باتوجهبهرشدجمعیتوافزایشنیاز بهمسکندرشهرها و فاصله گرفتن این مکان ها از محیط های مسکونی مطلوب،روشنکردنالگوهاوخط مشی هاییبرایارتقاء سطح کیفی زندگی افراد،ضروریبهنظرمی رسدکهدراین بینایجادحسامنیتبهعنوانیکیازعواملانسانی- محیطی،نقشمهمی رادررضایتمندیوآسایشافراددرزندگی شانایفاخواهدنمود. اما تأمین امنیت در مجموعه های مسکونیتنها از طریقموانع سخت میسر نبوده، چهبسا همینموانعفیزیکی بهلحاظروحی-روانی حسناامنیرادرمردمتقویتمی کنند. آنچه در اینجا به عنوان مسئله مطرح گردیده، چگونگی طراحی سکونتگاهی جمعی،با نام مجتمع مسکونی است که بتواند پاسخگوی نیازهای مختلف ساکنین خود و به خصوص نیازشان به امنیت باشد به طور خلاصه در طراحی پروژه حاضر سعی بر آن شده تا با کمک گرفتن از مفهوم فضای قابل دفاع، و به رسمیت شناختن حقوق افراد در استفاده از فضا، محیطی خلق شود که متجاوزین در آن احساس امنیت نداشته باشند. محیطی که به واسطه ویژگی های کالبدی خود، حس کنترل افراد را بر فضای زندگی شان تقویت کرده و با محدود کردن فرصت های تجاوز و تعدی به حقوق فضایی افراد احترام گذاشته و در نهایتبه سکینه و آرامشساکنین خود کمک می کند. در تحقیق حاضر سعی بر آن بوده که محقق تنها به مطالعات کتابخانه ای محدود نشود و همزمان با بررسی مبانی نظری و مشاهدات میدانی، اسکیس های طراحی شکل بگیرد و به مرور کامل شود.