شوری یکی از فاکتورهای مهم محیطی است که رشد و نمو گیاهان را تحت تاثیر قرار داده و تولید گیاهان را محدود می کند. پژوهش ها نشان داده است که برخی از تنظیم کننده های رشد مانند نیتریک اکسید باعث مقاومت در گیاهان نسبت به تنش های محیطی مانند گرما ، سرما، خشکی و شوری می شود.سدیم نیتروپروسید(snp) به طور معمول به عنوان ترکیب رها کننده نیتریک اکسید(no) در گیاهان استفاده می شود. نیتریک اکسید یک رادیکال گازی نسبتاً پایداری است. no در غلظت های پایین با ممانعت از تولید رادیکال های فعال اکسیژن مانع خسارت آنها می گردد. در این پژوهش تاثیر شوری(0، 25، 50، 75 و 100 میلی مولار) و سدیم نیتروپروسید(0، 25/0، 5/0 و 75/0 میلی مولار) بر ویژگی های مورفولوژیک و فیزیولوژیک تاج خروس، همیشه بهار و آهار مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزایش غلظت کلرید سدیم در محلول غذایی، باعث کاهش شاخص های رشدی، محتوای نسبی آب برگ و افزایش میزان نشت یونی، پرولین، گلیسین بتائین و قندهای محلول شد. میزان آنتی اکسیدان های آنزیمی و غیر آنزیمی تا سطح شوری 75 میلی مولار، افزایش و از آن به بعد کاهش یافت. همچنین در اثر شوری، غلظت یون های پتاسیم کاهش و یون سدیم در برگ افزایش یافت. یافته های این پژوهش نشان داد که در شرایط تنش شوری کاربرد سدیم نیتروپروسید باعث افزایش کارایی رشد، افزایش آنتی اکسیدان های آنزیمی و غیر آنزیمی و اسمولیت های سازگار، کاهش نشت یونی و نیز کاهش جذب یون سدیم در هر سه گیاه شد. به طور کلی در این آزمایش، در بیشتر شاخص ها تاج خروس نسبت به شوری متحمل تر، همیشه بهار نیمه متحمل و آهار حساس ترین بوده و استفاده از سدیم نیتروپروسید می تواند بعضی از اثرات منفی ناشی از تنش شوری( به ویژه در غلظت های کمتر از 50 میلی مولار) را در هر سه گیاه کاهش دهد.