امروزه سازمان ها به دنبال حداکثر ساختن بهره وری به وسیله گروه ها هستند، اما نتایج کارهای ‏گروهی همیشه هم کاملاً مطلوب نیست و دارای معضلاتی است که از آن جمله می توان به ‏بطالت اجتماعی اشاره داشت، بطالت اجتماعی موجب کاهش در انگیزه و تلاش افراد در کار ‏گروهی در مقایسه با کار فردی می شود. در این تحقیق به دنبال دست یافتن به ساز و کارهای ‏لازم برای کاهش بطالت اجتماعی، اثر سرمایه اجتماعی را به واسطه حمایت سازمانی ادراک شده ‏بر بطالت اجتماعی بررسی شده است.‏‎ ‎جامعه‎ ‎آماری این‎ ‎تحقیق را تمامی 220 نفر‎ ‎کارکنان شاغل ‏در شعب بیمه البرز شهر تهران تشکیل می دهد. بر طبق جدول کرجسی و مورگان (1970)، ‏حجم نمونه برای انجام این پژوهش140 نفر می باشد. نمونه گیری این پژوهش با روش تصادفی ‏طبقه ای و شیوه انتساب متناسب انجام شده است. همچنین این بررسی به روش توصیفی از نوع ‏همبستگی صورت گرفته و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه بهره گرفته شده است. تحلیل ‏داده ها با استفاده از مدل معادلات ساختاری صورت گرفته است. نتایج نشان می دهد میان سرمایه ‏اجتماعی و بطالت اجتماعی رابطه منفی و معنادار وجود دارد، همچنین سرمایه اجتماعی تأثیری ‏غیرمستقیم، منفی و معنادار بر بطالت اجتماعی از طریق حمایت سازمانی ادراک شده دارد‎ ‎و ‏حمایت سازمانی ادراک شده نیز تأثیر منفی بر بطالت اجتماعی دارد. ‏