رضایت زناشویی از جمله مؤلفه¬های مهم در روابط زوجین است که نبود آن اثراتی منفی بر زوجین و خانواده می¬گذارد. در این میان درمان مبتنی بر غنی¬سازی ازدواج به روش اولسون و درمان معنوی¬مذهبی دو درمانی هستند که با دیدگاه-های مختلف به رفع مسائل زوجین و ارتقاء روابط زناشویی پرداخته¬اند. از این رو، پژوهش حاضر بر آن شده است به مقایسة اثربخشی این دو درمان بر کاهش دلزدگی و افزایش میزان رضایت زناشویی زنان متأهل بپردازد. روش: این پژوهش نیمه¬آزمایشی از نوع پیش¬آزمون پس¬آزمون با گروه کنترل است. به این منظور تعداد 24 زن متأهل که به فرهنگسرای شهر مشهد مراجعه نمودند با روش نمونه¬گیری در دسترس انتخاب شدند و به¬صورت تصادفی در سه گروه معنوی¬مذهبی، غنی سازی ازدواج به روش اولسون و کنترل گماشته شدند. دو مقیاس دلزدگی زناشویی پاینز و رضایت مندی زناشویی انریچ در دو مقطع پیش¬آزمون و پس¬آزمون مورد استفاده قرار گرفتند. افراد گروه¬های آزمایش در 8 جلسه درمان 90 دقیقه¬ای شرکت کردند و 8 نفر دیگر (گروه کنترل) هیچ درمانی را دریافت نکردند. برای بررسی داده ها از آزمون تحلیل کواریانس یک¬راهه (ancova) و آزمون تحلیل کواریانس چند¬متغیره (mancova) استفاده شد. یافته¬ها: نتایج نشان داد که بین هر دو گروه¬درمانی و گروه کنترل از نظر اثر¬بخشی درمان، تفاوت معناداری وجود دارد و هر دو گروه¬درمانی باعث کاهش دلزدگی و افزایش رضایت زناشویی می شود. همچنین میزان اثربخشی گروه آزمایشی معنوی-مذهبی نسبت به گروه غنی¬سازی ازدواج به روش اولسون در هر دو متغیر دلزدگی و رضایت زناشویی به ¬طور معناداری بالاتر بود. بنابراین می¬توان گفت که گروه¬درمانی معنوی¬مذهبی می¬تواند روابط زناشویی را تقویت و استحکام بخشد و نگرشی را ایجاد کند که در رضایت زناشویی مؤثر باشد. واژه های کلیدی: دلزدگی زناشویی، رضایت زناشویی، گروه¬درمانی مبتنی بر غنی¬سازی ازدواج به روش اولسون، گروه-درمانی معنوی¬مذهبی