هدف از این مطالعه بررسی پاسخ لاکتات دهیدروژناز به یک وهله فعالیت برونگرا متعاقب مکمل سازی بابونه در دختران غیر فعال بود. 28 دختر غیر فعال سالم و فاقد علائم کوفتگی عضلانی به طور هدفمند در دسترس به عنوان آزمودنی انتخاب و به صورت تصادفی به چهارگروه مکمل بابونه دوز 1600 ( سن 48/2±83/28 سال،وزن 17/4±466/65 kg ، قد 77/6±67/61cm ،bmi 13/2±12/25و7n=) ، بابونه دوز 400(سن 29/3±14/28سال ، وزن86/5±11/61kg ، قد63/7±29/164cm ،bmi 03/2±67/ 22و 7n=) ،گروه (کنترل مثبت ) ایبوپروفن ( سن82/2±00/29سال ، وزن96/5±20/62kg ، قد19/6±50/164cm ، bmi49/1±96/22و 7n= ) وگروه دارونما ( سن13/3±86/27سال ،وزن80/6±84/61kg ، قد00/6±00/165 cm،b mi81/1±68/22 و 7n= )تقسیم شدندو به مدت 14 روز عصاره الکلی بابونه به شکل کپسول دریافت کردند بعد از 14 روز مکمل گیری جهت ایجاد کوفتگی از دستگاه پشت پا خوابیده استفاده شد. پروتکل ایجاد کوفتگی عضلانی با وزنه ثابت 20 کیلو گرم و تعداد 15 تکرار و 5 تکرار بعد از خستگی و استراحت 1 دقیقه بین هر نوبت اجرا شد. اندازه محیط ران، درد تالاگ، مقیاس بصری درد آنالوگ ،پرش عمودی و لاکتات دهیدروژناز (ldh)در شش نوبت (قبل از شروع مصرف قرص ها، قبل از شروع پروتکل تمرینی، 4 ساعت بعد از انجام پروتکل تمرینی، 24، 48 و 72 ساعت بعد از فعالیت برونگرا) ، اندازه¬گیری شد. از آزمون های تحلیل واریانس دوراهه4*6 و 4*5 یک عاملی با اندازه¬گیری های مکرر و تصحیح بن فرونی و آزمون های تعقیبی برای مقایسه تأثیر بابونه و ایبوپروفن در نوبت¬های¬ مختلف استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که مصرف روزانه 400 و 100 میلی گرم عصاره الکلی بابونه به مدت 14 روز موجب کاهش قابل ملاحظه و معنی¬داری در غلظت آنزیم ldh نشد اما در گروه بابونه با دوز بالا مقدار تغییرات بعد از 72 ساعت به طور معنی داری از دیگر مراحل بیشتر بوده است (0055/0p<). درد تالاگ، مقیاس بصری درد آنالوگ، درگروه بابونه هردو دوز نسبت به گروه کنترل به طور معناداری کمتر بود(p<0.005).اندازه محیط ران گروه مصرف کننده بابونه و ایبوپروفن بعد از ایجاد کوفتگی افزایش و در مراحل بعد کاهش و بازگشت به حالت اولیه داشت. میزان کاهش نسبت به گروه کنترل معنی¬دار بود (005/0p<) .