هدف مطالعه حاضر بررسی اثر مصرف توام کراتین با سرترالین بر بیان ترجیح مکان شرطی مورفین در موش سوری نر می باشد.در این مطالعه تجربی از موشهای سوری نر نژاد nmri در محدوده وزنی 20 الی 30 گرم استفاده شد.دراین آزمون متد 6 روزه متوالی؛ شامل سه مرحله جداگانه پیش شرطی، شرطی شدن و بعد شرطی شدن استفاده گردید.دربخش اول مطالعه، موشها بجای مورفین،جهت تعیین القاء رجحان مکان شرطی(cpp) یا تنفر مکان شرطی(cpa)،در مرحله شزطی سازی و بعد شرطی شدن،دوزهای مختلف کراتین (1, 10, 20 mg/kg) و سرترالین (2.5, 5, 10 mg/kg)را دریافت نمودند.در بخش دوم مطالعه،موشها بعد شرطی سازی با مورفین (5 mg/kg)،دوزهای مختلف کراتین و سرترالین را در مرحله بعد شرطی شدن دریافت نمودند. گروه کنترل بجای داروی مذکور نرمال سالین را دریافت نمودند.تزریق داخل صفاقی دوزهای مختلف مورفین سبب القاء cpp می شود(p<0/001). تزریق داخل صفاقی دوزهای مختلف کراتین و سرترالین به تنهایی cpp یا cpa معنی داری ایجاد ننموده،ولی در مصرف توام با مورفین، دوزهای 5, 10 mg/kg سرترالین (به ترتیب p<0/01 وp<0/001) و دوز mg/kg 20 کراتین (p<0/01) سبب القاء رجحان مکان شرطی شبه مورفینی می شوند.البته این اثر در مصرف توام آنها نیز تقویت گردید. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که کراتین احتمالاً با مکانیسم دوپامینرژیک و سرترالین با مکانیسم سروتونرژیک سبب تقویت القاء رجحان مکان شرطی شبه مورفینی می شود. بااین وجود جهت تعیین مکانیسم دقیق آن نیاز به مطالعات بیشتری می باشد.