مدیریت سرمایه در گردش یکی از بخش هائی است که در ساختار مدیریتی یک سازمان نقش حیاتی ایفا می کند و به عنوان نیروی اصلی در حرکت رو به جلوی سازمان ها، در کسب منافع بزرگ اقتصادی از اهمیت زیادی برخوردار است. پژوهش حاضر به دنبال بررسی رابطه بین مدیریت سرمایه در گردش و عملکرد شرکت و همچنین بررسی رابطه بین مدیریت سرمایه در گردش با وجود محدودیت های مالی و عملکرد شرکت است. برای این منظور داده های پانلی ?? شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در یک دوره پنج ساله (????-????) بررسی شد. با استفاده از آزمون چاو و هاسمن مدل مناسب با اثرات ثابت تعیین شده و از روش حداقل مربعات تعمیم یافته برای آزمون فرضیه ها استفاده شد. نتایج یافته ها نشان می دهد که رابطه منفی معنی داری بین مدیریت سرمایه در گردش که برای سنجش آن از دوره چرخه تبدیل وجه نقد و عملکرد شرکت که از طریق معیار کیوتوبین اندازه گیری شده وجود دارد. همچنین در این پژوهش پنج معیار محدودیت مالی، نسبت سود تقسیمی، نسبت جریان نقد عملیاتی، نسبت پوشش بهره، هزینه تأمین مالی خارجی و معیار zآلتمن در نظر گرفته شده که نتایج یافته ها نشان می دهد که بین دوره چرخه تبدیل وجه نقد با وجود معیارهای محدودیت های مالی (نسبت سود تقسیمی، نسبت پوشش بهره، هزینه تأمین مالی خارجی ومعیار zآلتمن) و عملکرد شرکت رابطه معکوس معنادار وجود دارد و بین دوره چرخه تبدیل وجه نقد با وجود معیار محدودیت مالی (نسبت جریان نقد عملیاتی) و عملکرد شرکت رابطه معناداری وجود ندارد. یافته های پژوهش بیان می کنند که مدیران می توانند از طریق کنترل صحیح چرخه تبدیل وجه نقد در یک سطح مطلوب باعث بهبود عملکرد شرکت شوند.