هدف از پژوهش حاضر، تأثیر یک دوره برنامه آرام سازی (جسم به ذهن و ذهن به جسم) بر اضطراب حالتی-رقابتی و عملکرد بازیکنان نیمه ماهر فوتبال بود. بدین منظور 39 نفر آزمودنی انتخاب شدند که به صورت تصادفی به سه گروه پیشرونده ی عضلانی، تجسم خلاق و کنترل تقسیم شدند. از آزمودنی ها قبل از مداخلات به وسیله ی پرسشنامه (اضطراب حالتی-رقابتی-2) کاکس و همکاران (2003) و روش مشاهده ای (عملکرد)، پیش آزمون گرفته شد. تکلیف مورد استفاده این پژوهش، قرار گرفتن آزمودنی ها به غیر از گروه کنترل تحت دو نوع متفاوت آرام سازی پس از تمرینات فیزیکی فوتبال به مدت 8 هفته (2 ماه) و هفته ای 3 جلسه ی 30 دقیقه ای بود. به منظور بررسی و تجزیه تحلیل داده‏ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه¬گیری تکراری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که اثر اجرای آرام سازی پیشرونده عضلانی بر مولفه های اعتماد به نفس، اضطراب شناختی، اضطراب جسمانی، حفظ و کنترل توپ، پاس صحیح و گرفتن صحیح توپ از حریف و در کل عملکرد بازیکنان معنی دار بود. همچنین اثر اجرای آرام سازی تجسم خلاق بر مهارت های حفظ و کنترل توپ، پاس صحیح و گرفتن صحیح توپ و در کل عملکرد بازیکنان معنی داری بوده است، اما در مولفه های اعتماد به نفس، اضطراب شناختی و اضطراب جسمانی معنی دار نبود. در نهایت می‎توان چنین اظهار داشت، کسانی که از شیوه آرام سازی تجسم خلاق استفاده کردند در مقایسه با کسانی که از شیوه آرام سازی پیشرونده عضلانی استفاده کردند اضطراب رقابتی آنان کاهش یافت، همچنین، ورزشکارانی که از شیوه آرام سازی عضلانی پیشرونده استفاده کردند در مقایسه با کسانی که از شیوه آرام سازی تجسم خلاق استفاده کردند عملکرد بهتری داشتند.

هدف از این پژوهش، بررسی اثر تمرین مهارتهای روانشناختی بر مهارتهای ذهنی و عملکرد ورزشی مختص مهاجمان فوتبال ساحلی بود. در این پژوهش از طرح تک آزمودنی با خط پایه چندگانه جهت بررسی عملکرد ضربه سر دقیق، شوت صحیح و پاس دقیق استفاده شد. با شروع لیگ سال 93 فوتبال ساحلی ایران، 3 نفر از بازیکنان حاضر در لیگ که به عنوان مهاجم در تیم فوتبال ساحلی شهر سمنان عضویت داشتند، در این پژوهش شرکت کردند. با مشخص شدن نقاط ضعف آزمودنی ها در مهارت های ذهنی، که از طریق پرسشنامه omsat-3 مورد ارزیابی قرار گرفته بود، بسته تمرینی آرامسازی، تصویرسازی و خودگفتاری درنظر گرفته شد که آزمودنی اول پس از بازی چهارم، آزمودنی دوم پس از بازی ششم و درنهایت آزمودنی سوم پس از بازی هشتم وارد مرحله مداخله شدند و تا بازی یازدهم با بسته تمرینی روان شناختی آشنا شدند. داده های مربوط به مهارت های ذهنی ورزشکاران با پر شدن پرسش¬نامه omsat-3 توسط آزمودنی¬ها در قبل و بعد از مداخله، و نیز داده های مربوط به عملکرد آنها با محاسبه درصد ضربه سر دقیق، درصد شوت صحیح و درصد پاس دقیق از طریق بازبینی فیلم هر بازی جمع آوری شد. درنتیجه، در این پژوهش شواهدی در مورد اثربخشی تمرین مهارت های روان شناختی بر مهارت های ذهنی و عملکرد ورزشی فوتبالیست های مهاجم رشته فوتبال ساحلی مشاهده شد. همچنین مشخص شد که مهارت هایی مانند ضربه سر دقیق نیز تحت تأثیر ویژگی های آنتروپومتریک فرد (مثل قد) قرار می گیرد.

