امروزه شهر¬های بزرگ نواحی متروپلیتن در کشور¬های در حال توسعه به شدت در حال رشد هستند. این نواحی تمامی امکانات، خدمات و سرمایه¬های کشور را در خود بلعیده، ولی با این وجود با انواع مشکلات و معضلات شهری از جمله: کمبود مسکن، بالا رفتن میزان بیکاری، مسأله حاشیه نشینی، نارسایی در عرضه سایر خدمات شهری، همچنین تخریب محیط زیست دست و پنجه نرم می¬کنند. از طرف دیگر سایر نقاط در این کشور¬ها اعم از شهر¬های میانی، شهر¬های کوچک و نقاط روستایی از توسعه عقب مانده¬اند و دچار رکود و توقف در سیر پیشرفت خود شده¬اند. از آن جا که راهکار¬های اقتصادی قادر به رفع این مشکلات نبوده، عده¬ای از محققان و تحلیل گران مسائل شهری، توجه خود را به توسعه شهر¬های کوچک به عنوان یک راه¬حل اساسی برای مقابله با عدم تعادل و توازن ناشی از رشد نخست شهر¬ها معطوف کرده¬اند تا بدین وسیله بتواند رشد و توسعه را به سایر مناطق کشور تزریق نمایند. پژوهش حاضر با هدف بررسی کارکرد شهر¬های کوچک در نظام شهری و توسعه منطقه¬ای(استان لرستان) تدوین شده است. ماهیت این پژوهش نظری- کاربردی و روش تحقیق پیش رو توصیفی- تحلیلی است. به منظور جمع¬آوری داده¬ها و اطلاعات از روش¬های کتابخانه¬ای و آمار¬نامه¬ها و ... استفاده شده است. در ادامه نیز با استفاده از مدل¬های ضریب کشش پذیری، تاپسیس، ضریب مکانی و نرم¬افزار excel داده¬ها و اطلاعات، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته¬های پژوهش نشان می¬دهد که بر اساس مدل ضریب کشش پذیری شهر-های کوچک به لحاظ جمعیتی تأثیر مثبتی در نظام شهری استان لرستان داشته¬اند. بر اساس مدل تاپسیس شهر¬های کوچک به لحاظ اقتصادی تأثیر مثبتی در نظام شهری استان لرستان نداشته¬اند. بر اساس مدل ضریب مکانی به لحاظ کارکرد اقتصادی نقش غالب شهر¬های کوچک استان لرستان صنعتی و خدماتی نبوده است بلکه کشاورزی می¬باشد.

رشد شهر و شهرنشینی بارزترین ویژگی تحولات اجتماعی ـ اقتصادی در دوره اخیر است. با توجه به رشد نقاط شهری و جمعیت شهرنشین در سال های اخیر موضوع کیفیت زندگی در شهرهای کشورهای صنعتی و در حال توسعه به طور روزافزونی مورد توجه قرار گرفته است. لذا همزمان با شهری شدن جامعه ایران، تحلیل پیامدهای آن، ازجمله ارزیابی کیفیت زندگی شهری یکی از مهم ترین ضرورت های مطالعات شهری است. از طرف دیگر با توجه به اینکه محاسبه و تخمین کیفیت زندگی نیاز به بررسی و تعیین و تبیین یک سری شاخص یا معیار مناسب دارد، در طی سال های اخیر استفاده از شاخص ها و معیارهای کیفیت محیط زندگی در کشورهای مختلف اعم از توسعه یافته و در حال توسعه متداول شده است. پژوهش حاضر با هدف سنجش رضایتمندی شهروندان از کیفیت زندگی شهری در شهر بروجن تدوین شده است. ماهیت این پژوهش نظری- کاربردی بوده و روش تحقیق توصیفی – تحلیلی است. به منظور جمع آوری داده ها و اطلاعات از روش های کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش، شهروندان شهر بروجن بوده است. نوع نمونه گیری، نمونه گیری احتمالی بوده که بر اساس فرمول کوکران، حجم نمونه 381 به دست آمده است. در ادامه نیز با استفاده از نرم افزارهای spss، excel مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان می دهد که بر اساس آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه (آنوا) و آزمون های تعقیبی توکی بین محلات شهر بروجن ازنظر شاخص های آموزشی، بهداشتی و مسکن تفاوت وجود دارد. همچنین بر اساس میانگین های به دست آمده از پرسشنامه ها به بررسی میزان رضایتمندی پرداخته شد که مشخص گردید در شاخص آموزشی افراد مورد مطالعه در محله (2-2) و در شاخص بهداشتی و مسکن افراد مورد مطالعه در محله (3-1) بالاترین رضایت را داشته¬اند.

پژوهش حاضر با هدف نگاهی سیستمی به مخاطرات طبیعی از جمله زمین لغزش به دنبال ترسیم برنامه ای علمی و دقیق برای برنامه های آمادگی و برنامه ریزی پیش ازبحران زمین لغزش بر مبنای به کارگیری سیستم اطلاعات مکانی ومدل های تصمیم گیری چند معیاره در راستای پهنه بندی خطرپذیری زمین لغزش و تعیین جهت توسعه سکونتگاهی قابل پیش بینی می باشد. فرآیند پژوهش حاضر در دو بخش به انجام رسید. نخست با مطالعه مبانی نظری موضوع، 15 معیار (شیب،جهت شیب،ارتفاع، اقلیم، موقعیت گسل، سازندهای زمین شناسی، گروه های بزرگ خاک، پوشش/کاربری زمین، بارش، شبکه آبراهها، پوشش گیاهی، گروه هیدرولوژیک خاک، رطوبت، باد، فرسایش، تراکم جمعیت) موثر در خطرپذیری زمین لغزش استخراج گردید. در ادامه با استفاده از نظرات کارشناسان دو مدل تصمیم گیری (مدل دیماتل، مدل تحلیل سلسله مراتبی فازی) با تعیین وزن هر معیار و تلفیق و مقایسه انقشه پهنه بندی خطر پذیری تولید گردید.