پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی در کاهش کمال گرایی انجام پذیرفته است. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی و طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه ی آماری پژوهش حاضر شامل 90 نفر از مراجع کنندگان به مرکز مشاوره محک شهرستان گرگان بود که در اجرای پرسشنامه کمال گرایی هیل نمره بالاتر از خط برش به دست آوردند. از این تعداد 12 نفر به عنوان گروه آزمایش و 12 نفر به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند و پرسشنامه کمال گرایی هیل در دو نوبت قبل از اجرای آزمایش و پس از آن در دو گروه اجرا شد. نمونه گیری به صورت در دسترس انجام گرفت. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ی کمال گرایی هیل بود. پس از اجرای 8 جلسه آموزش (هر هفته یک جلسه 2 ساعته) در گروه آزمایشی، به منظور سنجش متغیر وابسته کمال گرایی، پرسشنامه ی کمال گرایی مجدداً اجرا گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کوواریانس استفاده شد. نتایج، نشان دهنده ی تفاوت بین میانگین دو گروه در متغیر کمال گرایی و دو مولفه ی آن شامل نشخوار فکر و نیاز به تأیید در پس آزمون می باشند، به گونه ای که میزان کمال گرایی و دو مولفه ی آن شامل نشخوار فکر و نیاز به تأیید کاهش یافت. به نظر می رسد که شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی تأثیر مطلوبی در کاهش کمال گرایی داشته است.