سفیدک داخلی کاهو (bremia lactuca) یک پارازیت اجباری است که سبب ایجاد کلروز، نکروز و کاهش عملکرد و کیفیت کاهو می¬گردد. این تحقیق با هدف بررسی وضعیت مقاومت تعدادی از ژنوتیپ¬ها و هیبریدهای کاهو به سفیدک داخلی و معرفی ژنوتیپ¬های کاهوی مقاوم به منظور استفاده در کارهای اصلاحی کاهو انجام گرفت. آزمایش در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی در دو منطقه رشت و جویبار در 3 تکرار به اجرا در آمد. برای بررسی میزان مقاومت پس از تائید عامل بیماری به کمک مطالعات میکروسکوپی سطح نکروزه و کلروزه و همچنین درصد سطح آلوده اندازه¬گیری شد. نتایج تجزیه واریانس مرکب دو مکان اثر معنی¬دار ژنوتیپ و اثر متقابل ژنوتیپ در مکان برای درصد سطح آلودگی و شدت آلودگی را نشان داد. گروه¬بندی ژنوتیپ¬ها براساس صفات مختلف نشان داد که ژنوتیپ¬های مقاوم به سفیدک حقیقی دارای آنتوسیانین در برگ¬های لپه¬ای، قسمت¬های پائینی گل، کل گل، براکته¬های گل، برگ¬های جوان و برگ¬های بالغ هستند و شکل برگ¬های جوان آنها زاویه¬دار، نوک برگ¬ها زاویه¬دار، برگهای طوقه¬ای مسطح و رنگ برگ سبز تیره یا قرمز است و دارای برگ¬های شفاف هستند. مقدار وراثت¬پذیری برای درصد و شدت آلودگی به ترتیب در رشت 325/0 و 319/0 و در جویبار 322/0 و 322/0 می¬باشد.