جهت گل گازانیا و مغربی صورتی توصیه می شود.

تولید نشای گل ها برای فضای سبز شهری صنعتی گسترده است که نقش مهمی در علم باغبانی دارد. گل حنای گینه نو (impatiens hawkeri) گیاهی چند ساله گلدار گلدانی از خانواده balsaminaceae می باشد که به دلیل تنوع در رنگ و همچنین طول عمر مورد توجه قرار گرفته است. تولید یک گیاه با کیفیت، مستلزم داشتن تغذیه بهینه می باشد. به منظور بررسی اثر تغذیه در کیفیت نشای گل حنای گینه نو پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار طراحی شد. تیمارها شامل کود کندرها با فرمول کودی 12n-11p-18k-2.7mgo-8sدر پنج سطح صفر، 5/1، 3، 5/4 و 6 کیلوگرم بر متر مکعب و اسید هیومیک در سه سطح صفر، 2 و 4 کیلوگرم بر متر مکعب بودند که با بستر کاشت مخلوط شدند. بذور در سینی های نشا کشت با بستر کشت شامل 50 درصد پیت ماس، 40 درصد پرلایت و 10 درصد پوسته برنج (به صورت حجمی) کشت شدند.