خودکارآمدی باور فرد به توانایی انجام تکالیف در حوزه‎ای خاص است که تأثیر جهت بخشی روی انتخاب فعالیت ها و موقعیت های وی دارد. باور خودکارآمدی تعیین خواهد کرد که افراد چه مقدار تلاش صرف فعالیت های خود می کنند و چه اندازه در مواجهه با موانع مقاومت و پافشاری دارند. هدف از تحقیق حاضر تعیین روایی و پایایی و هنجاریابی نسخه فارسی پرسشنامه خودکارآمدی سالمندان (seea) روبرت و دولانسکی و وبر (2010) بود. بدین منظور جهت تأیید روایی سازه پرسشنامه، 425 زن و مرد سالمند (207 مرد و 218 زن) با سطوح مختلف به لحاظ فعالیت بدنی (130 مرد فعال و130 زن فعال، 78 مرد غیرفعال و 87 زن غیرفعال)، به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب و نسخ? فارسی مقیاس خودکارآمدی تکالیف روزمره در سالمندان را تکمیل کردند. برای اجرای این پژوهش ابتدا با استفاده از روش ترجمه- باز ترجمه، مقیاس خودکارآمدی تکالیف روزمره توسط سه متخصص روانشناسی ورزش و سه متخصص آموزش زبان انگلیسی از انگلیسی به فارسی و از فارسی به انگلیسی ترجمه و اصلاحات لازم انجام شد. جهت تعیین روایی سازه پرسشنامه، از تحلیل عاملی تأییدی مبتنی بر مدل‏یابی معادلات ساختاری و روایی افتراقی، با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره، همسانی (ثبات) درونی پرسشنامه، از ضریب آلفای کرونباخ و پایایی زمانی (ثبات پاسخ) سوالات، از ضریب همبستگی درون طبقه‎ای به روش آزمون- آزمون مجدد با دو هفته فاصله، استفاده شد. نتایج تحقیق نشان دهنده برازش مطلوب مدل مقیاس نسخ? فارسی خودکارآمدی سالمندان می‎باشد. شاخص‎های برازندگی (048/0rmsea=، 001/0= cfi، 99/0 tli=)، همسانی درونی (خودمراقبتی 987/0، تحرک 986/0، و کل پرسشنامه 987/0) و پایایی زمانی (خودمراقبتی 74/0، تحرک 82/0 و کل پرسشنامه 83/0) از مقادیر قابل قبولی برخوردار شد که بیانگر روایی و پایایی مطلوب نسخه فارسی پرسشنام? خودکارآمدی سالمندان می باشد. با توجه به این نتایج، نسخه فارسی پرسشنام? خودکارآمدی سالمندان می تواند به عنوان ابزاری روا و پایا جهت مطالعه و ارزیابی خودکارآمدی سالمندان ایرانی در فعالیت‎های روزمره استفاده شود.

عملکرد مطلوب در ورزش حاصل ترکیبی از توانایی های فنی (تکنیکی و تاکتیکی)، جسمانی (قدرت، استقامت و غیره) و روانی (تمرکز، اعتمادبه نفس، سرسختی ذهنی و غیره) است. ازمیان عوامل روانشناختی، سرسختی ذهنی از مهم ترین ویژگی های موثر در دست‎یابی به موفقیت ورزشی در نظر گرفته شده است. تجربه نشان داده است که استقامت قلبی- تنفسی از عوامل اساسی آمادگی جسمانی است. هدف ما در تحقیق حاضر بررسی رابطه سرسختی ذهنی و استقامت قلبی-تنفسی می باشد. بدین منظور 25 نفر از دختران ورزشکار شهرستان مشهد در رشته بسکتبال به عنوان نمونه انتخاب شدند. ورزشکاران پس از پر کردن پرسشنامه سرسختی‎ذهنی چهل و هشت سوالی (mtq48) و گرم کردن، با قرار گرفتن روی نوار گردان فعالیت فزاینده را تا رسیدن به حداکثر اکسیژن مصرفی اجرا کردند. به هنگام فعالیت فزاینده میزان اکسیژن مصرفی آنان از طریق گازهای بازدمی و به وسیله دستگاه گاز آنالایزر کوارک (quark-cosmed) محاسبه گردید. پس از جمع آوری داده ها از روش آماری تحلیل رگرسیون همزمان و آزمون همبستگی پیرسون برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج تحقیق نشان می دهد ارتباط معناداری بین سرسختی ذهنی و استقامت قلبی-تنفسی وجود ندارد، به این معنی که افزایش یا کاهش در میزان سرسختی ذهنی ورزشکاران ارتباطی با افزایش میزان استقامت قلبی-تنفسی آنان ندارد. لذا سرسختی ذهنی قادر به پیش بینی و تبیین تغییرات در میزان حداکثر اکسیژن مصرفی به عنوان یک شاخص مهم در استقامت قلبی-تنفسی نمی‎باشد. احتمالا نمونه آماری کم و عدم حضور ورزشکاران ماهر در تحقیق حاضر نیز در نتایج به دست آمده اثر گذار بوده است. لذا نیاز به تحقیقات بیشتر در سطوح مهارتی نخبه و همچنین در میان مردان می‎تواند پاسخگویی مناسبتری در رابطه با ارتباط این سازه روانشناختی و استقامت قلبی-تنفسی باشد.