صندوق های سرمایه گذاری یکی از مهمترین عناصر بازارهای مالی هستند که با تبدیل سرمایه گذاری مستقیم به غیرمستقیم سرمایه گذاران غیرحرفه ای ، مزایای متعددی را برای آنها به ارمغان می آورند. با توجه به اهمیت صندوق ها ، در این پژوهش به ارزیابی توانایی موقعیت سنجی مدیران صندوق های سرمایه گذاری با استفاده از مدلهای شرطی و غیرشرطی هنریکسون مرتون و ترینرمازوی و همچنین مقایسه دو رویکرد شرطی و غیر شرطی در ارزیابی عملکرد پرداختیم. بدین منظور داده های مربوط به بیست و سه صندوق سرمایه گذاری سهامی طی دوره 88 تا 92 بررسی گردید. با بهره گیری از نرم افزار eviews6 در تحلیل رگرسیون حداقل مربعات تعمیم یافته ، نتایج حاکی از عدم توانایی موقعیت سنجی مدیران صندوق های سرمایه گذاری با استفاده از هر دو رویکرد شرطی و غیر شرطی بود هم چنین رویکرد شرطی دارای قدرت توضیحی بیشتری نسبت به غیرشرطی نبود.