در طی چند دهه گذشته، به دلیل استفاده گسترده از سوخت های فسیلی و در پی آن افزایش نگرانی های جهانی در مورد مشکلات زیست محیطی، سیستم های جذب سطحی توجهات محققان زیادی را به خود جلب نموده است. انتقال حرارت و انتقال جرم ضعیف در سیستم های جذب سطحی، بازار جهانی این سیستم ها را در مقایسه با سیستم های تراکمی بخار متداول تحت تاثیر قرار داده است. سیستم های جذب سطحی از چهار قسمت تشکیل شده است. مهم ترین بخش این سیستم ها بستر جاذب می باشد که به عنوان کمپرسور حرارتی عمل می کند. از این رو بهبود و افزایش انتقال حرارت در بستر جاذب می تواند کارایی سیستم جذب سطحی را بهبود بخشد. با توجه به نتایج مشاهده می شود که مقاومت حرارتی تماسی، انتقال حرارت و جرم را در بستر جاذب تحت تاثیر قرار می دهد. هم چنین زمان سیکل در صورت کاهش مقاومت حرارتی تماسی، کاهش می یابد. هم چنین مشاهده شد که با کاهش مقاومت حرارتی تماسی انرژی دریافتی و ظرفیت سرمایشی سیستم افزایش می یابد، که این افزایش برای ظرفیت سرمایشی با نرخ بیش تری همراه می باشد. سرانجام مشخص شد که ظرفیت سرمایشی مخصوص و ضریب عملکرد سیستم جذب سطحی زمانی که مقاومت حرارتی تماسی ناچیز است، بهبود می یابند. در این مطالعه با به کارگیری ذرات فلزی، ضریب انتقال حرارت هدایتی موثر بستر جاذب حداقل %100 افزایش می یابد. نتایج نشان می دهند که افزودن ذرات فلزی به بستر جاذب، زمان سیکل را کاهش داده که این کاهش منجر به افزایش ظرفیت سرمایشی مخصوص سیستم جذب سطحی می شود. هم چنین لازم به ذکر است که تاثیر ذرات فلزی بر کاهش زمان سیکل و بهبود ظرفیت سرمایشی مخصوص سیستم با کاهش فاصله فین ها کاهش می یابد.