سرطان رحم دومین سرطان شایع در جهان می باشد که مسئول ایجاد آن، عفونت ویروسی hpv (ویروس پاپیلومای انسانی) می باشد. ژنوم این ویروس دو پروتئین ساختاری کپسید l1 و l2 را کد می کند. l1 پروتئین اصلی و ساختاری است که شکل ویروس مربوط به نحوه ی قرارگیری مونومرهای این پروتئین می باشد و l2 در اتصال ویروس به سلول میزبان، تجمع ویروس و بسته بندی dna آن کمک می کند. تلاش های زیادی جهت ساخت واکسن علیه این ویروس انجام شده است. در واکسن های نسل اول از پروتئین l1 استفاده شده است به طوری که پروتئین های کپسید l1 در سیستم بیانی نوترکیب بیان شده و vlp را تشکیل می دهند که بسیار آنتی ژنیک بوده و با تزریق آن می توان تیتر بسیار بالایی از آنتی بادی های نوترالیزان سرم بدست آورد. متأسفانه فعالیت نوترالیزان آنتی بادی های vlp محدود به ژنوتیپ بوده و واکسن تهیه شده نیز قیمت بسیار بالایی دارد. بنابراین تحقیقات جهت دستیابی به واکسن نسل دوم در حال پیگیری است که یکی از کاندیداهای مهم این نسل واکسن ها، بر پایه پروتئین l2 است. یکی از ابزارهای لازم برای بررسی ایمنی زایی این واکسن ها، سودوویریون هایی هستند که از پروتئین های l1 و l2 تشکیل شده باشند. در این پژوهش ابتدا پلاسمید حاوی ژن l1 و l2 پاپیلوماویروس ژنوتیپ 18 را در باکتری dh5? ترانسفورم کرده و بعد با استفاده از اکسید سیلیکا آن را استخراج کرده و با آنزیم hind1 تأیید گردید. جهت ارزیابی ساخته شدن ویروس و توانایی ورود آن به درون سلول، نیاز به یک پلاسمید گزارشگر می باشد که در این تحقیق از پلاسمید pegfp-n1 استفاده شد. در مرحله بعد هر دو پلاسمید به طور همزمان در سلول یوکاریوت 293ft با روش کلسیم فسفات ترانسفکت شدند. بعد از تشکیل سودوویریونی که حاوی ژن گزارشگر است، سلول ها را لیز کرده سپس سلول های جدید کشت داده شده را با لیزات سلول آلوده مجاورت داده شد. در آخر سنتز و توانایی ترانسداکشن سودوویریون ها با میکروسکوپ فلورسنت و روش فلوسایتومتری بررسی گردید. این سودوویریون علاوه بر استفاده در بررسی های ایمنی زایی واکسن های بر پایه پروتئین l2، توانایی استفاده شدن به عنوان وکتور جهت ژن درمانی را دارا می باشد.