مقدمه و هدف تحقیق: برخلاف این تصور که کنترل وضعیتی عملکردی کاملاً خودکار است، تحقیقات نشان داده حفظ تعادل ممکن است نیازهای توجهی را طلب کند. مطالعات تمرین تعادلی تکلیف دوگانه با استفاده از کارهای حرکتی، اثرات مثبتی را گزارش دادند.بااین حال، مطالعاتی که اثرات تمرین تعادلی تکلیف دوگانه با استفاده از کارهای شناختی را با تمرین تعادلی معمولی مقایسه کردند، اثرات مثبت کمی را گزارش کردند و نتایج متناقضی به دست آمد.هدف از تحقیق حاضر بررسی این سوال است که آیا تمرین تعادلی تکلیف دوگانه ، بر تعادل و توجه زنان سالمندی که سابقه افتادن دارند تأثیر دارند؟ روش شناسی: جامعه این پژوهش زنان سالمند 60-70 ساله می باشد.از بین سالمندان علاقه مند 25 سالمند مطابق معیارهای پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند.در مرحله پیش آزمون و پس آزمون از سالمندان آزمون تعادل ایستا(لک لک)، تعادل پویا(برخاستن و رفتن زماندار)، و توجه(نرم افزار استروپ) گرفته شد.هر دو گروه تمرینات قدرت و تعادل را انجام دادند با این تفاوت که گروه تجربی همزمان با تمرین تعادلی، تکلیف شناختی را انجام دادند. یافته ها: آزمون کولوموگروف اسمیرنف جهت تعیین نرمال بودن توزیع داده¬ها، و جهت آنالیز داده ها از آزمون tهمبسته و مستقل سطح معنی داری 05/0 ? p استفاده شد.همچنین، مشاهده شد بین گروه کنترل و تجربی تفاوت معنی داری در تعادل ایستا، تعادل پویا و توجه وجود ندارد. بحث: نتایج پژوهش حاضر نشان داد اضافه کردن یک کار شناختی به تمرین تعادل استاندارد (تمرین دوگانه) موجب بهبود تعادل و توجه زنان سالمند با سابقه افتادن نشد.