فارسان در بخش میانی کوههای زاگرس (¬مرکز استان چهارمحال و بختیاری) واقع شده و رشته کوههای نسبتاً مرتفع با چندین قله¬ی بالای 3000 متر ارتفاع بخشهای قابل توجهی از چشم¬انداز طبیعی این منطقه را تشکیل می¬دهند. این چشم¬انداز عبارت از یک دشت نسبتاً کوچک و چندین دره¬ی کوچک منتهی به این دشت است. این منطقه از کم¬شناخته¬شده¬ترین مناطق فلات ایران است. در سال 1386 این منطقه طی یک فصل به سرپرستی علیرضا خسروزاده بررسی شد. طی این بررسی¬ شمار زیادی محوطه مربوط به دوران تاریخی شناسایی و ثبت شد که از این میان احتمالاً 39 محوطه و 50 گورستان در فارسان مربوط به دوره¬ی اشکانی است.این پژوهش بر آن است تا عوامل زیست ـ محیطی و نقش آن ها را در شکل¬دهی فضای زیستگاه¬های انسانی در دوره¬ی اشکانی در شهرستان فارسان مورد بررسی و مطالعه قرار دهد. برای بررسی تأثیر عوامل محیطی بر استقراهای اشکانی، آن ها با توجه به عواملی چون ارتفاع از سطح دریا، شیب، جهت شیب، فاصله از رودخانه، فاصله از مسیرهای ارتباطی، ساختار زمین و گسل¬های موجود در منطقه با استفاده از روش¬های آماری (درصدگیری) ارزیابی شدند. برای یافتن ارتباط هر محوطه با هر عارضه طبیعی¬، آن ها بر اساس نقشه پایه آن عارضه، به چندین طبقه تقسیم شده و میزان همبستگی محوطه¬ها با هر طبقه به دست آمد. در مجموع دو نوع الگوی استقرار شناسایی شده است؛ یکجانشین و استقرار موقت. نوع غالب استقرارهای این منطقه را استقرار های موقت تشکیل می¬دهند.