بشریت در طول 5هزار سال تاریخ تمدن خود 14هزار جنگ دیده و در این جنگ ها بیش از 4میلیارد انسان جان باخته اند. در قرن بیستم بیش از 220 جنگ به وقوع پیوسته و بیش از 200میلیون تلفات انسانی داشته است، ایران طی سالیان گذشته شاهد جنگ مهم ( جنگ تحمیلی، جنگ اول خلیج فارس، جنگ افغانستان و جنگ آخر آمریکا و انگلیس علیه عراق) بوده و وقوع مناقشات و جنگ های دیگری با اهداف ژئوپلتیک، مهار، محاصره و مقابله با انقلاب اسلامی در آینده دور از انتظار نیست. تجارب حاصله از جنگ های گذشته خصوصا هشت سال دفاع مقدس، جنگ 43 روزه 1991 متحدین علیه عراق ( جنگ اول خلیج فارس)، جنگ 11 هفته ای سال 1999 ناتو علیه یوگسلاوی، و جنگ آمریکا و انگلیس علیه عراق موید این نظر است که کشور مهاجم جهت در هم شکستن اراده ملت و توان اقتصادی، نظامی و سیاسی کشور مورد تهاجم با اتخاذ راهبرد انهدام مراکز ثقل؛توجه خود را صرف بمباران و انهدام مراکز حیاتی و حساس می نماید. لذا ضروری است بدلیل اینکه ایران همیشه در معرض تهدیدهای مختلف قرار گرفته، با استفاده از پدافند غیرعامل نیروی دفاعی و آمادگی خود را بالاتر ببرد. در واقع یکی از بهترین و ارزان ترین روش های مقابله و دفاع، پدافند غیرعامل است که با بکارگیری اصول و ملاحضات آن می توان به کاهش آسیب- پذیری ها، مدیریت صحنه بحران، حفاظت زیرساخت ها و افزایش یا پایداری ملی در مقابل انواع تهدیدات، مبادرت ورزید. با توجه به آنچه گفته شد، سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که چگونه می توان با رعایت اصول و ضوابط پدافند غیرعامل بستر مناسب برای بهبود و تقویت مدیریت سیاسی در زمان بحران فراهم نمود؟ در این راستا هدف رساله حاضر بررسی اصول و ضوابط پدافند غیرعامل و تأثیر آن بر بهبود و تقویت مدیریت سیاسی کشور در شرایط بحران است. در عین حال فرضیه تحقیق عبارت است از: بنظر میرسد با رعایت اصول و ضوابط پدافند غیر عامل، مدیریت سیاسی کشور از وضعیت مطلوب تری برخوردار گردد. نتایج پژوهش نیز مبین این مطلب است که پدافند غیرعامل، راهبردی عملی و متنوع بوده تا حاکمیت از طریق این ضمن حفظ تأسیسات، مراکز ثقل و مهم و حیاتی خویش در مقابل دشمن، پیوند عمیقی بین مردم و خود ایجاد نماید و از اینرو پدافند غیرعامل، راهبردی عملی در راستای تقویت مدیریت سیاسی کشور است.